ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
Ένας ακόμη κρίκος από την αλυσίδα της ελληνικής επιχειρηματικότητας που σπάει υπό την πίεση της κρίσης, ο όμιλος εταιρειών επίπλου της Neoset, βρίσκεται πλέον ένα βήμα πριν την πτώχευση, με μοναδική πλέον ελπίδα ώστε να αποφευχθούν άμεσα τα χειρότερα για τους περίπου 1.000 εργαζόμενους, τους πελάτες και τους προμηθευτές του, να προβάλλει η υπαγωγή της εταιρείας στο άρθρο 99…
Για την ακρίβεια αυτό, που θα εξασφαλίσει άμεσα πίστωση χρόνου μερικών μηνών στην -αποδεκατισμένη πλέον από τις αποχωρήσεις κορυφαίων στελεχών- διοίκηση της Neoset, θα είναι το αυριανό δικαστήριο που θα κληθεί να εγκρίνει ή να απορρίψει το αίτημα της εταιρείας για έκδοση προσωρινής διαταγής, ώστε να απαγορευτεί κάθε δίωξη και μεταβολή των περιουσιακών της στοιχείων από πιστωτές, μέχρι να εκδοθεί η απόφαση για την υπαγωγή ή μη στο άρθρο 99.
Οι περισσότεροι από τους πιστωτές της εταιρείας, τράπεζες, συνεργάτες και προμηθευτές, δεν προκύπτει ότι ήταν ενήμεροι για τις προθέσεις της εταιρείας μολονότι πάντως, τα προβλήματά της ήταν σε γνώση της αγοράς τους τελευταίους μήνες και συνεπώς τα «φέσια» που είχαν δημιουργηθεί απειλούσαν από μέρα σε μέρα να φέρουν σε δυσχερή θέση τη συνέχιση της λειτουργίας της. Το κλείσιμο της κάνουλας των δανείων από τις τράπεζες λέγεται στην αγορά ότι είχε ωθήσει τον ιδιοκτήτη της Neoset Κων/νο Αλεξανδράκη να αναζητήσει χρηματοδότηση από «ανεπίσημες πηγές» προκειμένου να συνεχίσει το δαπανηρό πρόγραμμα επέκτασης του δικτύου της εταιρείας, η οποία μόλις την περασμένη εβδομάδα εγκαινίασε κατάστημα στη Ρουμανία. Εντούτοις μεγάλοι προμηθευτές που συνεργάζονταν με την εταιρεία συνέχισαν να την περιβάλλουν με την εμπιστοσύνη τους, εξακολουθώντας να εκτελούν παραγγελίες με μεγάλες πιστώσεις, για τις οποίες εκφράζονται τώρα φόβοι ότι δεν θα καλυφθούν με κίνδυνο να προκληθούν αλυσιδωτές αντιδράσεις στην αγορά.
Τα πράγματα, σε κάθε περίπτωση, δείχνουν και είναι εξαιρετικά δύσκολα για την πάλαι ποτέ κραταιά ελληνική επιπλοβιομηχανία που μέχρι και το 2007 κατάφερνε να αναπτύσσεται με εξαγορές σε Ελλάδα και εξωτερικό, και να αντιστέκεται σθεναρά στον έξωθεν ανταγωνισμό των ΙΚΕΑ, της Leroy Merlyn, των Praktiker, κ.ά., πραγματοποιώντας πωλήσεις διπλάσιες από τις σημερινές. Η ανάπτυξη του ομίλου στηρίχθηκε σε τρεις πυλώνες: την εγχώρια παραγωγή από το ιδιόκτητο εργοστάσιο στη Χαλκίδα, την επιθετική επέκταση του δικτύου των καταστημάτων του (είχαν φτάσει τα 60) σε Ελλάδα και εξωτερικό μέσω του Franchising, και τις εξαγορές εταιρειών. Τα τελευταία 15 χρόνια η Neoset ενέταξε στο δυναμικό της αρκετές εταιρείες, μεταξύ των οποίων τη βιομηχανία επίπλων γραφείου Σκουρόπουλος (1999), την βιομηχανία ξενοδοχειακών «Πίττας», την εταιρεία υφασμάτων «Γουλανδρή», ενώ απέκτησε την τεχνογνωσία παραγωγής επίπλων από την εταιρεία Simco.
Το 2006 είχε κέρδη 3,7 εκατ. ευρώ, ενώ το 2007 ο τζίρος της είχε εκτιναχθεί στα 82 εκατ. ευρώ. Τέσσερα χρόνια μετά, στα τέλη του 2011 οι πωλήσεις είχαν πέσει κατά 50% στα 42 εκατ. ευρώ, οι υποχρεώσεις της είχαν υπερβεί τα 53 εκατ. ευρώ ενώ οι συσσωρευμένες ζημιές υπερέβαιναν τα 12 εκατ. ευρώ, με την εταιρεία να οφείλει περίπου 10 εκατ. ευρώ σε προμηθευτές της.
Μέχρι και την έλευση των ΙΚΕΑ στην Ελλάδα, ο όμιλος της Neoset που οφείλει την ανάπτυξή του στη φιλοσοφία των συναρμολογούμενων επίπλων, κρατούσε την πρωτοκαθεδρία στην εγχώρια αγορά, ωστόσο το γεγονός ότι δεν κατάφερε να ανταγωνιστεί τον σουηδικό κολοσσό στις τιμές, κόστισε σε μερίδια και πωλήσεις. Και παρότι η εταιρεία προχώρησε σε απολύσεις προσωπικού στο παρελθόν στην εργοστασιακή της μονάδα, πιστώνεται στα θετικά της διοίκησή της ότι επέλεξε να διατηρήσει την παραγωγική της βάση στην Ελλάδα και δεν το «γύρισε» στις εισαγωγές.
Με τον ρυθμό μείωσης των πωλήσεων στην αγορά επίπλου να υπολογίζεται σε 30-40%, τα φετινά μεγέθη εξελίχθηκαν ακόμη πιο άσχημα, φέροντας σε αδιέξοδο ουσιαστικά την εταιρεία που είχε σταματήσει να πληρώνει τακτικά τους εργαζόμενους στην εργοστασιακή της μονάδα στη Χαλκίδα και τα καταστήματά της.
Πηγή:www.capital.gr