ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Σκέψεις για δεύτερη έξοδο στις αγορές -και μάλιστα μέσα στο Νοέμβριο- κάνουν στο Μέγαρο Μαξίμου, μολονότι στις δημόσιες τοποθετήσεις τους επιλέγουν να είναι επιφυλακτικοί, αποφεύγοντας αναφορές σε ημερομηνίες.
Ωστόσο, Μαξίμου και οικονομικό επιτελείο επεξεργάζονται… σχέδια. Και μιλώντας στο iefimerida αρμόδιες πηγές εξηγούν ότι μια τέτοια πρωτοβουλία έχει διπλή «ανάγνωση»: Και θα δρομολογηθεί για λόγους πολιτικούς αλλά και τεχνικούς!
Ειδικότερα, η κυβέρνηση επιθυμεί πρώτα και κύρια, και αυτός είναι ο πολιτικός στόχος, «να γίνει άλλη μία κίνηση αποκατάστασης της εμπιστοσύνης». Η κίνηση εξόδου όμως γίνεται και για λόγους τεχνικούς. Ήτοι, για να διαμορφωθεί το προφίλ του χρέους, για να είναι διαπραγματεύσιμο με καλύτερους όρους από τον Αύγουστο του 2018 και μετά. Όταν και η χώρα φιλοδοξεί να ανακτήσει την αυτοδύναμη πρόσβασή της στις αγορές.
Συν τοις άλλοις, με δεδομένο ότι η τρίτη αξιολόγηση εξελίσσεται με σχετικά καλούς οιωνούς- προς ώρας τουλάχιστον- αφού οι δανειστές φαίνεται να μην αξιώνουν νέα δημοσιονομικά μέτρα, το Μαξίμου προτίθεται να μην περιμένει την ολοκλήρωσή της. Επιδιώκοντας να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη συγκυρία και να επιχειρήσει άλλη μία δοκιμαστική έξοδο.
Η τελική απόφαση φυσικά, αναμένεται να ληφθεί εφόσον τα επιτόκια των ομολόγων το επιτρέπουν. Και μόνο αν ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους εισηγηθεί θετικά.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να θεωρείται δεδομένο είναι ότι εφόσον η έξοδος γίνει πριν την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης δεν θα στοχεύει στην άντληση ρευστότητας. Παρά θα περιορίζεται σε ανταλλαγή παλαιών ομολόγων με νέα.
Αρμόδιες πηγές εξάλλου, επισημαίνουν ότι πρόκειται για άλλο ένα βήμα στη μακροπρόθεσμη στρατηγική για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του ελληνικού Δημοσίου από τις αγορές.
Στο μεταξύ, σύμφωνα με υψηλόβαθμες κοινοτικές πηγές, ήδη αναζητείται ένα… υβρίδιο προληπτικής πιστωτικής γραμμής για μετά από την ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος, αφού αναγνωρίζουν τις ανυπέρβλητες πολιτικές δυσκολίες ενός κλασικού μνημονίου, τόσο για την Ελλάδα όσο και για τα υπόλοιπα κράτη- μέλη της Ευρωζώνης.
Το βασικό πρόβλημα είναι ότι το διάστημα που απομένει ως τον Αύγουστο του 2018, δεν είναι αρκετό για να καλύψει η Ελλάδα το χαμένο έδαφος και να χτίσει «γέφυρες» με τις αγορές, από τις οποίες έχει αποκοπεί εδώ και περίπου 8 χρόνια, με εξαίρεση τις δοκιμαστικές εκδόσεις του 2014 και του περασμένου καλοκαιριού. Στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν απομακρύνθηκε από τη γραμμή της κυβέρνησης, αλλά χρησιμοποίησε πολύ προσεκτικές εκφράσεις και λέξεις για να περιγράψει τη διαδρομή των επόμενων μηνών, επισημαίνοντας ότι απαιτούνται αρκετές εκδόσεις ομολόγων.
Η κεντρική ιδέα αυτής της υβριδικής πιστωτικής γραμμής, που πλάθεται εδώ και μήνες στις Βρυξέλλες, είναι η σύνδεση της χρηματοδοτικής «ομπρέλας»- προφανώς από τα αδιάθετα του ESM- με την εφαρμογή συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, αντί νέων δημοσιονομικών μέτρων, ενώ ανάλογη σύνδεση μπορεί να προβλεφθεί με μέτρα ελάφρυνσης του Χρέους. Αναγκαία προϋπόθεση για την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδιασμού, είναι, πάντως, η ύπαρξη του κατάλληλου συσχετισμού δυνάμεων στη Γερμανία.