ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Το τηλέφωνο του Εθνικού Θεάτρου χτυπά ασταμάτητα, ο κόσμος ζητά πληροφορίες για την παράσταση. Λίγο το σούσουρο που ακολούθησε την πρεμιέρα της περασμένης Πέμπτης, λίγο κάποιες ασυνήθιστες φωτογραφίες που διέρρευσαν στον Τύπο, το ενδιαφέρον του κοινού χτύπησε κόκκινο. Οι θρυλικές ατάκες «Μη φύγεις, Ντορή, θα φαρμακωθώ» αλλά και «Η βρομιά σας εδώ μέσα ούτε που με άγγιξε, το κορμί μου έμεινε καθαρό» ξαναζωντανεύουν στη μνήμη μας λόγια και εικόνες από μια ταινία που έγραψε τη δική της, μοναδική κινηματογραφική ιστορία.
Στα δωμάτια του «σπιτιού» της Μαντάμ Παρί που στήθηκε στο θέατρο «Rex», κορίτσια που προσφέρουν τον αγοραίο έρωτα ζουν τις προσωπικές τους ιστορίες.
Πρόκειται για το θεατρικό έργο του Αλέκου Γαλανού «Τα Κόκκινα Φανάρια» που το ελληνικό κοινό γνώρισε μέσα από την κινηματογραφική μεταφορά του. Μια στρατιά σπουδαίων -και κυρίως νέων- ηθοποιών (Γιώργος Φούντας, Μάνος Κατράκης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Φαίδων Γεωργίτσης, Μαίρη Χρονοπούλου, Τζένη Καρέζη, Κατερίνα Χέλμη, Ελένη Ανουσάκη, Δέσπω Διαμαντίδου κ.ά.) συνέθεταν το εξαιρετικό καστ μιας ταινίας που κατάφερε τελικά να διαπρέψει και εκτός συνόρων: το 1964 προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών και την ίδια χρονιά έφτασε ως την πεντάδα των Οσκαρ ως υποψήφια για το βραβείο της Καλύτερης Ξένης Ταινίας.
Πόρνες, προαγωγοί, όνειρα και ελπίδες
Τα «Κόκκινα Φανάρια» στη θεατρική εκδοχή του Εθνικού είναι ένα έργο εκσυγχρονισμένο και εντελώς απενοχοποιημένο. Ο Κωνσταντίνος Ρήγος δεν διστάζει να σοκάρει με τον τρόπο που αποδίδει ορισμένες σκηνές. Ο σκηνοθέτης που σχεδόν με κάθε δουλειά του ταράζει τα εγχώρια καλλιτεχνικά νερά, είτε επιμελείται τη συμμετοχή της Ελλάδας στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, είτε στήνει πρωτοποριακές θεατρικές παραστάσεις, με τα «Κόκκινα Φανάρια» μπαίνει κυριολεκτικά στα βαθιά.
Ενα επιπλέον, ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο της παράστασης του Εθνικού είναι ότι κατά τη διάρκειά της ακούγονται μαρτυρίες από πραγματικές πόρνες, οι οποίες διηγούνται στο κοινό τις ιστορίες τους. Οσο για τις ερωτικές περιπτύξεις που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια των θεατών, ο Κωνσταντίνος Ρήγος απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη ότι «είναι το θέμα τέτοιο. Σπίτια, έρωτας επί πληρωμή, πελάτες… Οι ερωτικές σκηνές τοποθετήθηκαν εκεί ακριβώς όπου ήταν πραγματικά απαραίτητες, ώστε να υπάρχει συναισθηματική κορύφωση – και άρα όχι χάριν εντυπωσιασμού».
Πηγή : protothema.gr