ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Αν και πολύ μακριά από την εποχή του imperium που σημάδεψε και στιγμάτισε την ελληνική (και ευρωπαϊκή) κρίση, η Άγκελα Μέρκελ παραμένει το πιο διακριτό πολιτικό ίχνος στην Ε.Ε.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Μπορεί να μην έχει πια δίπλα της τον “λύκο” Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε και τον Γάλλο “μπάτλερ” Νικολά Σαρκοζί (στη θέση του ο Εμανουέλ Μακρόν είναι αναμφίβολα μια πολύ ισχυρότερη προσωπικότητα που αναβάθμισε τον ρόλο του Παρισιού), μπορεί, ακόμα, το CDU να είναι ηττημένο και σε εσωτερική κρίση, ωστόσο η Γερμανίδα καγκελάριος ηγείται της σημαντικότερης ευρωπαϊκής οικονομίας και διατηρεί ακμαία τα γεωπολιτικά ερείσματα της χώρας της.
Τούτων δοθέντων, όσο κι αν μας πληγώνει, η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Βερολίνο είναι οι αναγκαίες “εξετάσεις” που πρέπει να δώσει κάθε Έλληνας πρωθυπουργός. Τα μνημόνια έληξαν επί θητείας του Αλέξη Τσίπρα, το στοίχημα της ελληνικής οικονομίας, όμως, δεν έχει κερδηθεί και η εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων και των αγορών μόνο εν μέρει έχει ανακτηθεί.
Στο Βερολίνο ο κ. Μητσοτάκης θα έχει μαζί του τους Χρήστο Σταϊκούρα και Γιώργο Κουμουτσάκο. Εκ της παρουσίας τους και μόνο είναι προφανές πως η ατζέντα των συνομιλιών στοχεύει αφενός στο να πείσει τους Γερμανούς ότι το μεταρρυθμιστικό σχέδιο της νέας ελληνικής κυβέρνησης έχει αρχή, μέση και εφικτούς στόχους και αφετέρου να επιβεβαιώσει την βοήθεια της Μέρκελ στην υποστήριξη της Αθήνας έναντι της προσφυγικής κρίσης που αν και έχει κοπάσει δεν έχει λήξει- με τον κίνδυνο, πάντοτε, της αναζωπύρωσης σε κάθε έξαρση της ευρωτουρκικής κρίσης.
Η ανάλυση της Deutsche Welle ενόψει της επίσκεψης Μητσοτάκη στο Βερολίνο δεν είναι τυχαίο ότι υπενθυμίζει την πορεία των ελληνογερμανικών σχέσεων υπό το πρίσμα των προσωπικών επαφών της καγκελαρίου με τρεις Έλληνες πρωθυπουργούς και την “χημεία” που αναπτύχθηκε μεταξύ τους. Από τους Αντώνη Σαμαρά, Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκο Μητσοτάκη, η Μέρκελ φέρεται (προς το παρόν) να ξεχωρίζει με συμπάθεια την δεύτερη περίοδο Τσίπρα, μετά, δηλαδή, το περιπετειώδες και εξοντωτικό πρώτο εξάμηνο του 2015.
Μπορεί για αρκετούς στην Ελλάδα η αναφορά της Μέρκελ στον Τσίπρα “ο μικρός μαθαίνει γρήγορα” να είναι μειωτική, στις ευρωπαϊκές πολιτικές ισορροπίες, όμως, αποτελεί εύσημο. Και δεν είναι τυχαίο πως αυτά που αναγνωρίζει η Γερμανίδα καγκελάριος στον προκάτοχο του κ. Μητσοτάκη είναι πως προσαρμόστηκε γρήγορα στο savoire faire των ευρωπαϊκών πρωτευουσών.
Ως “juste milieu” προσδιορίζει, χαρακτηριστικά, η Deutsche Welle αυτή την πορεία του Αλέξη Τσίπρα (μεταφέροντας όσα λεγόταν γι αυτόν στα πολιτικά γραφεία του Βερολίνου): κεντρώα πολιτική φιλοσοφία που προσπαθεί να βρει ισορροπία μεταξύ των άκρων. Και είναι σε γενικές γραμμές ακριβές εάν σκεφθεί κανείς πως κινήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου μέχρι και την έξοδο από τα μνημόνια και την υλοποίηση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
“Έχει δρόμο ακόμα”, είναι η ρήση που χρησιμοποιείται -πάντοτε κατά την Deutsche Welle- μεταξύ των συνεργατών της Άγκελα Μέρκελ για το νέο Έλληνα πρωθυπουργό. Αναμφίβολα, ουδείς μπορεί να υποτιμήσει τον εκλογικά ισχυρότερο κεντροδεξιό ηγέτη της ευρωζώνης που κυβερνά με μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το αίμα νερό δεν γίνεται και στο πλαίσιο του ΕΛΚ οι πολιτικές μετοχές του Κυριάκου Μητσοτάκη έχουν υψηλή απόδοση.
Θα ήταν, ωστόσο, παρακινδυνευμένο να βασιστεί ο κ. Μητσοτάκης μόνο σε αυτό το γεγονός. Η Άγκελα Μέρκελ δεν θα τον αντιμετωπίσει μόνο ως έναν εκλεγμένο πρωθυπουργό της ιδίας με αυτήν πολιτικής οικογένειας. Το μεταρρυθμιστικό σχέδιο της νέας κυβέρνησης είναι αναμφίβολα ένα ικανό διαβατήριο, αρκεί, όμως, να επιβεβαιωθεί. Και η ταχύτητα με την οποία η κυβέρνηση της Αθήνας θα επιτύχει στόχους για πλεονάσματα, μεταρρυθμίσεις, ανάπτυξη και επενδύσεις θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό εάν το Βερολίνο θα αντιμετωπίσει τον Έλληνα πρωθυπουργό με την ίδια ή και με ακόμα μεγαλύτερη συμπάθεια και σεβασμό που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια τον προκάτοχό του.
Κάποιοι υποστηρίζουν πως το έργο του κ. Μητσοτάκη είναι ευκολότερο. Η Ελλάδα είναι εκτός μνημονίων, τα capital controls καταργήθηκαν, οι αγορές αντιμετωπίζουν θετικά τον επενδυτικό οίστρο της νέας κυβέρνησης. Όλα αυτά είναι θετικά. Τι απομένει; Αφενός να δουν να υλοποιούνται όλα τα παραπάνω. Κι αυτό απαιτεί χρόνο πριν αποφασίσουν να συζητήσουν σοβαρά το ελληνικό αίτημα για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων- κάτι που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής Μητσοτάκη και μια δέσμευση που θα μετρηθεί πριν φτάσει στις επόμενες εκλογές.
Αφετέρου, ακόμα κι αν δεν δει το φως της δημοσιότητας, η Άγκελα Μέρκελ θα ζητήσει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δεσμευτεί ότι θα υλοποιηθεί απαρέγκλιτα η Συμφωνία των Πρεσπών και θα τηρηθεί ο σχεδιασμός (γερμανικής εμπνεύσεως) για την ευρωπαϊκή πορεία των Δυτικών Βαλκανίων και την ενίσχυση της νατοϊκής ομπρέλας στην περιοχή.
Θα είναι, ίσως, το πιο ενδιαφέρον στιγμιότυπο της επίσκεψης εάν στις κοινές δηλώσεις ο Έλληνας πρωθυπουργός ερωτηθεί για τις Πρέσπες. Θα τον ακουνε ταυτοχρόνως στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες, την Ουάσιγκτον και την…Αθήνα! Η μαγική λέξη, εδώ, είναι η “συνέχεια”…