Newsroom Team Με το δεύτερο κύμα του κοροναϊού να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, όλο και περισσότερες επιστημονικές έρευνες απορρίπτουν την θεωρεία της «ανοσίας της αγέλης».
Ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, Θάνος Δημόπουλος, ο Δημήτριος Παρασκευής (αναπληρωτής καθηγητής επιδημιολογίας και προληπτικής ιατρικής) και η δρ. Ευαγγελία Γεωργία Κωστάκη συνόψισαν την διεθνή βιβλιογραφία της περασμένης εβδομάδας, στην οποία η «ανόσια της αγέλης», χαρακτηρίζεται ως «επικίνδυνη επιστημονική πλάνη».
«Η άφιξη του δεύτερου κύματος και η συνειδητοποίηση των μελλοντικών προκλήσεων οδήγησαν στη σκέψη για την ‘ανοσία της αγέλης’, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να αφήσουμε ανεξέλεγκτη τη διασπορά του ιού στον πληθυσμό χαμηλού κινδύνου και να προστατεύσουμε τις ευπαθείς ομάδες. Οι υπέρμαχοι αυτής της θεωρίας υποστηρίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα επιτευχθεί η ανοσία στον πληθυσμό χαμηλού κινδύνου και στη συνέχεια και στις ευπαθείς ομάδες.
Αυτή η προσέγγιση αποτελεί μια επικίνδυνη «επιστημονική πλάνη» που στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης», αναφέρει το ενημερωτικό σημείωμα που συνεχίζει:
«Οποιαδήποτε στρατηγική πρόληψης της πανδημίας που βασίζεται στην ανάπτυξη ανοσίας από μόλυνση με COVID-19 είναι προβληματική. Η μη-ελεγχόμενη μετάδοση στα νεότερα άτομα ελλοχεύει σημαντικό κίνδυνο νόσου και θνησιμότητας σε ολόκληρο τον πληθυσμό. Επιπλέον, δεν υπάρχουν στοιχεία για τη διάρκεια της ανοσίας έναντι του SARS-CoV-2 στα άτομα που έχουν μολυνθεί, και η ενδημική μετάδοση, συνέπεια της σταδιακής εξασθένησης της ανοσίας, θα έθετε σε κίνδυνο τους ευάλωτους πληθυσμούς στο μέλλον».
Παράλληλα τονίζεται ότι μια τέτοια στρατηγική, θα προκαλούσε επαναλαμβανόμενες επιδημίες στο μέλλον κάτι που άλλωστε έχει συμβεί και άλλες μολυσματικές ασθένειες πριν την διαθεσιμότητα των εμβολίων.
Παράλληλα υπογραμμίζεται πως σε πολλές περιοχές υπάρχει μεγάλο μέρος πληθυσμού που ανήκει στις ευάλωτες ομάδες και γίνεται λόγος την πρακτικά αδύνατη απομόνωση τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά και το κατά πόσο ηθικό είναι κάτι τέτοιο:
«Το να καθορίσουμε τις ευάλωτες ομάδες είναι περίπλοκο, αλλά ακόμα κι αν επιτευχθεί αυτό, το ποσοστό των ευάλωτων ομάδων απαριθμεί έως και το 30% του πληθυσμού σε μερικές περιοχές. Η παρατεταμένη απομόνωση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού είναι πρακτικά αδύνατο και ανήθικο. Μια τέτοια προσέγγιση κινδυνεύει, επίσης, να επιδεινώσει περαιτέρω τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες που αυξάνουν τον κίνδυνο έκθεσης στον ιό. Στοχευμένες δράσεις για την προστασία των ευάλωτων ομάδων είναι απαραίτητο να εφαρμοστούν αλλά πρέπει να συμβαδίζουν με πολυεπίπεδες πρακτικές και για το γενικό πληθυσμό».