ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η ερώτηση ( ρητορική, προς το παρόν) διατυπώνεται από ολοένα και περισσότερους βουλευτές της Ν.Δ: Θα πάμε μέχρι τις επόμενες εκλογές με αίτημα να διεξαχθούν “εδώ και τώρα” εκλογές;
Η αλήθεια είναι πως θα αποτελέσει παγκόσμια πολιτική πρωτοτυπία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκίνησε τη θητεία του ως πρόεδρος της Ν.Δ, τον Ιανουάριο του 2016, σηκώνοντας τη σημαία να γίνουν εκλογές για να φύγει η “επικίνδυνη κυβέρνηση” και ίσως καταλήξει να φτάσει το φθινόπωρο του 2018, τον Μάϊο του 2019 (μαζί με τις ευρωεκλογές, τις περιφερειακές και της τοπικής αυτοδιοίκησης) ή τον Σεπτέμβριο του 2019, με το ίδιο αίτημα.
Στο τέλος, βεβαίως, θα το πετύχει. Γιατί, προφανώς, κάποια στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας θα τις κάνει τις εκλογές. Ή θα γίνουν λόγω εξάντλησης της τετραετούς θητείας της κυβέρνησης και της σχετικής κυβερνητικής επιταγής.
Δόθηκαν δύο ευκαιρίες, στον σαρωτικά προπορευόμενο στις δημοσκοπήσεις αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να αναπροσαρμόσει την τακτική του. Μια, τον Μάϊο του 2016 με το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης, την οποία η Ν.Δ είχε αναγάγει σε πολιτικό ορόσημο, προβλέποντας “ναυάγιο”, και δεύτερη, τώρα, που εκτός ακραίου απροόπτου κλείνει (έστω και καθυστερημένα) η δεύτερη αξιολόγηση. Και γι αυτήν προβλεπόταν “ναυάγιο”…
Δεν αξιοποίησε, ωστόσο, καμία από τις δύο ευκαιρίες. Παρέμεινε σταθερά προσκολλημένος στο πολιτικό σχήμα “πρέπει να φύγουν τώρα”, όμως, παρά τα επώδυνα μέτρα και την σαφή υποχώρηση της κυβέρνησης από τις “κόκκινες” γραμμές της, ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί να διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων και να οικοδομεί το ύστατο πολιτικό του αφήγημα, ήτοι την έξοδο από τα μνημόνια. Το …εξιτήριο.
Κάποιοι υποστηρίζουν πως αυτό το αφήγημα μπορεί να του βγει. Όχι ότι κάτι τέτοιο μετουσιώνεται σε εκλογική νίκη (πάντοτε, σοβαρότερο ενδεχόμενο είναι η εκλογική ήττα), όμως ο Αλέξης Τσίπρας βρήκε έναν σχετικά ασφαλή πολιτικό διάδρομο τουλάχιστον 15 μηνών, έως τον Αύγουστο του 2018 που κλείνει η τριετής περίοδος του 3ου μνημονίου, ίσως και περισσότερο εάν σταθεί ελάχιστα τυχερός.
Μέχρι τότε θα έχει ανοίξει διάφορα θέματα (συνταγματική αναθεώρηση), θα έχει ανοίξει μερικούς φακέλλους πολιτικής διαφθοράς ακόμα, θα έχει δημιουργήσει το δικό του μικρό imperium στην περιφέρεια των μίντια (όπως όλοι πριν απ΄ αυτόν), θα έχει ενισχύσει ακόμα περισσότερο το διεθνές προφίλ του, θα έχει κερδίσει κάτι για το χρέος και τα πλεονάσματα (μπορεί και κάτι περισσότερο από το…κάτι), ίσως να έχουν αλλάξει οι αρνητικοί σήμερα συσχετισμοί στη Γερμανία και γενικότερα στην Ευρώπη και άλλα πολλά.
Ακόμα -κάτι που ελάχιστα αντιλαμβάνονται στη Ν.Δ,- θα έχει κατορθώσει να ενισχυθεί πολιτικά η Φώφη Γεννηματά (εάν δεν υλοποιηθεί κάποιο από τα σενάρια υπονόμευσης) και η ΔΗΣΥ να αποτελεί ένα ικανό ανάχωμα μετακίνησης απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς τη Ν.Δ.
Κυρίως, όμως, πολύς κόσμος θα έχει βαρεθεί τα στελέχη της Ν.Δ να επαναλαμβάνουν μονότονα ότι θέλουν εκλογές και θα αρχίσει να σκέπτεται εάν, εκτός από το να τιμωρήσει τον Τσίπρα για όσα έλεγε παλαιότερα και δεν έπραξε, υπάρχει άλλος σοβαρός λόγος για να επιλέξουν οι ψηφοφόροι την αξιωματική αντιπολίτευση.
Εν τω μεταξύ, έστω και με …πατερίτσες, ο Τσίπρας θα προχωρά τις αποκρατικοποιήσεις και τις επενδύσεις που αποτελούν “όπλο” της Ν.Δ.
Όσα φέρνει η μέρα, στην πολιτική, άλλωστε, δεν τα φέρνει ο χρόνος. Και ορίζοντας διετίας είναι μία μικρή αιωνιότητα για όποιον έχει τη δυνατότητα ως κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες.
Εάν, μάλιστα, οι επόμενες δημοσκοπήσεις εμφανίσουν το κυβερνών κόμμα να ανακάμπτει έστω και κατ’ ελάχιστον η ψυχολογία εύκολα μπορεί να αλλάξει. Και μία ακόμα αλήθεια επίσης είναι ότι ο Τσίπρας “τρέφεται” από τις συγκρούσεις σε σχετικά καθαρό πολιτικό περιβάλλον και έχει αποδειχθεί δεξιοτέχνης στα διλήμματα και τις φραστικές αντιπαραθέσεις.
Αλλά, ακόμα κι αν χάσει, όταν διεξαχθούν εκλογές (και επαναλαμβάνω, αυτό είναι με τα σημερινά δεδομένα, το πιθανότατο σενάριο), δεν φαίνεται ότι θα χάσει παταγωδώς, όπως κάποιοι ανέμεναν να συμβεί εάν αναγκαζόταν να συρθεί στις κάλπες πέρυσι ή φέτος. Και η συγκράτηση δυνάμεων, η συγκέντρωση, δηλαδή, ενός σημαντικού ποσοστού που θα δημιουργεί συνθήκες διπολισμού, μαζί με το “φάντασμα” μιας δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης υπό συνθήκες απλής αναλογικής, πολλά αλλάζουν.
Καλώς ή κακώς, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας σκιαγραφεί το αφήγημά του. Αφήγημα διετίας με χρυσόσκονη την έξοδο από τα μνημόνια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρειάζεται επειγόντως το δικό του αφήγημα. Γιατί εάν σκοπεύει να φτάσει μέχρι το 2019 ζητώντας κάθε δεύτερη μέρα εκλογές κινδυνεύει να επαληθεύσει την πολιτική εκδοχή του μύθου με τον βοσκό, τον λύκο και τα πρόβατα…
Σ.Κ