ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Το μιντιακό σύστημα διαμορφώνει ολοένα και πιο έντονα, πλέον, τους όρους της συναίνεσης μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Παρά το γεγονός ότι κανείς εκ των ένθερμων υποστηρικτών αυτού του ελληνικού “τρίτου δρόμου” δεν γνωρίζει πως ακριβώς θα εφαρμοστούν οι επιταγές του Γιούνκερ, του Όλι Ρεν, της Λανγκάρντ και της Μέρκελ, ωθούν καθημερινά τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά στο δίλημμα “ή συναίνεση ή εκλογές”.
Ενδεικτική είναι η στάση του Mega Channel (σχετικό σχόλιο υπάρχει στην anatropi2020 εδώ και δέκα ημέρες), για την οποία υπάρχει ένα ενδιαφέρον ρερπορταζ στη στήλη του Νίκου Νικητέα στο “Πρώτο Θέμα”:
” Συντονισμένη και αποφασισμένη από πριν λέγεται ότι ήταν η επίθεση του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιώργου Πεταλωτή στο MEGA, αλλά και του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Χρήστου Παπουτσή, δύο ημέρες νωρίτερα. Οι γνωρίζοντες υποστηρίζουν ότι είναι γραμμή Μαξίμου η σύγκρουση με τους εκδότες και καναλάρχες, λόγω της στροφής που έχουν κάνει εσχάτως πιέζοντας για εκλογές και αναδεικνύοντας ως αξιόπιστη λύση τον Αντώνη Σαμαρά. Ορισμένοι κύκλοι του Μαξίμου διαρρέουν, μάλιστα, τη δυσαρέσκειά τους για τον Γενικό Διευθυντή Ειδήσεων του καναλιού Χρήστο Παναγιωτόπουλο, ο οποίος όπου βρεθεί κί όπου σταθεί θάβει τον Γιώργο…”.
Όσο για τον Χρήστο Παναγιωτόπουλο δεν ξεφεύγει από την προσοχή της υπηρεσίας προπαγάνδας του Μαξίμου το γεγονός ότι όσα λέει ταυτίζονται με τη στάση του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ διατηρεί πολυετή στενή φιλία με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Αυτό που είναι απολύτως σωστό είναι το γεγονός ότι το εκδοτικό κατεστημένο “ανακάλυψε” τον Αντώνη Σαμαρά. Υποδέχθηκε με θέρμη το “Ζάππειο 2”, προβάλλει ευλαβικά τις θέσεις της Ν.Δ., ενώ οι -μέχρι χθες αφανείς- συνεργάτες του προέδρου της Ν.Δ., όπως, για παράδειγμα, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, κατακτούν σιγά σιγά τη θέση τους στα μίντια.
Στο Μαξίμου ανησυχούν ακόμα περισσότερο μετά τις δύο δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας σε Real News (MRB) και Παρόν (RASS), σύμφωνα με τις οποίες η κούρσα Παπανδρέου- Σαμαρά έχει μεταβληθεί σε ντέρμπι. Και -ακόμα χειρότερα για το ΠΑΣΟΚ- πολλλοί θεωρούν, πια, πως εφόσον γίνουν σύντομα εκλογές η Ν.Δ. μπορεί να αναδειχθεί πρώτο κόμμα –χωρίς αυτοδυναμία, φυσικά.
Ας σημειωθεί, επιπροσθέτως, πως στην μέτρηση της MRB αποτυπώνεται -για πρώτη φορά τόσο έντονα- ότι το 62,8% των πολιτών ζητά συναίνεση για την αντιμετώπιση της κρίσης (ποιά συναίνεση, με ποιούς στόχους και ποιο χρονοδιάγραμμα, οι πολίτες, φυσικά, δεν γνωρίζουν και δεν καλούνται να πουν).
Στο πλαίσιο αυτό αξίζει κανείς να διαβάσει πίσω από τις (καλογραμμένες) λέξεις του άρθρου του Σταύρου Ψυχάρη στο ΒΗΜΑ (και vima.gr) που εκτοξεύει το μήνυμα- δίλημμα στον πρωθυπουργό.
“…Η επιλεκτική στήριξη ορισμένων μόνον από τις προβλέψεις του Μνημονίου δεν συνιστά συναίνεση. Οπως δεν είναι συναίνεση το να επιλέξει η κυβέρνηση και να υιοθετήσει κάποιες από τις προτάσεις που περιλαμβάνει το Πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Συναίνεση δεν είναι η στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής αλλά η σύγκλιση των δύο κομμάτων στη μέση οδό. Τέτοια σύγκλιση δεν υπάρχει και φυσικά καθένας των δύο πολιτικών αρχηγών διατηρεί τις απόψεις του. Θα ήταν πολύ διαφορετική η κατάσταση της χώρας αν ο κίνδυνος της οικονομικής καταρρεύσεώς της είχε προκαλέσει κλίμα συναίνεσης και σύγκλιση των πολιτικών δυνάμεων.
Αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι δύο πολιτικοί αρχηγοί τραβούν διαρκώς το σεντόνι προς το μέρος τους. Βέβαια η έλλειψη συναίνεσης έχει και τα καλά της. Πιστώνεσαι τα κέρδη εις το ακέραιον ή πληρώνεις το μάρμαρο εις ολόκληρον.
Σημείωση: Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Υπάρχουν εκλογές“.
Επειδή, λοιπόν, αυτή η συνολική και άνευ αστερίσκων συναίνεση είναι μαθηματικώς αδύνατη και από τις δύο πλευρές, το μιντιακό σύστημα εκβιάζει για εκλογές διότι εκτιμά πως δια της ΜΗ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ κανενός εκ των δύο δεινοσαύρων του δικομματισμού θα επιτευχθεί η επιδίωξη της συναίνεσης.
Όλα αυτά, βεβαίως, καταλήγουν ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ, αφού κανείς δεν κάνει τον κόπο να εξειδικεύσει την ατζέντα μιας τέτοιας κυβέρνησης ευρύτερης συναίνεσης.
Πόσες δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στον δημόσιο τομέα αντέχει, ας πούμε, μία τέτοια συναινετική διακυβέρνηση; Πόσους νέους φόρους; Πόσες fast track εκχωρήσεις δημόσιας περιουσίας;
Προφανώς, οι απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα θα δοθούν συνοπτικά και αιφνιδιαστικά ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΊΝΕΣΗ…