ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Όσο προχωρά και ολοκληρώνεται η διαπραγμάτευση για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ στη βάση της εθνικής γραμμής του 2008-2009, τόσο ανεβαίνει η ένταση ακραίων φωνών στο εσωτερικό της χώρας που εξαπολύουν απειλές και κατηγορούν για “εσχάτη προδοσία” τον πρωθυπουργό, τον υπουργό Εξωτερικών και τους βουλευτές που προτίθενται να συναινέσουν σε μια συμφωνία.
Εκπρόσωποι “Παμμακεδονικών οργανώσεων” περιφέρονται σε τηλεοπτικές εκπομπές και απειλούν με μηνύσεις, αγωγές και …λαϊκά δικαστήρια.
Πρωτοσέλιδα εφημερίδων με πηχυαίους τίτλους “δείχνουν” τους προδότες, ενώ -για να μην λησμονούμε- το ψήφισμα του πρώτου συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης έκανε λόγο για “προδοσία” εφόσον η κυβέρνηση προχωρήσει σε συμφωνία με όνομα που θα περιλαμβάνει γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes.
Αυτό το ψήφισμα ουδέποτε αποκήρυξαν οι διοργανωτές -αντιθέτως με τελευταίες δηλώσεις τους ορισμένοι εξ αυτών κλιμάκωσαν τις κατηγορίες τους- αλλά ούτε όσοι βουλευτές παρέστησαν στα συλλαλητήρια και δι’ αυτής της παρουσίας συναίνεσαν στις πιο ακραίες διχαστικές κραυγές.
Κάποιοι εκ των διοργανωτών, μάλιστα, διατυπώνουν αιχμές εναντίον άλλων ότι υποκινούν τα συλλαλητήρια επειδή επιδιώκουν να δημιουργηθεί κόμμα με σημαία το Μακεδονικό!
Βουλευτές της Ν.Δ, μάλιστα, εξέφρασαν την άποψη ότι “τα συλλαλητήρια (που έχουν προγραμματιστεί για τις 6 Ιουνίου) ενισχύουν τη διαπραγματευτική δυνατότητα της χώρας”, την ίδια ώρα που απορρίπτουν οιαδήποτε λύση που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία.
Και τα δύο, φυσικά, δεν μπορούν να συμβαίνουν.
Ή επιδιώκεις διαπραγμάτευση επί της ατζέντας Νίμιτς (με τα ονόματα που αυτή περιέχει) και της εθνικής γραμμής του 2008-2009 που ρητώς αναφέρεται σε σύνθετη ονομασία, ή διακόπτεις κάθε διαπραγμάτευση εφόσον επιθυμείς να ανατρέψεις αυτό το -καλώς ή κακώς- “κεκτημένο” των διπλωματικών επαφών κατά την τελευταία 25αετία.
Κανείς σώφρων και νοήμων δεν πιστεύει πως μπορεί να υπάρξει λύση σχετικά με το ονοματολογικό χωρίς τον όρο Μακεδονία.
Και, βεβαίως, καμία κυβέρνηση δεν…ενισχύεται, όταν τα συλλαλητήρια και μερίδα βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορούν ή ανέχονται τις κατηγορίες περί “εσχάτης προδοσίας” και τα υπονοούμενα για…Γουδή και “εκτελεστικά αποσπάσματα”.
Το χειρότερο όλων είναι πως οι δημόσιοι κατήγοροι που διχάζουν τον ελληνικό λαό και “παίζουν” με το θυμικό του, ανήκουν σε κόμματα που χειρίστηκαν το Σκοπιανό και συζήτησαν ή ακόμα και συμφώνησαν κατά καιρούς σε σύνθετες ονομασίες που περιείχαν τον όρο Μακεδονία.
Ανήκουν σε κόμματα που επέτρεψαν να παγιωθούν διπλωματικές θέσεις, όπως, για παράδειγμα, η αναγνώριση της λεγόμενης Μακεδονικής γλώσσας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ, το 1977.
Επίσης, είναι αρκετά γνωστό αλλά όχι ευρέως διαδεδομένο πως ελληνικές κυβερνήσεις είχαν συζητήσει ή και αποδεχθεί “διπλές ονομασίες” ή ονόματα, όπως “Μακεδονία- Σκόπια” ή “Νέα Μακεδονία”.
Λέγεται, δε, πως Έλληνας διαπραγματευτής είχε πιεσθεί από την τότε κυβέρνηση να “σκηνοθετήσει” τη διολίσθηση του ζητήματος στον ΟΗΕ, και μάλιστα με δυσμενείς όρους για την Ελλάδα, προκειμένου η κυβέρνηση αυτή να…αναγκαστεί να αποδεχθεί μια απόφαση των Ηνωμένων Εθνών και να “ξεμπλέξει” με την εκκρεμότητα.
Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι επιχειρούν να διχάσουν τον ελληνικό λαό και να στήσουν πολιτικές “αγχόνες” για τους “προδότες της Μακεδονίας”, τα κόμματα και τα πρόσωπα οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να μάθει την αλήθεια. Ποιοι, πότε και πως διαπραγματεύτηκαν και αποδέχθηκαν συγκεκριμένες ονομασίες και με ποιους όρους σχετικά με την αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, την “μακεδονική εθνότητα”, τη γλώσσα και άλλα θέματα.
Οι πολιτικές δυνάμεις, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης ή και του Προέδρου της Δημοκρατίας, να συμφωνήσουν να αποδεσμευτούν, λελογισμένα, απόρρητα έγγραφα σχετικά με τις διάφορες φάσεις της 25αετούς διαπραγμάτευσης και να ενημερωθεί η Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής.
Ίσως, με αυτό τον τρόπο, κάποιοι σιωπήσουν ή έστω σκεφτούν δυο και τρεις φορές τις κατηγορίες περί “προδοσίας” που τόσο εύκολα εκτοξεύουν ή υποθάλπουν.