Τα «καμπανάκια» έγιναν «καμπάνες» όμως κανείς δεν τις ακούει ή ακόμη χειρότερα, και να τις ακούει δεν φαίνεται να μπορεί να αντιδράσει.
Ο λόγος για το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας το οποίο, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε χθες η Ελληνική Στατιστική Αρχή, κατέγραψε διψήφια άνοδο (10,5%) το α’ εξάμηνο του 2024 συγκριτικά με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα φτάνοντας τα 16,73 δισ.
Σε ό,τι αφορά τις εξαγωγές, η συνολική αξία τους κατά το χρονικό διάστημα Ιανουαρίου-Ιουνίου 2024 υποχώρησε στα 25,298 δισ. ευρώ (27.429,9 εκατ. δολάρια) έναντι 26,123 δισ. ευρώ (28.311,7 εκατ. δολάρια) το ίδιο διάστημα του 2023, παρουσιάζοντας μείωση, σε ευρώ 3,2%.
Η αντίστοιχη αξία χωρίς τα πετρελαιοειδή παρουσίασε μείωση κατά 793,4 εκατ. ευρώ, δηλαδή 4,3% και η αντίστοιχη αξία χωρίς τα πετρελαιοειδή και τα πλοία παρουσίασε μείωση κατά 758,4 εκατ. ευρώ, δηλαδή 4,1%, σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό εξάμηνο.
Για «σημάδια που προκαλούν ανησυχία στο μέτωπο της εξωστρέφειας» κάνει λόγο σε δήλωσή της η ε. Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων.
«Είναι επιτακτική ανάγκη οι φορείς της εξωστρέφειας και η Πολιτεία να παραμείνουν σε εγρήγορση, ώστε εάν και εφόσον χρειαστεί να παρέμβουν με τον πλέον κατάλληλο και αποτελεσματικό τρόπο» τονίζει η Χριστίνα Σακελλαρίδη και συμπληρώνει:
«Οφείλουμε όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως η περαιτέρω ενδυνάμωση της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας συνιστά μονόδρομο. Θα πρέπει να παραμείνει βασικός πυλώνας στην προσπάθεια που καταβάλλεται για την οικοδόμηση μιας ανταγωνιστικής οικονομίας, παράλληλα με την τόνωση της εγχώριας παραγωγής.
Είναι ανάγκη να εντατικοποιηθούν οι προσπάθειες για τη μείωση του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο. Πρόκειται για μια «ανοιχτή πληγή», η οποία υπονομεύει την ισχυροποίηση της ελληνικής οικονομίας και μαζί κρατάει δέσμιες τις υγιές επιχειρηματικές δυνάμεις του τόπου».
Δυστυχώς, παρά το συνεχές μαρτύριο της εσωτερικής υποτιμησης, των σκληρών μέτρων και των θριαμβολογιών περί της ανάπτυξης και της αύξησης των επενδύσεων, τίποτε δεν έχει αλλάξει από το 2010 και το υψηλό έλλειμμα του λογαριασμού τρεχουσών συναλλαγών παραμένει η αχίλλειος πτέρνα της ελληνικής οικονομίας όσο κι αν ο τουρισμός αμβλύνει κάπως το πρόβλημα, ενώ αποτελεί βασικό παράγοντα που εμποδίζει την περαιτέρω αναβάθμιση της αξιολόγησης της χώρας.
Όμως ούτε ο τουρισμός ούτε και το real estate αρκούν για να αντιστρέψουν την εικόνα, ιδιαίτερα όταν ο πρώτος απειλείται από το φαινόμενο του υπερτουρισμού που κάποια στιγμή θα αρχίσει να διώχνει τους επισκέπτες της χώρας αλλά και την κλιματική κρίση και τη λειψυδρία που έχουν αρχίσει να δείχνουν απειλητικά τα δόντια τους ενώ το δεύτερο αγγίζει τα όρια του.
Το πρόβλημα είναι δομικό. Η ελληνική οικονομία παραμένει μη ανταγωνιστική ενώ η έντονη γεωπολιτική αστάθεια, με επίκεντρο την σύγκρουση Δύσης-Ρωσίας, στην Ουκρανία και Ισραήλ – Χαμάς και η επιδείνωση των συνθηκών στο διεθνές εμπόριο αρχίζουν και αποτυπώνονται ευθέως στην πορεία ανάπτυξης των ελληνικών εξαγωγών.
Κάποτε θα πρέπει να συνειδητοποιήσουε ότι δεν υφίσταται ανάπτυξη χωρίς διευρυμένη παραγωγική βαση με ανταγωνιστικές ικανότητες και προιόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας ούτε γινεται να ζητάς από την αδύναμη παραγωγική βάση, την υποαπασχόληση, τη συνεχή φτωχοποίηση, περισσότερους φόρους για να κλεισεις τις τρύπες, επειδή δεν έχεις καταφέρνεις να σχεδιάσεις και να υλοποιήσεις ενα υγιες παραγωγικό μοντέλο, ένα νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα. Χωρίς αυτό τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. οι ανισότητες θα βαθαίνουν, η ελπίδα για εθνική αυτάρκεια θα σβήνει και η ήδη τραυματισμένη κοινωνική συνοχή θα διαρραγεί.
Ως προς το τελευταίο, ας μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα καταγράφει τον δεύτερο υψηλότερο πληθωρισμό στην Ευρώπη, στα τρόφιμα, και τον πέμπτο υψηλότερο γενικό πληθωρισμό ενώ είμαστε δεύτεροι σε χαμηλότεους μισθούς (πίσω μόνο από τη Βουλγαρία), με πρακτικά μηδενικές αυξήσεις επί μία σχεδόν δεκαπενταετία.
Η απάντηση σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι ούτε η αδράνεια ούτε το “βλέποντας και κάνοντας” ούτε βέβαια και η “ανάπτυξη” μέσω χρέους και αύξησης των έμμεσων φόρων σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων.
Όσο η πληγή του εμπορικού ελλείμματος παραμένει ανοιχτή τόσο θα κινδυνεύουμε από ακατάσχετη αιμορραγία.
