Όταν η Κυβέρνηση της Ελλάδας αποφάσισε να ορθώσει το τείχος στον Έβρο, έστω και αυτών των λίγων χιλιομέτρων, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας έσπευσε να φωτογραφηθεί δίπλα του. Θέλησε με αυτόν τον τρόπο να πείσει πως το αγέρωχο βλέμμα της, συμβόλιζε την ασφάλεια και την ανεξαρτησία της Δημοκρατίας μας από τον ξένο, τον άγνωστο, τον “εχθρό”.
Η Δημοκρατία μας, συμβολικά περίκλειστη από στεριάς και θαλάσσης, με τείχος στον Έβρο και εκατόμβες πνιγμένων στα θαλάσσια σύνορά της, θεώρησε πως η μόνο ο ξένος, ο “παρείσακτος” είναι “εχθρός” και ανεπιθύμητος. Βαθιά ρατσιστική νοοτροπία που, δυστυχώς, συνοδεύει το Ελληνικό κράτος και τους πολίτες του, σχεδόν, από την ίδρυσή του.
Δικαίως, θα έλεγε κάποιος που μπορεί να παρατηρήσει πως για να μην είσαι ξενοφοβικός και εν γένει φοβικός του διαφορετικού, του άλλου, θα πρέπει να έχεις γαλουχηθεί τρόπον τινά με βασικές αξίες ανθρωπισμού, δικαιωμάτων και αξιοπρέπειας της ανθρώπινης ζωής. Ο ίδιος παρατηρητής θα μπορούσε να δει πως η εγγύτητα της Ελλάδας προς το Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και την δυτική φιλοσοφία δικαιωμάτων του ανθρώπου, περισσότερο οφείλεται στο φιλότιμο, παρά στην αγωγή και την καλλιέργεια.
Περίκλειστη η Δημοκρατία μας και οι πολίτες πιθανώς να ένιωσαν πως είναι ασφαλείς και πως όλα τα άλλα θα τα αντιμετωπίσει το κράτος που τους προστάτεψε από τον ξένο “εχθρό”.
Το 2022 η φωτιά στη Δαδιά έκαιγε για 20 ημέρες. Το 2021 ένα τεράστιο μέρος της Εύβοιας έγινε κάρβουνο με τη φωτιά να καίει ανεξέλεγκτη και να σβήνει μόνο στη θάλασσα. Το 2023 η Ρόδος καίγεται για 10η μέρα με τη φωτιά να προσεγγίζει το νότιο μέρος του νησιού που έχουν βρει καταφύγιο οι ήδη “πρόσφυγες” κάτοικοι των εκκενωμένων περιοχών. Η Κέρκυρα έχασε μέρος του πιο πυκνού δάσους της. Εκκένωση στη Λαμία λόγω πυρκαγιάς και η Αγχίαλος, το Βελεστίνο καθώς και άλλες περιοχές του Βόλου, βρίσκονται στο έλεος της φωτιάς.
Σε σημείο που αποθήκες πυρομαχικών, από τις πιο σημαντικές για την Πολεμική Αεροπορία και την αεράμυνα της χώρας, εκρήγνυνται και απειλούνται και άλλες. Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεται ο πολίτης, που ένιωσε ασφάλεια με το τείχος του Έβρου και την πολιτική πνιγμού στη θάλασσα, τι σημαίνει αυτό.
Η Ελλάδα αρνήθηκε την πυροσβεστική βοήθεια που της προσφέρθηκε από την Τσεχία. Προφανώς η – εξαφανισμένη – κυβέρνηση θεωρεί πως είναι αποτελεσματική η αντιμετώπιση της καταστροφής και η εικόνα ακόμα και εκρήξεων πυρομαχικών σε κατοικημένες περιοχές είναι αποτέλεσμα ελέγχου. Οι πολίτες που θεωρούν πως οι προσλήψεις πυροσβεστών περιττεύουν καθώς “θα κάθονται” όταν δεν καιγόμαστε, σίγουρα θεωρούν πως ζουν σε μια ασφάλεια, με αντιπυρικές ζώνες και καθαρά από μπάζα ρέματα. Κι ας βοηθούν – από φιλότιμο – τους πυροσβέστες με φαγητό και νερό.
Περίκλειστοι και σε αυταπάτη ασφάλειας θα παρακολουθούμε παλιές σειρές στις τηλεοράσεις με κατάδικους για απόπειρα βιασμού, χωρίς ζωντανή ενημέρωση για τις πυρκαγιές που κατακαίουν πλέον, όχι μόνο δέντρα, δάση, ζώα και φύση αλλά και σπίτια, όνειρα ζωής και κόπους και θυσίες δεκαετιών. Η ζωή σίγουρα πρέπει να διασφαλίζεται πρώτα αλλά “ζωή” είναι και όλη η πορεία ανθρώπων και οικογενειών, κόπων και θυσιών που όσες – ανεπαρκείς πάντα – αποζημιώσεις και να δωθούν, δεν ξαναφτιάχνονται από την αρχή.
Χρειάστηκαν οι εκρήξεις πυρομαχικών για να επανέλθει η ελεγχόμενη τηλεοπτική ενημέρωση για τις πυρκαγιές.
Ίσως όχι μόνο περίκλειστοι, πιθανώς και φυλακισμένοι…
by
anilikos
