ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στικάκι, λίστες, φοροφυγάδες, επιχειρηματίες «καθώς πρέπει»,κατηγορούμενοι, κατήγοροι, ένοχοι ή σχεδόν ένοχοι πολιτικοί, κάλπες, ένταση,τρομολαγνία, καλάσνικοφ, σύννεφο καπνού και σκόνης…
Και πίσω από τη σκόνη και τον καπνό, ο πολίτης που απελπισμένα ψάχνει την άκρη του δρόμου και σ’ αυτή την άκρη το τέλος της δικής του δοκιμασίας. Το οποίο, όσο και αν σηκώνεται ο δύσμοιρος στις άκρες των δακτύλων του, δεν φαίνεται. Μόνο μια τρύπα, μια καινούργια μαύρη τρύπα προβάλλει σιγά-σιγά απειλώντας να καταπιεί καινούργια θύματα προς εξευμενισμό του αιμοσταγούς χρέους.
«Πώς πάτε;», ρώτησα σημαίνον (του συντηρητικού χώρου) στέλεχος της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που συνάντησα τυχαίως στο Σύνταγμα. «Σέρνοντας»,μου απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια. «Και σέρνοντας θα πάμε μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Αν τα καταφέρουμε…»
Πάει λοιπόν και το «Ζήσε Μαύρε μου το Μάη, να φας τριφύλλι».Η ελπίδα για εκλογές την άνοιξη απομακρύνεται και, όσο και αν τις επιθυμεί ο Αλέξης Τσίπρας, το χατίρι δεν έχει τη διάθεση να του το κάνει ο Αντώνης Σαμαράς και οι συν αυτώ κυβερνητικοί εταίροι. Διότι και έργο έχουν να επιτελέσουν στην κατεύθυνση πλήρους εφαρμογής των μέτρων και δεσμεύσεων του μνημονίου (1, 2, 3κλπ), και οι ισορροπίες μεταξύ Βερολίνου και Ουάσινγκτον στην παρούσα περίοδο δεν ευνοούν τίποτε άλλο από το σιγανό ροκάνισμα της αντιπαθούς στον ευρωπαϊκό Νότο καγκελαρίου. Εκτός και αν προκύψει κάποιο τυχαίο γεγονός, το οποίο θα ανάψει το φιτίλι των ταχύτατων εξελίξεων.
Στο μεταξύ, και όσο δεν προκύπτει αυτό το γεγονός, μερικές ακόμη χιλιάδες οικογένειες θα μείνουν χωρίς ψωμί στο τραπέζι, διότι ο πατέρας είναι άνεργος και η μάνα είναι μεν δημόσιος υπάλληλος, αλλά δεν δικαιούται να εξακολουθεί να είναι δημόσιος υπάλληλος κατά τη γνωμοδότηση του Αντώνη Μανιτάκη, μερικές δεκάδες χιλιάδες θα έχουν μόνο ψωμί και θα κάνουν τον σταυρό τους που το έχουν κι αυτό, όσοι έχουν την ατυχία να αρρωσταίνουν θα βρίσκουν όλο και πιο σπάνια την ουσιαστική φροντίδα στα νοσοκομεία, όλο και περισσότερα παιδιά θα εμφανίζονται στα σχολεία με τα τριμμένα ρούχα των μεγαλύτερων αδερφιών τους ή φίλων τους, η κάπνα από τις ξυλόσομπες και τα τζάκια θα γίνεται όλο και πιο αποπνικτική στις συνοικίες μια και το πετρέλαιο δεν φτηναίνει, η ΔΕΗ θα εξακολουθεί, κατ’εντολή του επιτυχημένου Γιάννη Στουρνάρα (κατά σύμπτωση, όσοι έχουν περάσει από το υπουργείο της πλατείας Συντάγματος επιτυχημένοι είναι, αλλά το πώς φτάσαμε μέχρις εδώ ουδείς εξηγεί), να κόβει το ρεύμα σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν την πανάκριβη πια ηλεκτρική ενέργεια (προνόμιο της ελίτ έχει γίνει κι αυτή),οπότε οι καταναλωτές συνομολογούν σε δυσβάσταχτες δόσεις προκειμένου να αποτρέψουν το μοιραίο, και μέσα σ’ όλα αυτά οι φόροι δεν καταβάλλονται από τους φορολογούμενους στο μέγεθος που είχε προϋπολογίσει το σοφό υπουργείο, το πετρέλαιο δεν καταναλώνεται κατά τους υπολογισμούς του ίδιου υπουργείου, οι δια νόμου φοροφυγάδες παραμένουν δια νόμου φοροφυγάδες, κι έτσι, αρχίζει να ακούγεται όλο και πιο απειλητικός η ψίθυρος, ότι κάποια καινούργια μέτρα, διορθωτικά των παλαιότερων,είναι αδύνατο να αποφευχθούν.
Κατά τα άλλα, η πολιτική επικαιρότητα απορροφάται πότε από τα σμπάρα ομάδων που δρουν σε περίεργες χρονικές στιγμές, ή από την τύχη του θορυβώδους Βαγγέλη Βενιζέλου και του αναζητούμενου πότε στο εσωτερικό και πότε στο εξωτερικό Γιώργου Παπανδρέου. Για τον Βαγγέλη και τον Γιώργο της γειτονιάς ουδείς κόπτεται.