ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ηγετικό στέλεχος του γερμανικού CDU έσπευσε τις προάλλες να ταχθεί υπέρ της ανάγκης ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους -σε πείσμα της «γραμμής» Σόϊμπλε-, επισήμανε, ωστόσο, πως αυτό δεν αρκεί για την εξυγίανση της οικονομίας εάν δεν αντιμετωπισθούν δομικές παθογένειες, όπως η διαφθορά.
Ακριβέστατο. Μακρύς ο κατάλογος και βαρύ το τίμημα.
Siemens, εξοπλιστικά, λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς, «πιράνχας» στην Υγεία ( έκλεισε 20ετία από την πρώτη εκείνη αναφορά του Αλέκου Παπαδόπουλου), δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ (όταν με μία υπογραφή- «αέρας» εκταμιεύονταν δεκαριές εκατομμύρια άνευ εγγυήσεων), λαθρεμπόριο, Novartis, διασπάθιση δημοσίου χρήματος και όργιο ρουσφετιών στο «Ερρίκος Ντυνάν» κ.α και ων ουκ έστι αριθμός παρομοίων υποθέσεων που όζουν.
Έχει υπολογιστεί πως μόνο οι προμήθειες οπλικών συστημάτων την περίοδο 1996-2004 (σε αρκετές περιπτώσεις αχρείαστα και πάντως πανάκριβα) «φόρτωσαν» με δανεικά το δημόσιο με περίπου 80 δις, ήτοι το 25% του σημερινού εθνικού χρέους.
Οι πιστωτές ορθώς επισημαίνουν τη διάσταση της πολιτικής διαφθοράς ως συστατικό στοιχείο της οικονομικής οπισθοδρόμησης της χώρας. Αν και κατά την 7ετία των μνημονίων εξάντλησαν την παρεμβατικότητά τους σε ευχολόγια, σε ορισμένες περιπτώσεις, δε, έδρασαν ανασταλτικά προστατεύοντας την εγχώρια κλεπτοκρατία.
Ακόμα χειρότερα τα πράγματα με το παλαιό πολιτικό σύστημα -μερίδα του πολιτικού προσωπικού του οποίου συνεχίζει με επικοινωνιακή ασυλία να κουνάει το δάχτυλο- και συστημικά μέσα ενημέρωσης. Το σκάνδαλο Siemens «θάφτηκε», τα ρουσφέτια και η διαπλοκή του «Ντυνάν» στα…ψιλά, τα εξοπλιστικά μόνο στην πλάτη του Άκη, άντε, ίσως, και του Γιάννου (εδώ δεν ισχύει το «μαζί τα φάγαμε»), οι λίστες εξαφανισμένες και πάει λέγοντας.
Η δε αντιπολίτευση επιλέγει να αναδείξει πτυχές υποθέσεων που νομίζει πως την βολεύουν και να ξεχάσει όσα σκάνδαλα η ίδια εξέθρεψε οδηγώντας τη χώρα (ως σύστημα διακυβέρνησης επί 20ετία) στη χρεοκοπία. Η δε Δικαιοσύνη, ανεξάρτητη αρκεί να είναι η…δική μου Δικαιοσύνη.
Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει ότι έχει τη βούληση να ανοίξει και να κλείσει το απόστημα. Παραμένει ασαφές εάν θα το κατορθώσει και μέχρι ποιου σημείου. Αναδεικνύεται, εν κατακλείδι, η ρήση του «μυλωνά του Πότσνταμ», όταν παρά τη στήριξη του τοπικού ηγεμόνα το δικαστήριο τον καταδίκασε για τις καταπατήσεις γης μικρών ακτημόνων. «Πως κι έτσι;», τον ρώτησαν. «Δυστυχώς, υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο», απάντησε.
Υπάρχουν, άραγε, δικαστές -και ακλόνητη πολιτική βούληση, θα συμπλήρωνα- στην Αθήνα; Ίδωμεν…
Αναδημοσίευση από τη Νέα Σελίδα
Φωτό: Ο ιστορικός μύλος του Πότσνταμ στηξ Γερμανία