του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Εάν, όντως, όπως προκύπτει από τις καταθέσεις στον εισαγγελέα Πεπόνη, η κυρία Μαργαρίτα Παπανδρέου βρίσκεται πίσω από τον λογαριασμό των 55ο εκατ. στην HsBC της Ελβετίας, είναι κάτι που φαντάζομαι πως θα αποκαλυφθεί σύντομα.
Προσωπικά, ουδέποτε συμπάθησα τον ρόλο της οικογένειας Παπανδρέου, το νεποτισμό και τη διάχυτη αίσθηση ότι η Ελλάδα “χρωστά” σε κάποιους επειδή φέρουν το “βαρύ” όνομα(;)…
Υπάρχει, όμως, και μία άλλη διάσταση. Κάθε τρεις και λίγο πέφτει στο τραπέζι του μιντιακού ανταγωνισμού κάποιο ή κάποια ονόματα: άλλα ως συμπεριλαμβανόμενα στη λίστα Λαγκάρντ, άλλα ως ύποπτα φοροδιαφυγής και άλλα που οδηγούνται με χειροπέδες για χρέη προς το Δημόσιο.
Όλα αυτά δεν είναι πάντοτε αθώα. Το σύστημα εξουσίας, επειδή ακριβώς αντιλαμβάνεται ότι η doom day είναι κοντά, επιχειρεί να καλλιεργήσει την εντύπωση της “κάθαρσης”, της τιμωρίας, δηλαδή, ορισμένων εκτεθειμένων, “καμμένων” και εξοστρακισμένων μελών του. Πρόκειται περί πλάνης.
Ο επικοινωνιακός κανιβαλισμός έχει στόχο να απορροφήσει τους κραδασμούς για τους πραγματικά υπεύθυνους.
Για όσους, πλην Άκη, εισέπραξαν δισεκατομμύρια σε μίζες, για εκείνους που ζημίωσαν το Δημόσιο με άχρηστες και υπερκοστολογημένες προμήθειες και φαραωνικά έργα.
Για εκείνους που αποκρύπτουν όσους εισέπραξαν εκατομμύρια με τις επιδοτήσεις σε ΜΚΟ (υπέστη κάποια τιμωρία έστω κι ένας εξ όσων ελάμβαναν αφειδώς επιδοτήσεις επί υπουργίας Παπανδρέου, Ντόρα, Δρούτσα και άλλων στο Εξωτερικών;).
Και για πολλά άλλα.
Για κάθε Βωβό που συλλαμβάνεται και πάραυτα αφήνεται ελεύθερος υπάρχουν δεκάδες Βωβοί της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ της χώρας. Οι πολίτες γι αυτούς ενδιαφέρονται. Ετσι ίσως αποκατασταθεί κάποια αίσθηση δικαιοσύνης. Αλλιώς, πρόκειται για στάχτη στα μάτια…
ΥΓ. Τι να κάνει τη λίστα Λαγκάρντ κανείς, όταν το σύστημα της τρόϊκας επιβάλλει κατάργηση του αφορολογήτου για τα παιδιά ή φορολόγηση με 45% μικρομεσαίων εισοδημάτων (σκοτώνοντας ότι έχει απομείνει από την παραγωγική μεσαία τάξη). Τόσο “χρυσόψαρα” πιστεύουν ότι είμαστε;