ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Γιατί οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν πρώτη τη ΝΔ;
Ακούω ολοένα και συχνότερα το ερώτημα τις τελευταίες ημέρες. Εάν εξαιρέσουμε τις “θεωρίες συνωμοσίας” και το “περιθώριο στατιστικού σφάλματος” που θα οδηγούσαν στην πιθανότητα τα πράγματα είναι διαφορετικά, ας επιχειρήσουμε να εξιχνιάσουμε τι ακριβώς συμβαίνει.
1. Όσο ο Αλέξης Τσίπρας αναγκάζεται να φιλοτεχνεί προφίλ κυβερνησιμότητας και συναντά τον Σόϊμπλε, τον Φούχτελ και τα “γκρί κοστούμια” του ΔΝΤ απομακρύνεται από την γοητευτική Ατλαντίδα του ασυμβίβαστου και της αντισυστημικότητας. Πριν περίπου ένα χρόνο -αρκετά πριν τις εκλογές του Μαϊου- είχα μιλήσει και γράψει για την έναρξη μιας “ποιοτικής στροφής” στον δημόσιο λόγο του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι στελέχη του και συνιστώσες εξακολουθούσαν να μιλούν με αιχμές και γωνίες. Από το φθινόπωρο του 2012 η “ποιοτική στροφή” έγινε εμφανέστατη. Γι αυτό το λόγο διαπιστώναμε όλοι μία δημοσκοπική κόπωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όλως τυχαίως (διόλου, προφανώς), από εκείνη την περίοδο ξεκινά και η δημοσκοπική έκρηξη της Χρυσής Αυγής, αφού σημαντική μερίδα ψηφοφόρων που είχαν επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ για την αντισυστημικότητά του άρχισαν να μετακινούνται στο μόνο κόμμα (έτσι πιστεύουν) που επιδιώκει να παραμένει εκτός “πολιτικού τόξου”. Οι ψήφοι -κυρίως νέων και προφανώς όχι ναζιστών- που οδηγούνται στο κόμμα του Μιχαλολιάκου είναι ψήφοι που χάνονται και από τον ΣΥΡΙΖΑ (μέρος τους ίσως και από τους Αν.Ελ).
2. Θα έλεγαν, κάποιοι, ότι η απώλεια αντισυστημικών ψήφων από τον ΣΥΡΙΖΑ θα εξισορροπούνταν από την προσέλκυση συντηρητικότερων ψηφοφόρων που είχαν εγκλωβιστεί στο προαύλιο της ΝΔ. Αυτούς στόχευε, προφανώς, ο Αλέξης Τσίπρας όταν, με αγωνία, έλεγε στο Νίκο Χατζηνικολάου “είμαστε κι εμείς νοικοκυραίοι”. Φαίνεται, πλέον, ότι αυτό δεν αρκεί. Και δεν αρκεί για δύο λόγους:
– Πρώτον, γιατί η προπαγάνδα της κυβέρνησης πιάνει τόπο.Όποιος δεν το βλέπει αυταπατάται. Μπορεί οι συνταγές αυτές να μυρίζουν “μούχλα” της δεκαετίας του ’80 αποδεικνύονται, όμως, αποτελεσματικές. Όταν από τη μία είσαι νοικοκυραίος, κι από την άλλη η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σου αναδεικνύουν τα απωλολότα πρόβατα τύπου Διαμαντόπουλου και Καραγιαννίδη (υπάρχει κανείς που δεν κατάλαβε το επικοινωνιακό πάρτι που έστησαν κανάλια, σχολιαστές και γνωστοί μεγαλοδημοσιογράφοι που ασκούνται σε οβιδιακές μεταμορφώσεις ανά μήνα;), αυτό μπερδεύει τον κόσμο. Τον φοβίζει, τον κάνει να αμφιβάλλει για τις “συστημικές προθέσεις σου” και, εν κατακλείδι, προτιμά να παραμείνει στο προαύλιο του Σαμαρά.
– Δεύτερον (κι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό), γιατί στην τεχνητή -και πλαστή- αισιοδοξία που κατόρθωσε να καλλιεργήσει ο Σαμαράς, ο Τσίπρας δεν έχει ακόμα αντιτάξει μία πειστική και ολοκληρωμένη πρόταση για την κοινωνία και για την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Εδώ πρέπει να σημειώσει κανείς μία μεγάλη αδυναμία της πολιτικής επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ: ΟΤΑΝ ΕΠΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΛΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΘΕΙΣ ΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΣ ΣΤΟ “ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΑ ΛΕΦΤΑ” ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΑΝ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΛΕΙΨΟΥΝ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ, ΤΟΤΕ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ.
Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ
Πρακτικά, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να κινηθεί στο πεδίο της “συναισθηματικής νοημοσύνης” του μέσουΈλληνα, την ώρα που ο Σαμαράς έχει επιλέξει το γήπεδο της ψυχρής κοινωνικής λογικής -ενίοτε και του ατομικού συμφέροντος.
Οι πολίτες -και είναι αρκετοί- που βλέπουν στους δημοσίους υπαλλήλους ένα σάπιο σύστημα που επιχειρεί να κρατηθεί στα πόδια του την ώρα που ο ιδιωτικός τομέας έχει προσφέρει θυσία στον τροϊκανό Μολώχ 1.500.000 ανθρώπους, εξοργίζονται στη θέα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να στέκονται στο πλευρό του Σταματόπουλου του Μετρό, ή του Φωτόπουλου της ΔΕΗ. Δεν το δικαιολογώ -θεωρώ το φαινόμενο του οιονεί κοινωνικού διχασμού εξαιρετικά επικίνδυνο-, αλλά, δυστυχώς, έτσι είναι.
Η ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΖΩΗ, Ο MOTORCYCLE BOY ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ…ΧΑΝΑΑΝ
Παραπέμπω συχνά (για όσους με ακουν στο ραδιόφωνο στη στιχομυθία μεταξύ του Μίκι Ρουρκ (Motorcycle Boy) και του Ματ Ντίλον στο παλιό ασπρόμαυρο Rumble Fish του Κόπολα. Όταν ο δεύτερος καλεί τον πρώτο να τους πάρει μακριά από τη βρώμικη, παρακμιακή πόλη στην οποία ζουν. “Το ζήτημα δεν είναι να σας πάρω να φύγουμε”, λέει, “αλλά ότι πρέπει να ξέρω και να ξέρετε ότι εκεί που θα σας πάω, είναι καλύτερα απ’ αυτό που θα αφήσετε”.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Ο Σαμαράς θα παραμένει ανεξήγητα – για τα μέτρα που έχει πάρει- ψηλά στις δημοσκοπήσεις και ίσως να προηγείται, όσο ο Τσίπρας θα ξοδεύει χρόνο με τον κάθε Φούχτελ, χωρίς να μπορεί, παράλληλα, να προβάλλει το εναλλακτικό σχέδιο.
Όσο, δηλαδή, ως άλλος Motorcycle Boy δεν θα μπορεί να ισχυριστεί πειστικά ότι εκεί που θέλει να οδηγήσει την κοινωνία είναι καλύτερα από το προαύλιο του Σαμαρά. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενο, κυρίες και κύριοι της Κουμουνδούρου, “υπάρχει Χαναάν;”. Εάν ναι, ανακαλύψτε την…