ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ του Κλέωνα Περικλή
Η έκθεση της Εθνικής Τράπεζας για τη βιβλική καταστροφή που θα προκαλούσε μια επιστροφή στη δραχμή υπήρξε τόσο προφανώς παρεμβατική ενόψει εκλογών και αποτρεπτική για την εδραίωση του αντιμνημονιακού μηνύματος της 6ης Μαϊου που δεν άφησε ούτε “φύλο συκής” ακόμα και για τους πλέον απροβλημάτιστους και “καλοπροαίρετους”. Γι αυτό και όσα είχε να πει κανείς γι αυτό έχουν κυριολεκτικά εξαντληθεί…
Εκείνο που δεν έχει ειπωθεί είναι το εύρος που λαμβάνει η αντεπίθεση των εγχώριων ελίτ με τη συνδρομή ξένων παραγόντων για να αποτραπεί η επικράτηση του αντιμνημονιακού πολιτικού λόμπι με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η Εθνική Τράπεζα δεν ανέλαβε τυχαία αυτό τον ρόλο. Στά πρόσωπα των “έγκυρων” Βασ. Ράπανου και -κυρίως- Απ. Ταμβακάκη αναζητήθηκαν οι πιστοί και πρόθυμοι σύμμαχοι του εγχώριου πολιτικοεπιχειρηματικού συστήματος.
Πρόκειται για δύο πρόσωπα- κλειδιά στην 15ετή πολιτική ιστορία που εκκινεί από την έναρξη της επιχείρησης για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Ο μακαρίτης Θόδωρος Καρατζάς, ο “πατριάρχης” της Εθνικής Τράπεζας, υπήρξε ο βασικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Στην ίδια “παρέα” ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος (ΤτΕ), ο Σταύρος Θωμαδάκης του Χρηματιστηρίου (όπου έγινε το μεγάλο “παιχνίδι” που πτώχυνε μερικά εκατομμύρια αφελείς μικροεπενδυτές), ο Ράπανος, ως επικεφαλής του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμώνων, ο Γιάννης Στουρνάρας (τώρα στο ΙΟΒΕ, εκ των τακτικότερων συνομιλητών της τρόϊκας και άτυπος σύμβουλος του Παπαδήμου κατά το 7μηνο της πρωθυπουργίας του), ο Απόστολος Ταμβακάκης, ο αδελφός του που τώρα είναι εκ των ηγετικών στελεχών μεγάλης τράπεζας και μερικά ακόμα ισχυρά τραπεζικά στελέχη -τα επονομαζόμενα golden boys.
Η παρέα αυτή διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο την εποχή της εισόδου στο χρηματιστήριο Αθηνών όλων των επιχειρήσεων media. Όλως τυχαίως η Εθνική Τράπεζα και κάποια άλλη τράπεζα ήταν οι ανάδοχοι σε όλες τις πράξεις εισόδου εκδοτικών συγκροτημάτων στο ταμπλώ της (τότε) Σοφοκλέους. Και δεν έπραξαν τίποτε όταν τα “εσωτερικά παιχνίδια” εκτόξευαν τεχνητά τις τιμές των μετοχών για να πλουτίσουν οι εκδότες, τινές εκ των οποίων ήταν και προμηθευτές ή συνεργάτες του Δημοσίου.
Στην ίδια παρέα εντάχθηκαν και μερικοί opinion makers, όπως επικοινωνιολόγοι και δημοσιογράφοι- κυρίως διευθυντές οικονομικών εφημερίδων, οι οποίες ήταν παντοδύναμες και επηρρέαζαν τους πάντες και τα πάντα την εποχή της χρηματιστηριακής ευφορίας. Τινες εξ αυτών είναι -όλως τυχαίως- σήμερα στο βασικό team διοίκησης των τραπεζών. Ενας εξ αυτών που διετέλεσε διευθυντικό στέλεχος των Ομίλων Μπόμπολα και Αλαφούζου (η μετάβαση, μάλιστα, έγινε την εποχή που μεταξύ των ομίλων επικρατούσε “ψυχρός πόλεμος”) είναι σήμερα στενός συνεργάτης της διοίκησης της Εθνικής και επί πολλά χρόνια άτυπος σύμβουλος του Λουκά Παπαδήμου. ‘Άλλος “λύνει και δένει” δίπλα σε μεγαλοτραπεζίτη με πολιτικό παρελθόν. Τρίτος έχει αναλάβει την επικοινωνία άλλης τράπεζας.
Στον ευρύτερο κύκλο επιρροής, τρεις ακόμα διευθυντές φιλομνημονιακών εκδοτικών συγκροτημάτων, εις εκ των οποίων διετέλεσε και υπουργός του κ. Παπαδήμου.
Αυτή η “παρέα” είναι η ελληνική “Σχολή του Σικάγο”. Συνασπίσθηκαν την κρίσιμη ώρα του μνήμονίου και συνασπίζονται εκ νέου σήμερα για να αποτρέψουν την έκφραση του μηνύματος του ελληνικού λαού. Είναι βέβαιο πως εφόσον επικρατήσει η πολιτική της προαναφερθείσας Σχολής και του Βερολίνου, αρκετές από τις επιχειρήσεις, τις τράπεζες και τα παραπάνω πρόσωπα θα καταλάβουν περίοπτες θέσεις, ειδικά στο πεδίο των σχεδιαζόμενων αποκρατικοποιήσεων…