Newsroom Team Ο Ντέιβιντ Καρ, θρυλικός δημοσιογράφος και συντάκτης αυτής της στήλης, μου είπε το 2012 ότι είχε ένα «ελικόπτερο στη στέγη» του κτιρίου των The New York Times σε περίπτωση ανάγκης διαφυγής.
του BEN SMITH / ΤHE NEW YORK TIMES
Σε τελική ανάλυση, είχε γράψει εναντίον σημαντικών προσώπων των μέσων ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων, των αφεντικών του. Αυτό το ελικόπτερο, είπε, ήταν ο λογαριασμός του στο Twitter και του έδινε τη δύναμη, αν χρειαστεί, να εγκαταλείψει τους Times και να πάρει μαζί τούς οπαδούς του.
Πολλά μέσα, όπως η The Wall Street Journal και το Reuters, απαγορεύουν στους δημοσιογράφους να προβάλλουν ειδήσεις και να αναπτύσσουν τη δική τους φωνή στα κοινωνικά δίκτυα, ενώ ορισμένα νεότερα και πιο ιδεολογικά φορτισμένα μέσα (όπως το Vox και το Intercept) ενθαρρύνουν και επωφελούνται από την παρουσία των δημοσιογράφων τους εκεί. Στη δυσάρεστη θέση βρίσκονται οι εμβληματικές επιχειρήσεις ΜΜΕ –The Times, The Washington Post, CNN και NBC– όπου οι διευθυντές δυσαρεστούνται από τα ενοχλητικά emails, ενώ οι δημοσιογράφοι αναρωτιούνται ποιος βγαίνει αλώβητος παρά τις αναρτήσεις τους και ποιος μπλέκει σε μπελάδες. Τη θολή αυτή γραμμή ξεπέρασε πρόσφατα η ανεξάρτητη συντάκτρια των The Times, Λόρεν Γουλφ, η οποία απολύθηκε αφότου έγραψε στο Twitter ότι ανατρίχιασε βλέποντας το αεροπλάνο του Μπάιντεν να προσγειώνεται ενόψει της ορκωμοσίας του.
Τα ειδησεογραφικά μέσα αγωνίζονται να προσδιορίσουν την ταυτότητά τους σε μια διχασμένη χώρα και έναν τομέα που εξαρτάται από τις συνδρομές. Πολλές από τις μάχες για το Twitter είναι στην πραγματικότητα μάχες για την ίδια τη δημοσιογραφία.
Τα βαθύτερα ζητήματα αφορούν το τι σημαίνει για τους δημοσιογράφους να είναι, και να φαίνονται, αμερόληπτοι. Πολλοί κορυφαίοι συντάκτες πιστεύουν ότι όσο λιγότερο ποστάρουν τόσο το καλύτερο. Η άλλη πλευρά, κατά τον Ουέσλι Λόουερι του CBS, είναι ότι οι αναγνώστες πρέπει να εμπιστευθούν μια «αντικειμενική διαδικασία» δημοσιογραφίας που διαχωρίζει τις απόψεις των δημοσιογράφων.
Ωστόσο, το ερώτημα πώς εξασφαλίζετε την εμπιστοσύνη των αναγνωστών, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ηθικό, είναι εμπειρικό.
Ενας λόγος που οι δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα είναι οι πηγές, είτε κρατώντας τις κρυφές είτε μεταδίδοντας απόψεις και βρίσκοντας συμμάχους. Την περασμένη εβδομάδα, έπεισα την εταιρεία δημοσκοπήσεων Morning Consult, να ρωτήσει τους Αμερικανούς για το ζήτημα. Τα ευρήματα ήταν ανάμεικτα. Στην ερώτηση εάν «οι δημοσιογράφοι έχουν την ευθύνη να διατηρούν τις απόψεις τους για τον εαυτό τους, ακόμη και στα προσωπικά τους προφίλ», η πλειοψηφία συμφώνησε, με αναλογία σχεδόν 2 προς 1.
Ωστόσο, οι λεπτομέρειες δείχνουν μια βαθύτερη διαίρεση. Μεταξύ δύο εναλλακτικών λύσεων, το 41% συμφώνησε με τη δήλωση, «εμπιστεύομαι τους δημοσιογράφους περισσότερο εάν διατηρούν τις πολιτικές και κοινωνικές τους απόψεις ιδιωτικές» και το 36% με την αντίθετη. Οι απαντήσεις ήταν ανομοιογενείς. Πολλοί που δήλωσαν μαύροι είπαν ότι θα εμπιστεύονταν τους δημοσιογράφους περισσότερο αν ήξεραν τις απόψεις τους, ενώ οι συντηρητικοί ανέφεραν πως εμπιστεύονται περισσότερο δημοσιογράφους που τις διατηρούν ιδιωτικές σε σχέση με τους αριστερούς.
Την πιο δυσοίωνη διαπίστωση έκανε ο Καρ το 2012. Τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης έχουν ανατρέψει την ισορροπία ισχύος προς όφελος των ρεπόρτερ, που συχνά αναφέρονται ως «ταλέντα». Οι δημοσιογράφοι θέλουν να οικοδομήσουν ένα πιστό μαζικό κοινό, το οποίο τους ανοίγει τον δρόμο για τηλεοπτικές συμβάσεις και τη συγγραφή επιτυχημένων βιβλίων, αλλά και ευκαιρίες εργασίας και μισθολογικές αυξήσεις, κάτι που μπορεί να αντιτίθεται σε όσα θέλουν οι εργοδότες τους. Η απήχησή τους στα κοινωνικά δίκτυα δημιούργησε επίσης την αίσθηση ότι υπάρχουν ενίοτε δύο μέτρα και σταθμά για κάθε δημοσιογράφο. «Πρέπει να υπάρχει κάποια ευελιξία» στην εφαρμογή πολιτικών στα κοινωνικά ΜΜΕ, δήλωσε ο συντάκτης των Times, Ντιν Μπακέτ. «Μερικοί άνθρωποι έχουν θέσεις που τους δίνουν περισσότερη ευελιξία επειδή κινούνται στη σφαίρα της αρθρογραφίας και των σχολίων».
Πιστεύω ότι οι επιτυχημένοι ειδησεογραφικοί οργανισμοί θα βρουν τρόπους να εξισορροπήσουν αυτές τις δυναμικές: να μοιραστούν την επιτυχία των εργαζομένων τους και να προσθέσουν αρκετή αξία, ώστε να κρατήσουν τα «αστέρια» τους.
Πηγή: Καθημερινή