ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Από την “άβυσσο” (μας χωρίζει) στον …”όλεθρο” του Μητσοτάκη. Με ενδιάμεσους σταθμούς την Βενιζελικής εμπνεύσεως “στρατηγική ήττα” του ΣΥΡΙΖΑ, το “καλή μέρα θα είναι η μέρα που θα συντριβεί ο Τσίπρας”, το “να φύγουν αυτοί και να πάνε από εκεί που ήρθαν”, το “ο Τσίπρας είναι αρχισυμμορίτης με χαρακτηριστικά παλιανθρώπου”, το “ο Τσίπρας είναι εξημερωμένο pet και delivery boy των Ευρωπαίων”, μέχρι το “δεν πρόκειται να συνεργαστούμε ποτέ με τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν διακατεχόμαστε από το σύνδρομο της Στοκχόλμης”.
του ΝΙΚΟΥ ΔΕΜΕΣΤΙΧΑ
Εάν συλλέξει κανείς τις δηλώσεις της Φώφης Γεννηματά και των σημαντικότερων στελεχών του πρώην ΠΑΣΟΚ, τέως ΔΗΣΥ και νυν ΚΙΝ.ΑΛ δημιουργεί εύκολα μια τροπαιοθήκη επικοινωνιακών ταριχευμάτων. Μόνο που ολοκληρωμένα, η εικόνα δεν βγάζει νόημα. Γιατί οι τοποθετήσεις αυτές είναι πολύ συχνά αντιφατικές μεταξύ τους, σε ότι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα τοξικές και, πάντως, δεν οδηγούν σε μία ενιαία θέση με αρχή, μέση και στρατηγικό στόχο.
Τον Ιανουάριο του 2016, άμα τη εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ, η Φώφη Γεννηματά τοποθετείται αβίαστα και χωρίς περιστροφές: «Με τις απόψεις του κ. Μητσοτάκη μάς χωρίζει άβυσσος. Οι νεοφιλελεύθερες εξάλλου αντιλήψεις εφαρμόζονται καθημερινά και από τη κυβέρνηση με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ασφαλιστικό».
Ας σημειωθεί πως η Φώφη Γεννηματά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Ανδρέας Λοβέρδος, η Εύη Χριστοφιλοπούλου, ο Βασίλης Κεγκέρογλου και άλλα στελέχη της τότε ΔΗΣΥ είχαν βρεθεί στο ίδιο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου του Αντώνη Σαμαρά μόλις ένα χρόνο νωρίτερα. Έτσι, δύσκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως μέσα σε ένα χρόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης μεταβλήθηκε από “συνδαιτημόνας” στην ίδια κυβέρνηση σε καταχθόνιο νεοφιλελεύθερο. Απορεί κανείς: δεν ήταν, το 2015 και πέρασε από κάποια ταχύρυθμα μαθήματα στη “Σχολή του Σικάγο”, ώστε, στις αρχές του 2016, να έχει παρεμβληθεί μία “άβυσσος” μεταξύ του νέου (τότε) αρχηγού της Ν.Δ και της επικεφαλής της ΔΗΣΥ;
Ακόμα πιο δύσκολα, ωστόσο, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο εύκολα και πόσο γρήγορα γεφυρώθηκε αυτή η άβυσσος και επί τρία χρόνια, μετά από εκείνη τη δήλωση περί…αβύσσου, Ν.Δ και (τώρα πλέον) ΚΙΝ.ΑΛ συγκλίνουν σε πολλά πράγματα και πάντως αναμφίβολα στην επιθετικότητα προς την κυβέρνηση.
Και, ακόμα περισσότερο, μόλις είχαμε επαναπαυτεί με την ιδέα αυτής της παράλληλης πορείας του Κυριάκου Μητσοτάκη με τη Φώφη Γεννηματά και ενίοτε τις συμπληρωματικές ανακοινώσεις των δύο κομμάτων και τις ακόμα πιο συμπληρωματικές ομιλίες τους στη Βουλή, αίφνης, ο αρχηγός της Ν.Δ όχι μόνο γλίστρησε εκ νέου στην …άβυσσο του νεοφιλελευθερισμού αλλά εκ της αβύσσου αναδύθηκε ως όλεθρος, σκότος και καταστροφή στην κατά Μαλέλη εκδοχή!
Όπου, Σταμάτης Μαλέλης όχι ένα τυχαίο στέλεχος Γ’ Εθνικής, αλλά ο γραμματέας επικοινωνίας του κόμματος, άνθρωπος της τηλεόρασης και διδάκτωρ της μιντιακής ατάκας και στον πολύ στενό πυρήνα της ηγεσίας.
Δύσκολα, πράγματι, βγάζει κανείς συμπέρασμα σχετικά με το τι επιδιώκει η ηγετική ομάδα περί την Φώφη Γεννηματά. Ίσως, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, αυτές οι οβιδιακές επικοινωνιακές μεταμορφώσεις να σχετίζονται με την αμείλικτη επιμονή των δημοσκοπήσεων να δίνουν στο ΚΙΝ.ΑΛ ποσοστό λίγο πάνω από το 6%, ήτοι πολύ κοντά σε εκείνο που συγκέντρωσε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Κι αυτό παρά την ίδρυση του νέου φορέα, την δυναμική εκλογή της κ. Γεννηματά από περισσότερους από 200.000 ψηφοφόρους και κυρίως την συνδρομή που διαθέτει από σημαντική μερίδα του μιντιακού συστήματος.
Όπως και να χει, το μείζον ερώτημα που προκύπτει είναι:
Δεδομένης της θέσης του ΚΙΝ.ΑΛ ότι θα επιδιώξει κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τη σύμπραξη των δύο μεγαλύτερων κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ) –και τη συμμετοχή και του ιδίου, όπως λέει, αν και κανείς δεν κάνει τον κόπο να αιτιολογήσει γιατί Τσίπρας και Μητσοτάκης δεν θα μπορούσαν, αν το αποφάσιζαν, να κυβερνήσουν δυο τους και θα χρειάζονταν και το μικρό και καχεκτικό πρώην ΠΑΣΟΚ;– στη σφαίρα ποιας επιστήμης ανάγεται να επιθυμείς τη σωτηρία της χώρας από έναν “ολέθριο” και έναν “παλιάνθρωπο”;