ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι προεδρικές εκλογές γίνονται όλο και πιο αμφίρροπες ενώ οι χρηματοπιστωτικές αγορές ανησυχούν σχετικά με την αυξανόμενη δημοτικότητα ακροαριστερού υποψήφιου ο οποίος θέλει να θέσει την συμμετοχή της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε δημοψήφισμα, εκτιμά η ευρωπαϊκή ιστοσελίδα Euractiv.
Χρειαζόμαστε μια φιλοευρωπαϊκή Γαλλία», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο Βερολίνο.
«Ελπίζω ότι η Λεπέν δεν θα γίνει πρόεδρος της Γαλλίας», πρόσθεσε.
Ο απερχόμενος Σοσιαλιστής πρόεδρος Ολάντ εξέφρασε, επίσης, την ανησυχία του για την αυξανόμενη δημοτικότητα του Μελανσόν, σύμφωνα με την εφημερίδα LeMonde, και αυτό έχει τροφοδοτήσει τις εικασίες ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει τον Μακρόν και όχι τον επίσημο υποψήφιο των Σοσιαλιστών Μπενουά Αμόν, ο οποίος καταγράφει μικρά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις.
Σε μια συνέντευξη στη Le Point η οποία δημοσιεύτηκε την Τετάρτη, ο Ολάντ τήρησε σιγή ιχθύος σχετικά με την επιλογή του, λέγοντας ότι θα υποστηρίξει έναν υποψήφιο πριν από το δεύτερο γύρο των εκλογών.
Αλλά στάθηκε υπέρ της απόφασης του Μακρόν, πρώην υπουργού Οικονομίας στην κυβέρνηση του, να ιδρύσει ένα νέο κόμμα, λέγοντας ότι «πιστεύω ότι η πολιτική χρειάζεται ανανέωση» και καταφέρθηκε ενάντια στη δημαγωγία.
Η συντηρητική εφημερίδα Le Figaro κατονόμασε το Μελανσόν ως το «Γάλλο Τσάβες», στο πρωτοσέλιδο της αναφέροντας ότι τα σχέδιά του είναι εμπνευσμένα από τον Ούγκο Τσάβες.
Ο Μελανσόν χλεύασε το χαρακτηρισμό αυτό στο μπλογκ που διατηρεί γράφοντας: «Ανακοίνωναν ότι η νίκη μου στις εκλογές θα φέρει πυρηνικό χειμώνα, μια πληγή των βατράχων, τον Κόκκινο Στρατό και την απόβαση των Βενεζουεαλών».
H “ακτινογραφία” των εκλογών
Οι προεδρικές εκλογές της Γαλλίας είναι ίσως οι σημαντικότερες των τελευταίων δεκαετιών. Ενδεχόμενη επικράτηση της Λεπέν θα σημάνει την έναρξη της διαδικασίας του FREXIT ενώ ο Μακρόν αν και φαίνεται ότι επικρατεί στο δεύτερο γύρο, το κεντρώο αφήγημά του δεν ενθουσιάζει το εκλογικό σώμα. ο Μελανσόν αποτελεί μια έκπληξη της τελευταίας στιγμής με τα ποσοστά του να καταγράφουν άνοδο και με την λαϊκιστική ρητορική του περνάει ξεκάθαρες θέσεις οι οποίες απηχούν στα γενικότερα αιτήματα της γαλλικής κοινωνίας. Εξωγενείς παράγοντες όπως η Ρωσία, οι ΗΠΑ και αισίως ο Σόιμπλε προσθέτουν επιπλέον αβεβαιότητα στο αποτέλεσμα με τη μάχη να γίνεται αμφίρροπη.
Σύμφωνα με ανάλυση του συνεργάτη του euractiv.gr Σταύρου Μαυρογένη:
Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία απέχει μόλις δέκα μέρες (23 Απριλίου). Η τελευταία δημοσκόπηση του IFOP την χτες (12 Απριλίου) δείχνει την Λεπέν να προηγείται με 23,5% του Μακρόν. Ο Φιγιόν παρά τα σκάνδαλα παραμένει σταθερός στο 19% και ο Μελανσόν από την κομμουνιστική αριστερά αμετάβλητος στο 18,5%. Ο τελευταίος έχει αρχίσει να ανεβάζει στροφές όπως και στις εκλογές του 2012 ασχέτως αν τελικά πήρε 11% και έμεινε εκτός δεύτερου γύρου.
Ο «Γάλλος Τσάβες»
Ο Μελανσόν έκανε καλές εμφανίσεις στα δύο ντιμπέιτ και κέρδισε τις εντυπώσεις από τους άλλους υποψηφίους. Οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν για νεοκομμουνιστική ρητορική και δημαγωγία. Χαρακτηριστικό είναι στο πρωτοσέλιδο της συντηρητικής Le Figaro ο Μελανσόν αποκαλείται «Γάλλος Τσάβες», με τον αριστερό πολιτικό να σηκώνει το γάντι και να επιτίθεται προσωπικά στον εκδότη της εφημερίδας Ντασό (και ιδιοκτήτη της ομώνυμης αμυντικής βιομηχανίας) αλλά και να σχολιάζει δηκτικά στο προσωπικό του μπλογκ:
«Τώρα λένε ότι αν κερδίσω την προεδρική εκλογή θα γίνει πυρηνικός χειμώνας, θα βρέξει βατράχους, θα έρθουν τα τανκς του Κόκκινου Στρατού και θα αποβιβαστούν οι Βενεζουελιάνοι».
Άλλοι, όμως, τον χαρακτηρίζουν “Μπέρνι Σάντερς”, όπως ο υποψήφιος των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ που πολεμήθηκε από το κατεστημένο της Χίλαρι Κλίντον και δεν πήρε το χρίσμα, αν και εκ των υστέρων πολλοί έχουν συμφωνήσει πως μόνο εκείνος θα μπορούσε να νικήσει τον Ντόναλντ Τραμπ.
Τόσο ο Μελανσόν όσο και η Λεπέν έχουν φέρει στα μέτρα τους την ατζέντα των εκλογών. Και οι δυο τους υποστηρίζουν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να κρίνει ο λαός την συμμετοχή της Γαλλίας στην ΕΕ και το ευρώ.
Το πρόγραμμα τους στηρίζεται σε κρατικοποιήσεις, αύξηση της φορολογίας και σε ένα μείγμα οικονομικού εθνικισμού και πατριωτικής πολιτικής. Ιδιαίτερα η Λεπέν έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα συσπείρωσης των υποστηρικτών και ποντάρει σε μια χαμηλή προσέλευση στο δεύτερο γύρο η οποία θα την ευνοήσει σημαντικά.
Μακρόν και «δημοκρατικός συναγερμός»
Ο Μακρόν στις δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι κερδίζει άνετα την Λεπέν. Το σκεπτικό είναι ότι οι Γάλλοι θα ανταποκριθούν στο «δημοκρατικό συναγερμό» ο οποίος θα σημάνει για μην κερδίσει την εξουσία η ακροδεξιά πολιτικός. Στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές το σκηνικό αυτό είχε επαναληφθεί, ωστόσο αυτή τη φορά τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Ξεκινώντας από το Μακρόν, ο οποίος έχει πλασαριστεί ως μια πιο ευρωπαϊκή εκδοχή του Ομπάμα, το αφήγημά του για την πολιτική αλλαγή φαίνεται να κερδίζει την συμπάθεια του εκλογικού σώματος αλλά δεν ενθουσιάζει.
Ο Μακρόν ήταν υπουργός οικονομίας του Ολάντ, έχει πάρει σκληρά μέτρα τα οποία οδήγησαν σε απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και επίσης στο παρελθόν έχει εργαστεί ως χρηματιστής στον επενδυτικό οίκο των Ρότσιλντ. Ιδιαίτερα μάλιστα αν επιβεβαιωθούν οι φήμες ότι ο Ολάντ και η πλειοψηφία του Σοσιαλιστικού κόμματος θα τον υποστηρίξουν στο δεύτερο γύρο, αυτό το γεγονός μάλλον δεν θα το βοηθήσει επικοινωνιακά.
Στη Γαλλία η κυβέρνηση του Ολάντ έλαβε σκληρά μέτρα λιτότητας, γεγονός που τώρα εκμεταλλεύονται η Λεπέν και ο Μελανσόν αναπτύσσοντας μια ακραία λαϊκίστική ρητορική η οποία ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά των ψηφοφόρων. Οι θέσεις τους είναι ξεκάθαρες και υποστηρίζουν με δυναμισμό το κρατικίστικο μοντέλο της Γαλλίας το οποίο παραμένει ακόμη ισχυρό.
Η χθεσινή παρέμβαση Σόιμπλε με τη δήλωση του ότι η Γερμανία επιθυμεί να εκλεγεί φιλοευρωπαίος υποψήφιος μάλλον έριξε νερό στο μύλο των αντιευρωπαϊστών, οι οποίο πλέον μπορούν να υποστηρίξουν ότι η ψήφος στους αντιπάλους τους είναι ψήφος υπέρ της Γερμανίας ενεργοποιώντας τα αντιγερμανικά ένστικτα του εκλογικού σώματος.
Η ανοδική πορεία του Μελανσόν έχει ήδη προκαλέσει αίσθηση με γνωστούς πολιτικούς όπως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ να παίρνει θέση υπέρ του στο ενδεχόμενο που θα περάσει στο δεύτερο γύρο.
Αν οδηγηθούμε σε μια τέτοια εξέλιξη είτε εκλεγεί η Λεπέν είτε ο Μελανσόν το Frexit θα είναι πιο κοντά από ποτέ.
Οι εξωγενείς παράγοντες
Οι εκλογές αυτές επηρεάζονται από εξωγενείς παράγοντες που τις καθιστούν μοναδικές και απρόβλεπτες. Καταρχάς η Ρωσία υποστηρίζει ξεκάθαρα τους αντιευρωπαϊστές υποψηφίους υπονομεύοντας κυρίως το Μακρόν. Η ιστοσελίδα του κόμματος του και οι λογαριασμοί του στα κοινωνικά δίκτυα έχουν δεχτεί επαναλειμμένως επιθέσεις από Ρώσους χάκερς ενώ η φήμη ότι διατηρεί ομοφυλοφιλικές σχέσεις με τον Πρόεδρο του Radio France ξεκίνησαν επίσης από ρωσικό έδαφος.
Ο Τραμπ από την άλλη έχει δείξει ότι δεν επιθυμεί μια ισχυρή ΕΕ και με την ρητορική του μάλλον ευνοεί φωνές όπως των Λεπέν-Μελανσόν για την υιοθέτηση ενός προγράμματος οικονομικού προστατευτισμού. Τέλος, η μυωπική στάση της Γερμανίας και η εμμονή της στην πολιτική της λιτότητας αλλά και η παρέμβαση Σόιμπλε μάλλον δεν βοηθούν τους φιλοευρωπαίους.
Στο δεύτερο γύρο η Λεπέν θα παρουσιάσει ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα με σαφείς θέσεις ενώ ο Μακρόν θα είναι αναγκαστικά πιο φειδωλός λόγω της μετριοπαθούς κεντρώας τοποθέτησής του. Αν η συμμετοχή είναι χαμηλή θα έχει σοβαρό πρόβλημα. Το κλίμα είναι υπέρ της και η πόλωση των άλλων υποψηφίων τη βοηθάει. Οι ψηφοφόροι του Μελανσόν μάλλον θα προτιμήσουν να απέχουν παρά να ψηφίσουν ένα «νεοφιλελεύθερο» πολιτικό.
Σοσιαλδημοκρατία και αριστερά
Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε περιδίνηση και αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες στο να δώσει χειροπιαστές απαντήσεις στα προβλήματα της πανταχόθεν βαλλόμενης μεσαίας τάξης αλλά και των φτωχότερων εισοδηματικά στρωμάτων.
Η ηγεμονία της Νέας Συντήρησης και το τέλος της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη
Ο κόσμος μετά την εκλογή Τραμπ και το Brexit έχει αλλάξει άρδην. Δεν πρέπει όμως να αισθανόμαστε αιφνιδιασμένοι. Η οικονομική κρίση του 2008 μετέβαλε την κοινωνική διαστρωμάτωση των ευρωπαϊκών κοινωνιών, το αξιακό τους σύστημα και τις ιδεολογικές προτιμήσεις τους. Οι συντηρητικές δυνάμεις ανταποκρίνονται πιο αποτελεσματικά στις νέες προκλήσεις καθώς η ατζέντα είναι πλέον εκ φύσεως …
Οι κεντρώες και κεντροαριστερές δυνάμεις βρίσκονται σε ένα συνεχές τέλμα και αδυνατούν να αναπτύξουν ένα δικό τους αφήγημα το οποίο θα ανακόψει το κύμα του ευρωσκεπτικισμού και του λαϊκισμού. Το ζητούμενο είναι να αντιληφθούν τη διαφορά μεταξύ προστατευτισμού και προστασίας.
Οι λαϊκιστές υποστηρίζουν με πάθος το πρώτο, το οποίο οδηγεί στον απομονωτισμό και σε αυταρχικές πολιτικές ενώ το δεύτερο υπερασπίζεται την ανοιχτή κοινωνία και θωρακίζει του θεσμούς. Κοινωνική προστασία σημαίνει εγκατάλειψη των εμμονικών πολιτικών λιτότητας και της μονεταριστικής πολιτικής με στροφή στην προάσπιση των συμφερόντων της μεσαίας τάξης και των περιθερωποιημένων κοινωνικών ομάδων.
Η παγκοσμιοποίηση έχει οδηγήσει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες στην πλευρά των ηττημένων και η μοναδική λύση βρίσκεται στην περισσότερη δημοκρατία, στην περισσότερη ανοιχτότατα και στην προάσπιση των κεκτημένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πηγή: EurActiv