Ομολογώ πως την χθεσινή ομιλια του πρωθυπουργου την εκτίμησα με την μέθοδο της «αλλοτροπίας»: ένας αγγλόφωνος ρήτορας,μπροστά από δύο αμαζόνες της πρωτεύουσας των Αλλοβρύγων, εστράφη με θέρμη και τεχνική, σε απογόνους μιας πεισματικά νέας Ηπείρου, ξεσηκώνοντας πειθαρχικά χειροκροτήματα ορθίων θαυμαστών.
Την ομιλία του, την θεώρησα έργο ενός κέρινου ομοιώματος στο οποίο ένιοι Γραικοί ενεφύσησαν ομηρική πνοή. Είδα και άκουσα την σκεπτομορφή ενός Καβάφη-εφέντη και αγωνιζόμουν να αποκαταστήσω μεσόκοπους και γεροντικούς στίχους, με κάποιον κόπο μιμούμενος την προφανή ματιέρα του απαγγέλοντος.
Εν τη ρύμη, τελικά, αποκατέστησα παναθλίως σκηνές από το περιβάλλον μιας ξένης οικογένειας, σπέρνοντας αενάως μιμήσεις στίχων, όπως «βαρέως έφερε το πράγμα ο ποιητής» ή «εταράχθη το δρομαίον αραλικι της Βασινγκτώνος» ή και «μεγάλως εκτίμησαν Πελόζι και αντιπρόεδρος την λυγεράν σιωπήν των θυγατέρων εξ Αμαζόνος και εκ Πάρθων αποστολης». Τέτοια.
Άλλο κακό να μη μας εύρει, αδελφοί και την επομένην ημών ρητορικήν ας εξαντλήσωμεν με Αλέξανδρον Μπαραν και θυγατέρας της Πηνελοπης
