ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ «Θα έπρεπε να γνωρίζουν. Θα έπρεπε να είχαν προετοιμαστεί. Δεν άκουσαν». Το Politico ασκεί σφοδρή κριτική στην ολιγωρία της Ευρώπης αλλά και στην σημαντική έλλειψη προετοιμασίας παρά τις εκκλήσεις ειδικών. Η Ευρώπη, στις αρχές Απριλίου, παραμένει το επίκεντρο της πανδημίας – όπου το ξέσπασμα του κοροναϊού μετατράπηκε σε καταστροφή. Σχεδόν 50.000 νεκροί. Περισσότεροι από 600.000 κρούσματα. Και η καταστροφή δεν έχει τελειώσει, αναφέρει το δημοσίευμα. Περιγράφει, μάλιστα, την κατάσταση ως το ευρωπαϊκό “Contagion”, παραπέμποντας στην γνωστή προφητική ταινία (Contagion’s spread is a story of complacency, overconfidence and lack of preparation).
«Η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο έχει παραλύσει. Οι πιο ανοιχτές κοινωνίες του πλανήτη έχουν παγώσει από τον φόβο – και οι ελευθερίες της Ευρώπης μπαίνουν στο στόχαστρο ως υπεύθυνες για την ταχύτατη εξάπλωση του πιο ολέθριου ιού που έχει πλήξει την ανθρωπότητα τα τελευταία 100 χρόνια».
«Πρόκειται για μια κρίση που δεν έχει τέλος. Και οι κορυφαίοι ηγέτες της Ευρώπης δεν κατάφεραν να την προβλέψουν.
Δεν κατάφεραν να ακούσουν τις προειδοποιήσεις ότι η απόπειρα συγκράτησης του ιού θα αποδειχθεί αναποτελεσματική. Δεν κατάφεραν να λάβουν σοβαρά υπόψη τους εμπειρογνώμονες, οι οποίοι δήλωσαν ότι καμία χώρα δεν μπορεί να καταπολεμήσει τον ιό από μόνη της, δεν κατάλαβαν ότι τα πιο προηγμένα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης στον κόσμο διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο να κλονιστούν. Δεν κατάλαβαν ότι θα χρειαζόταν δραστικά μέτρα έως ότου η Ιταλία – η “ασθενής μηδέν” μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ – επέβαλε τρομερούς ταξιδιωτικούς περιορισμούς».
Illustration by Zach Meyer for POLITICO
«Oi χώρες της ΕΕ, παρά την υπόσχεσή τους για μια στενότερη συνεργασία, αντέδρασαν εγωιστικά και χαοτικά όταν η απειλή κατέστη προφανής. Οι Υπουργοί Υγείας – τέσσερις από τους οποίους εγκατέλειψαν τις θέσεις τους ή απολύθηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης – έπεσαν σε αδράνεια. Οι κυβερνήσεις παραπλάνησαν τις Βρυξέλλες για την ετοιμότητά τους, στη συνέχεια προσχώρησαν σε κατάσχεση του απαραίτητου εξοπλισμού και έκλεισαν τα σύνορά τους, περιορίζοντας το εμπόριο και τους πολίτες».
Όπως αναφέρεται στο εκτενές δημοσίευμα, τον περασμένο Ιανουάριο η Ευρώπη αντιμετώπιζε τα νέα από την Κίνα ως μια μακρινή απειλή, καθώς «κανείς δεν περίμενε τις διαστάσεις που θα λάμβανε η επιδημία» και αποτελούσε λίγο ή πολύ ένα πρόβλημα της Κίνας.
«Ο αγώνας, που δεν έχει ακόμη λήξει, έχει πυροδοτήσει ξανά τις πικρίες του παρελθόντος από την κρίση χρέους και τους διχασμούς της ευρωζώνης – επιστροφή σε μια γνωστή διαμάχη για τη χρηματοπιστωτική πολιτική, αλλά αυτή τη φορά επισκιάζεται από τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό θανάτων και εξακολουθεί να επικρατεί η ανησυχία για το πότε θα αρχίσει η ανάκαμψη και αν θα βρεθεί εμβόλιο σε συνδυασμό με αποτελεσματικές θεραπείες. Τα νέα του Βρετανού πρωθυπουργού για νοσηλεία στην εντατική, αποτέλεσαν έντονη υπενθύμιση ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες παραμένουν το ίδιο ευάλωτοι όσο και οι ψηφοφόροι τους.
Οι στατιστικές υποδηλώνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί τελικά να πληγούν περισσότερο, έχοντας αντιδράσει πιο αργά από την Ευρώπη και με βαθιές κοινωνικές διαιρέσεις που δημιούργησαν εμπόδια στην ενότητα του στόχου σε χώρες όπως η Γερμανία, που έχουν καταφέρει να πάνε σχετικά καλύτερα.
Είναι όμως επίσης σαφές ότι χάθηκαν πολλές χιλιάδες ζωές επειδή η Ευρώπη δεν αντέδρασε γρήγορα και δυναμικά με μέτρα περιορισμού όπως η Κίνα ή επιθετικά με μαζικά τεστ όπως η Νότια Κορέα, χώρες που είχαν αποκτήσει την τραυματική εμπειρία της επιδημίας του 2015 MERS.
Παρόλα αυτά, η ΕΕ δεν έχει αναπτύξει κανένα μηχανισμό για την επίλυση των συγκρούσεων και δεν είναι σαφές αν τα διδάγματα της αρχικής χαοτικής αντίδρασης θα ληφθούν υπόψη. Πριν η Επιτροπή καταφέρει να ανοίξει τον «χάρτη πορείας της προς την έξοδο», η Αυστρία, η Δανία, η Τσεχία έδειξαν ότι “χαράζουν τη δική τους πορεία” με σταδιακή χαλάρωση των περιορισμών. Ο πρωθυπουργός της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κούρτς το έθεσε ως “Ανάσταση μετά το Πάσχα”», καταλήγει το Politico.
Η αφίσα της ταινίας Contagion που θεωρείται προφητική καθώς περιγράφει σε μεγάλο βαθμό όσα ζούμε σήμερα (“εμπνεόμενη” προφανώς από την πανδημία του SARS)