ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Μία απάντηση στην επίθεση του πρωθυπουργού κατά των μέσων ενημέρωσης…
Είναι, πλέον, απολύτως προφανές πως ο πρωθυπουργός απομακρύνεται ολοταχώς από τη σκληρή κοινωνική πραγματικότητα.
Και επειδή αντιλαμβάνεται πως η πολιτική του –κι εκείνη των τροϊκανών συμμάχων του– παράγει αδιέξοδα αντί να εφευρίσκει λύσεις, αναζητά, τώρα, “εσωτερικούς εχθρούς“.
Το μοτίβο γνωστό και σταθερά επαναλαμβανόμενο από την εσωκομματική μάχη του 2007, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ανακάλυψε τα “εξωθεσμικά κέντρα” και τα “νεο-διαπλεκόμενα” (και μετά οι υπουργοί του τα ξέχασαν για να συνεργαστούν άψογα μαζί τους).
Τώρα, την ώρα που η μισή υφήλιος προεξοφλεί την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και η άλλη μισή το ξορκίζει μέχρι την ώρα που θα λειτουργήσει (2013) ο ευρωπαϊκός μηχανισμός, ο οποίος θα το προβλέπει, ο πρωθυπουργός χρεώνει τα σενάρια αυτά σε μέσα ενημέρωσης, δημοσιογράφους και δημοσιολογούντες.
Είναι, ίσως, χαρακτηριστικό του πολιτικού αυτισμού που κυριεύει, πλέον, το Μέγαρο Μαξίμου, το γεγονός ότι ενώ άπαντες οι υπουργοί ανέμεναν στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο να έρθουν αντιμέτωποι με τον θυμό του πρωθυπουργού για τις καθυστερήσεις, την έλλειψη συντονισμού, τις δημόσιες διαφωνίες υπουργών, την αναποτελεσματικότητα και την απουσία κεντρικού σχεδιασμού, ο κ. Παπανδρέου κατηγόρησε, απλώς, τα μέσα ενημέρωσης για “εμπόριο φόβου”…
Προφανώς ο πρωθυπουργός δεν έχει κατανοήσει πως ο φόβος είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που έχει κατακλύσει εδώ και καιρό την ελληνική κοινωνία.
Όχι, όμως, επειδή οι Financial Times γράφουν για την πιαθνότητα χρεοκοπίας, ούτε γιατί η Καθημερινή, τα ΝΕΑ, το Βήμα, η Ελευθεροτυπία, το Mega ή δεν ξέρω ποιο άλλο μέσο ενημέρωσης μεταφέρουν όσα λέγονται στο εξωτερικό ή φιλοξενούν δημοσιογραφικά σχόλια που απορούν και διερωτώνται.
Γιατί –έ, κύριε πρόεδρε,που θα έλεγε και ο Ανδρουλάκης- το γεγονός ότι ο υπουργός Οικονομικών διαρρηγνύει τα ιμάτια του από πέρυσι το καλοκαίρι πως “δεν θα επιβληθούν νέα μέτρα, ή εάν επιβληθούν, εκείνος δεν θα είναι υπουργός” , κι΄όμως και νέα μέτρα επιβάλλονται ανά μήνα, και εκείνος παραμένει υπουργός, δεν είναι αποκύημα κάποιας δημοσιογραφικής φαντασίας.
Ούτε οι επίσημες δηλώσεις των τροϊκανών και άλλων ειδικών ότι “ο λογαριασμός του μνημονίου δεν βγαίνει”. Ούτε η αδυναμία της Ελλάδας να επιστρέψει στις αγορές, όπως είχε δεσμευθεί η κυβέρνηση για το 2011. Ούτε ότι καμία fast track επένδυση δεν έχει προχωρήσει. Ούτε για το ότι δεν υπάρχει ακόμα εν λειτουργία αναπτυξιακός νόμος. Ούτε για τους καβγάδες των υπουργών (πρόσφατη η κόντρα της κυρίας Μπιρμπίλη και τον κ. Παπακωνσταντίνου), ούτε για το ότι η μισή κυβέρνηση διαφωνεί με τις ιδιωτικοποιήσεις ετειρειών δημοσίου συμφέροντος.
Ο φόβος υπάρχει, κύριε πρόεδρε, γιατί η κυβέρνηση έχει παταγωδώς αποτύχει σε πολλούς τομείς. Γιατί το (αναμφισβήτητο) γεγονός ότι παραλάβατε “καμένη γη” από τον προκάτοχό σας έχει πάψει, προ πολλού, να αποτελεί δικαιολογία και ψυχολογική ασπίδα. Γιατί όλες οι προβλέψεις σας έχουν θορυβωδώς διαψευσθεί.
Κι αν, όντως, κάποιοι εμπορεύονται τον φόβο, μην χάνετε το δάσος για να δείτε το δένδρο. Δουλειά σας είναι να καταπολεμήσετε τον φόβο, όχι να ψέγετε τους ελάχιστους που τον εμπορεύονται.
Το ίδιο, άλλωστε, πράξατε και με τους “κερδοσκόπους” των αγορών. Εγκαλούσατε τους διεθνείς οίκους (τους οποίους, τώρα, χρησιμοποιείτε ως συμβούλους αποκρατικοποιήσεων) για την εκτόξευση των spreads, την ώρα που πέφτατε από λάθος σε λάθος και βυθίζατε σε ακόμα μεγαλύτερη αναξιοπιστία την οικονομία.