Newsroom Team Ο Αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου ε.τ. Γρηγόριος Ζ. Πεπόνης παρεμβαίνει στις εξελίξεις σε σχέση με την υπόθεση Novartis και την προκαταρκτική, με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», υπό τον τίτλο «Θεσμικές νομοθετικές πρόνοιες».
Ο Γρ. Πεπόνης τονίζει ότι τον τελευταίο λόγο για την παραπομπή ή όχι του Δ. Παπαγγελόπουλου την έχει το ειδικό ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο των άρθρων 8, 9,, 10, 11 του νόμου 3126|2003.
“Η κάθαρση, στην περίπτωση για την οποία γίνεται λόγος, ακούει στο όνομα Εισαγγελέας, Ανακριτής και Δικαστικό Συμβούλιο του άρθρου 86 του Συντάγματος και του νόμου περί ευθύνης υπουργών, εάν και εφ’ όσον η Ολομέλεια του Κοινοβουλίου χωρήσει προηγουμένως σε απόφαση άσκησης ποινικής δίωξης κατά υπουργού” αναφέρει.
Και προειδοποιεί: “Ενδεχομένη αδράνεια οιουδήποτε θα συνιστούσε πρόσθετο ισχυρό πλήγμα στη δεινώς δοκιμαζομένη αξιοπιστία του θεσμικού μας οικοδομήματος. Κύρος θεσμών και κύρος πολιτείας πάνε πάντα μαζί και είναι ποσά ευθέως ανάλογα”.
Ολόκληρο το άρθρο του αντιεισαγγελέα Γρ. Πεπόνη:
Κρίσιμο, καίριο και αναγκαίο γνώρισμα μιας δημοκρατικής συντεταγμένης πολιτείας είναι το εάν και κατά πόσον εμφανίζει καλή θεσμική λειτουργία συνολικώς και όχι μεμονωμένως. Το ζήτημα είναι πόσο καλά δουλεύουν και αποδίδουν όλες συνδυαστικά οι θεσμικές διαδικασίες και εάν οι «πτέρυγες» του θεσμικού οικοδομήματος «φτεροκοπούν» όλες μαζί, συγχρονισμένα και συντονισμένα.
Γεγονός, ωστόσο, είναι ότι την ελληνική νομοθετική λειτουργία, ακόμη και στις ενδεχόμενες κακές εκδοχές της, δεν την εγκαταλείπει παντελώς μια αντίληψη θεσμικής κουλτούρας και θεσμικής πρόνοιας. Είναι ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά που μπορούν, πολλές φορές, να εξουδετερώσουν ή, έστω, να περιορίσουν τις αρνητικές συνέπειες ενός κακού νόμου, όπως, κατά παραδοχή και του ίδιου του πολιτικού κόσμου, είναι ο νόμος για την «ποινική ευθύνη των υπουργών».
Ορίζονται, έτσι, από τα κόμματα και καλούνται σε ρόλο εισαγγελέως κομματικοί βουλευτές, κρίνουν και αποφασίζουν σχετικώς κομματικές και πολιτικές πλειοψηφίες, αλλά ταυτόχρονα και τουλάχιστον υφίσταται, σε επίπεδο προβλέψεων, ανώτατο γνωμοδοτικό εισαγγελικό συμβούλιο, δυνατότητα απόφασης ανάκλησης της άσκησης ποινικής δίωξης ή αναστολής αυτής και της προδικασίας ή της κυρίας διαδικασίας, χωρίς, τέλος, να θίγεται ως προς τους συμμετόχους η δικονομική αρμοδιότητα της τακτικής Δικαιοσύνης, κατά το στάδιο της διεξαγωγής ποινικής προκαταρκτικής εξέτασης κατά υπουργού, αλλά αντιθέτως αυτή διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού και κατοχυρώνεται ρητώς (άρθρα 5 παρ. 2, 4 παρ. 3 και 7 παρ. 1 ν. 3126|2003).
Στην πρόδηλη και πανθομολογούμενη «θεσμική αναρμοστία» των «εισαγγελέων» βουλευτών, θεσπίζονται ως εξισορροπητικά αντίβαρα τα θετικά που προαναφέρθηκαν, αλλά και το ειδικό ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο των άρθρων 8, 9,, 10, 11 του νόμου 3126|2003, σε μια εκδήλωση αξιοσημείωτης και αξιέπαινης, οπωσδήποτε, νομοθετικής αυτογνωσίας.
Σχετικά με την «υπόθεση Novartis», η δημόσια προτροπή «Η σκυτάλη στη Δικαιοσύνη» απηχεί το κοινό αίσθημα και αποτελεί κοινή πεποίθηση. Θα μπορούσε να αποδοθεί και με το «έκαστος εφ’ ω ετάχθη» ή «η ώρα του φυσικού δικαστή». Αυτός και με καθαρώς δικαστικά κριτήρια θα κρίνει και θα αξιολογήσει τα προκύπτοντα και υφιστάμενα δεδομένα, μακριά από ιδιοτελείς θορύβους και ποικιλώνυμες σκοπιμότητες.
Αυτός, με καθαρή και απροσωπόληπτη σκέψη και κρίση, θα διεισδύσει και θα διαπεράσει τη θολούρα του κονιορτού, με την οποία, από πολλούς, συσκοτίζεται ή επιχειρείται συσκότιση της πραγματικότητας. Και βεβαίως αυτός, ως μόνος και αποκλειστικώς αρμόδιος, παρά τα όσα δημοσίως άκρως αντιθεσμικά και καινοφανή εκφέρονται και διατυμπανίζονται, θα αποφασίσει εάν και ποιοι «θα πάνε φυλακή».
Η κάθαρση, στην περίπτωση για την οποία γίνεται λόγος, ακούει στο όνομα Εισαγγελέας, Ανακριτής και Δικαστικό Συμβούλιο του άρθρου 86 του Συντάγματος και του νόμου περί ευθύνης υπουργών, εάν και εφ’ όσον η Ολομέλεια του Κοινοβουλίου χωρήσει προηγουμένως σε απόφαση άσκησης ποινικής δίωξης κατά υπουργού.
Βεβαίως, στην εξελισσόμενη διαδικαστική και διαγνωστική «σκυταλοδρομία» μετέχει ήδη σε ανώτατο επίπεδο, με επίλεκτα στελέχη της, ως «δρομέας» και η Εισαγγελία, μαζί και παράλληλα με τη Βουλή. Οπως η τελευταία, έτσι και η πρώτη αναμένεται να παραδώσει τη δική της πορισματική διάγνωση, τη δική της «σκυτάλη», με το εξ αντικειμένου αυξημένο ειδικό βάρος της.
Το σίγουρο και αναμφισβήτητο είναι ότι σε αυτή τη «σκυταλοδρομία» είναι αδιανόητη «η εγκατάλειψη ή η πτώση από τα χέρια» οιουδήποτε συμμετέχοντος της δικής του «σκυτάλης». Αυτή ανυπερθέτως θα πρέπει να παραδοθεί στον τελευταίο «δρομέα», δεόντως και πλήρης. Ενδεχομένη αδράνεια οιουδήποτε θα συνιστούσε πρόσθετο ισχυρό πλήγμα στη δεινώς δοκιμαζομένη αξιοπιστία του θεσμικού μας οικοδομήματος. Κύρος θεσμών και κύρος πολιτείας πάνε πάντα μαζί και είναι ποσά ευθέως ανάλογα.
Οι θεσμικώς ορθές νομοθετικές πρόνοιες αναδεικνύονται χρήσιμες και καταξιώνονται στην πράξη.
*Αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου ε.τ.