ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ευθύνες στη Γερμανία για τις ανισότητες στην Ευρώπη, επιρρίπτει μετά το ΔΝΤ, και ο διακεκριμένος οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν λέγοντας ότι το υψηλό εμπορικό πλεόνασμα της χώρας τορπιλίζει την ανάπτυξη και την απασχόληση στον υπόλοιπο κόσμο.
Σύμφωνα με τον νομπελίστα οικονομολόγο τα δυσάρεστα νέα για την περιφέρεια είναι πως μέχρι σήμερα η προσαρμογή στο ισοζύγιο οφείλεται στην ύφεση και την πτώση των εισαγωγών και όχι στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.
Ως εκ τούτου η βελτίωση στο ισοζύγιο της Ισπανίας έχει στοιχίσει την αύξηση της ανεργίας στο 25%.
Κανονικά, όπως αναφέρει σε άρθρο του, κάποιος θα περίμενε πως η προσαρμογή θα ήταν περισσότερο συμμετρική, με τις πλεονασματικές χώρες να μειώνουν τα πλεονάσματά τους, καθώς οι ελλειμματικές περιορίζουν τα ελλείμματά τους.
Αλλά η Γερμανία δεν έχει μειώσει καθόλου το πλεόνασμά της και αυτό φέρνει σημαντικά προβλήματα στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην παγκόσμια οικονομία. Όπως εξηγεί επιτυγχάνοντας μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα, η χώρα πλήττει την ανάπτυξη και την απασχόληση στον υπόλοιπο κόσμο και εφαρμόζοντας πολιτική λιτότητας παρά την υψηλή πιστοληπτική της αξιολόγηση οδηγεί στη σύσφιγξη της οικονομικής πολιτικής στην ευρωζώνη.
Τονίζει, δε, πως δεν περιμένει από τους Γερμανούς να αλλάξουν στάση και τους επικρίνει λέγοντας πως δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά στα μακροοικονομικά και περιμένουν να γίνουν όλοι σαν αυτούς και να καταγράφουν τεράστια εμπορικά πλεονάσματα.
Διαβάστε το άρθρο από τη στήλη του νομπελίστα στους New York Times:
German Surpluses: This Time Is Different
There’s a tendency, in discussing Germany’s position in world trade, to assume that massive surpluses have always been the German norm — that the country’s high-quality products have always fueled an export engine that inevitably sold much more abroad than Germans bought. But it’s not true. Here’s Germany’s current account balance as a percentage of GDP since 1980:
There was an earlier period of surpluses in the mid-80s, largely the counterpart of America’s Reagan-era deficits. But Germany didn’t run a surplus at all in the 90s. Its big move came with the introduction of the euro, and corresponding huge capital flows to the European periphery.
Along with this move came a sharp decline in German relative labor costs; here’s the OECD number:
Again, the point is that this made sense during the great euro area capital transfer. The problem is that Germany has continued to maintain highly competitive labor costs and run huge surpluses since the bubble burst — and that in a depressed world economy, this makes Germany a significant part of the problem.