Δυο είναι οι κύριοι παράγοντες που οδηγούν την Ευρώπη στο χείλος τους επιστιστικού γκρεμού:
🔸Το μοντέλο της υπερεντατικής εκμετάλλευσης που έχει επιλέξει να επιδοτεί, απαιτεί χημικά λιπάσματα, που τώρα βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του ανεξέλεγκτου Πούτιν. Ήττα πρώτη
🔸Οι τρεις τελευταίες ΚΑΠ στηρίζονται στην στρεμματική βασική επιδότηση των παραγωγών ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥΣ και τι αυτή καταναλώνει σε ενέργεια ή άλλους φυσικούς πόρους, αντικαθιστώντας μια προηγούμενη ΚΑΠ που επιδοτούσε παραγόμενο προϊόν και που οδήγησε σε υπερπαραγωγή και πτώση τιμών. Από εκείνη έμεινε και το “όλα τα κιλά όλα τα λεφτά” που λένε ακόμα σε μερικά μπλόκα κάθε Φλεβάρη. Ήττα δεύτερη.
Αν κάποιος είναι ο ηττημένος σε αυτόν τον πόλεμο της Ουκρανίας, τότε σίγουρα αυτός είναι η ΚΑΠ και το ευρώ.
Η συμβατική διαχείριση των επιδοτήσεων, στην οποία αρκούνται ΟΛΟΙ οι υπουργοί γεωργίας μας τις τελευταίες δεκαετίες, προφανώς και δεν είναι πλέον αρκετή για την αντιμετώπιση της κρίσης που έρχεται και θα είναι μεγάλης διάρκειας.
Το “δεν λέω τίποτα, άσε τους Βόρειους να αποφασίζουν σχετικά επί της ΚΑΠ, λεφτά να έχουμε να μοιράζουμε” το μόνο που βοηθάει πλέον είναι την ακροδεξιά και τους φοβικούς εθνοαπομονωτισμούς της, που εξαπλώνεται τώρα και στην ελληνική ύπαιθρο.
Τα νεοφιλελέ μοντέλα Πισαρίδη για υπερυγκέντρωση των εκμεταλλεύσεων κατω από 2-3 μεγάλους όμιλους μεταλλαγμένων ή αγροεφοδίων, ούτε λύσεις μπορεί να δώσει ούτε αμφισβητείται (στο πολιτικό επίπεδο) από την ακροδεξιά.
Αρα, πάρε το αλλιώς! Εχει βράχια μπροστά.
