ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ ΠΑΣΟΚ και Δημ.Αρ εγκαλούν τον υπουργό Εργασίας Γ. Βρούτση για την πρόθεσή του να φέρει διατάξεις που εμμέσως αλλά σαφώς θα καταργούν τις απεργίες.
Σχετικό ρεπορτάζ είχε η κυριακάτικη έκδοση του “Βήματος”, εφημερίδα που ουδόλως μπορεί να κατηγορηθεί ότι υπονομεύει την τριμερή κυβέρνηση.
Γνωρίζω ότι πρωϊνές εκπομπές ζήτησαν από τον κ. Βρούτση να παρέμβει και να διαψεύσει, εφόσον το θέλει, το δημοσίευμα. Δεν το έπραξε, άρα βασίμως μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο υπουργός Εργασίας έριξε ακόμα μία τίγρη στο Κολοσσαίο περιμένοντας να δει πως θα αντιδράσουν οι προς κατασπάραξη χριστιανοί.
Φαντάζομαι πως θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να προβεί σε κάποια διάψευση. Ως ένα βαθμό -περί διαγραμμάτων- μπορεί να πει κανείς ότι το έπραξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου, μιλώντας στον Real fm.
Για ακόμα μία φορά, όμως, αποδεικνύεται πως η κυβέρνηση επιχειρεί να προλειάνει το έδαφος για ακόμα σκληρότερες αποφάσεις μέσω “διαρροών” σε μέσα ενημέρωσης. Το έχει πράξει κατά κόρον το υπουργείο Οικονομικών σχετικά με το φορολογικό (όρια και συντελεστές) και τη φορολογία ακινήτων, για να έρθει στη συνέχεια ο Γ. Στουρνάρας να υποστηρίξει ότι πρόκειται για “σενάρια” και να καθησυχάσει ότι θα προτιμήσει ηπιότερες εκδοχές.
Συνήθως, αυτού του είδους οι επικοινωνιακοί χειρισμοί επιχειρούν να καλύψουν την “άλλη επικαιρότητα”. Για παράδειγμα, η “διαρροή” περί απεργιών έρχεται λίγες ημέρες πριν την έναρξη εφαρμογής του νόμου για τη μετενέργεια που οδηγεί μαθηματικά στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Η Φώφη Γεννηματά και ο Νίκος Τσούκαλης -εκπροσωπώντας ΠΑΣΟΚ και Δημ.Αρ- παρέπεμψαν, σήμερα, στη συμφωνία των κυβερνητικών εταίρων και ζήτησαν από τον κ. Βρούτση να συντονιστεί με αυτή και να μην την παρακάμπτει ζητώντας να εφαρμοστούν οι πιο σκοτεινοί πόθοι της τρόϊκας.
Κάποιοι επισημαίνουν αυτές τις αναντιστοιχίες για να επισημάνουν την ύπαρξη διαφορετικών “κέντρων” στην κυβέρνηση. Εκείνοι που τραβούν το σχοινί στις πιο ακραίες επιλογές που ζητούν οι τροϊκανοί και οι άλλοι που επιχειρούν να κρατήσουν σχετικές πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίες.
Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό είναι ακριβές κι ότι δεν πρόκειται για το γνωστό επικοινωνιακό παιχνίδι του “καλού και του κακού αστυφύλακα”…