Ο καταλυτικός ρόλος της αντιπολίτευσης στη μιντιακή καταιγίδα του νεοσυντηρητισμού

Μια από τις μεγαλύτερες, και πιο τραγικές, παθογένειες, του πολιτικού μας συστήματος, είναι η αντιμετώπιση της πολιτικής διαδικασίας, από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του, υπό την σκοπιά ενός γηπεδικού ρεβανσισμού που στόχο έχει την επικράτηση επί των αντιπάλων στο πεδίο μιας παρωχημένης αντιπαράθεσης επί επίδικών που δεν έχουν καμία επιρροή στους πολίτες και λειτουργούν μονοδιάστατα ως τοτέμ προστασίας ενός πολιτικού συστήματος που εδώ και αρκετά χρόνια έχει διαχωριστεί από τους ψηφοφόρους του.

Του Χρήστου Λουτράδη*

Στην ίδια παγίδα φαίνεται ότι έχει πέσει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη που μπορεί κατ’ όνομα να αυτοχαρακτηρίζεται ως φιλελεύθερη αλλά στην ουσία της , και κυρίως στα μηνύματα που εκπέμπει προς τους ψηφοφόρους της και την κοινωνία. Η μιντιακή επιχείρηση προπαγάνδας για την εμφύσηση στην κοινωνία ενός αισθήματος κανονικότητας που ήταν είδος εν ανεπάρκεια κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τους μη φυσικούς ενοίκους της εξουσίας στην πατρίδα μας, την αριστερά, σε συνδυασμό με την έμφαση στην κατασταλτική όψη της αστυνόμευσης, αποτελούν τα δύο πιο τρανταχτά παραδείγματα μιας κυβέρνησης που έχει επιλέξει να πορευτεί πολιτικά με σαφή ρεβανσιστική νοοτροπία και με ιδεολογικό πρόταγμα το τρίπτυχο πατρίς θρησκεία οικογένεια πασπαλισμένο από λίγες δόσεις ενός νέο-συντηρητισμού που θυμίζει τα σύγχρονα κινήματα νέο-δεξιάς που έχουν κάνει διεθνώς την εμφάνιση τους.

Το στοίχημα της κοινωνίας, ακόμη και αυτής της μερίδας που τους ψήφισε για επιστροφή στην ΄΄κανονικότητα’’ αλλά δεν έχει ιδεολογική και κυρίως πολιτισμική συνάφεια με την δεξιά του Άδωνι και του Βορίδη, είναι κατά πόσο θα κτίσει τις αντιστάσεις εκείνες που θα την βοηθήσουν να διαχωρίσει τις μιντιακές κατασκευές από την πραγματικότητα, οικονομική κυρίως, που δεν βρίσκεται σε συνάφεια με τις προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης.

Σε αυτό το σημείο ο ρόλος της αντιπολίτευσης, της μείζονος αλλά και της ελάσσονος, θα είναι καταλυτικός, αφενός μεν η  εκτέλεση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο των συνταγματικών τους καθηκόντων, αφετέρου, και εδώ έγκειται και το πιο δύσκολο κομμάτι της εξίσωσης, να σπάσουν την μιντιακή αυτή καταιγίδα κανονικότητας και νεοσυντηρητισμού, που πέραν από εκτός πραγματικότητας, δεν αποτελεί και τους λόγους για τους οποίους ψηφίστηκε η κυβέρνηση αυτή.

*Αρθρογράφος/ πρώην συνεργάτης στη Hurriyet Daily News