«Βρισκόμαστε ακριβώς στη μέση της χρονιάς αι ακόμα περιμένουμε από το Υπουργείο Πολιτισμού να εγκρίνει τις προτάσεις για τις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή», γράφει σε ανάρτησή του ο καθηγητής Βλάσης Αγτζίδης και συμπληρώνει:
Φαίνεται ότι για την κυβερνώσα ελίτ το έτος αυτό -που πρόλαβε να το αφιερώσει στον Ιάκωβο Καμπανέλλη- η μικρασιατική και η ποντιακή μνήμη παραμένουν έως σήμερα δυσβάσταχτο άχθος.
Και είναι λογικό αυτό γιατί η δεξιά τάση της ΝΔ συγκροτείται από τους απογόνους των υπευθύνων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Άρα δεν είχε κανένα λόγο να δημιουργήσει εσωκομματικές τριβές μπρος στην ιστορική αλήθεια και στο σεβασμό της Μνήμης των απογόνων των προσφύγων.
Ευτυχώς η ίδια η κοινωνία, τα πανεπιστήμια και οι οργανώσεις των Μικρασιατών και Ποντίων έχουν σώσει την εθνική τιμή οργανώνοντας έως το τέλος του χρόνου εκδηλώσεις και υψηλού επιπέδου επιστημονικά συνέδρια .
Δυστυχώς όμως, ούτε και η νεοελληνική διανόηση έδειξε κάποια αξιοσημείωτη ευαισθησία. Για να μη μιλήσουμε βέβαια για τους διοικούντες του Ιδρύματος Ωνάση που οφείλουν την ευζωία τους στην κληρονομιά που άφησε ο Μικρασιάτης Αριστοτέλης Ωνάσης.
Ακόμα έως τώρα η μοναδική μεγάλης εμβέλειας παρέμβαση μνήμης είναι η κινηματογραφική παραγωγή της Μιμής Ντενίση η οποία αφού έκανε τον κύκλο προβολής στην Ελλάδα, τώρα συνεχίζει στο εξωτερικό .