“Έρρικα- Δέκα οκτώ αφηγηματικές γραφές”, το νέο εξαιρετικό βιβλίο του Μάριου Μιχαηλίδη

Ο Μάριος Μιχαηλίδης είναι ποιητής και πεζογράφος, μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Το πρόσφατο έργο του επιγράφεται «ΕΡΡΙΚΑ -Δεκαοκτώ αφηγηματικές γραφές» (Momentum 2018). Πρόκειται για δεκαοκτώ εξαιρετικά διηγήματα, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης.

Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Ιδιωτική Εκπαίδευση.
Για το μέχρι τώρα έργο του, η κριτική δεν έμεινε αδιάφορη. Αντίθετα, διακεκριμένα ονόματα της κριτικογραφίας, όπως ο Κώστας Παπαγεωργίου, ο Αλέξης Ζήρας, ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, η Μάρη Θεοδοσοπούλου κ.ά., έχουν επανειλημμένα αναφερθεί στην ξεχωριστή γραφίδα του Μάριου Μιχαηλίδη, που τον αναδεικνύει ως έναν από του σημαντικούς λογοτέχνες της εποχής μας.

Τρία έργα του, η ποιητική συλλογή ” Σαν άλλοθι οι λέξεις” (Μεταίχμιο 2003), το μυθιστόρημα ” Ο οστεοφύλαξ” (Μεταίχμιο 2007) και το αφήγημα “Ο ανακριτής” (Γαβριηλίδης 2012), έχουν βραβευτεί με κρατικό βραβείο από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, από όπου και κατάγεται. Το έργο του “Ανατολικά της Αττάλειας, βόρεια της Λευκωσίας” (Momentum 2014) έχει μεταφραστεί στα τουρκικά και στα γερμανικά.
Το πρόσφατο έργο του επιγράφεται «ΕΡΡΙΚΑ -Δεκαοκτώ αφηγηματικές γραφές» (Momentum 2018). Πρόκειται για δεκαοκτώ εξαιρετικά διηγήματα, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης.

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε :
Αυτή τη φορά o Μάριος Μιχαηλίδης επιλέγει τη μικρή φόρμα, για να εκφράσει με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, σωρευμένες σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμούς. Το βιβλίο Έρρικα-Δεκαοκτώ αφηγηματικές γραφές είναι μια επιλογή από κείμενα που προέκυψαν τα τελευταία 10 χρόνια. Από αυτά, άλλα αφορμώνται από πραγματικά περιστατικά που τροφοδότησαν και κινητοποίησαν την δημιουργική έμπνευσή του συγγραφέα, ενώ άλλα έχουν ως πηγή μαρτυρίες και γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας. Από τη συλλογή δεν λείπουν οι μυθοπλασίες που ξαφνιάζουν ευχάριστα για την πρωτοτυπία των θεμάτων, την πλοκή, καθώς και την ιδιαίτερη γλωσσική σκευή και το ύφος του λόγου, που η κριτική πιστώνει ως σταθερά γνωρίσματα του συγγραφέα.