ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
Είναι πράγματι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο μιντιακό και πολιτικό σύστημα αποχαιρετά, σήμερα, τον Θανάση Βέγγο. Ίσως γιατί άυτός ο θάνατος να βοήθησε να αναδυθούν οι ενοχές του συστήματος, να σιωπήσει για λίγο η βοή του ευτελούς και του “δήθεν”, απέναντι στο πηγαίο και το αυθεντικό. Ο Θανάσης Βέγγος ήταν η φωτογραφία της Ελλάδας του ‘ 60 και του ’70. Η Ελλάδα της λαϊκότητας αλλά και της κουτοπονηριάς. Η Ελλάδα της σφαλιάρας, του χωροφύλακα, της αρπαχτής, αλλά κι εκείνη η Ελλάδα του κυρφού και ανυπόκριτου λαϊκού μεγαλείου.
Η ειρωνία της τύχης είναι πως τα μίντια που έρχονται, τώρα, να εξυμνήσουν τη μοναδικότητα του λαϊκού Θανάση Βέγγου είναι τα μίντια που ο ίδιος προκάλεσε με την αποχή του, τη σιωπή του, την απόσταση από το δημόσιο και το πομπώδες.