anilikos Πέρασε ο πρώτος καύσων. Δρόσισε και συννέφιασε στην πόλη. Ξενυχτήσαμε πάλι χθες περιμένοντας να ανοίξει η νιοστή επιδοματική πλατφόρμα για να απολαύσουμε την “πρόνοια” του κράτους και να αποκτήσουμε ένα νέο κλιματιστικό που δεν θα φουσκώνει, ως θάλασσα εν τρικυμία, τον λογαριασμό του ρεύματος το χειμώνα.
Τις προάλλες κάναμε την αίτηση για επίδομα διακοπών. Και παραπροχθές την αίτηση για την επιστροφή χρημάτων για μια “ρήτρα αναπροσαρμογής”, λέει, που ήδη πληρώσαμε αλλά δεν έπρεπε να πληρώσουμε. Οπότε θα μας τη δώσουν πίσω, κουτσουρεμένη, όταν μπορέσουν.
Ευτυχώς, γιατί κάπως πρέπει να βάλουμε και βενζίνη, ενώι τα χρήματα στην τσέπη έχουν εξαϋλωθεί από τις 15 του μήνα. Κάτι είπαν και για επίδομα στα καύσιμα αλλά αυτό αργεί. Δεν είναι φαίνεται αρκετά υψηλή η τιμή τους ακόμα.
Ανοίξαμε τα παράθυρα τώρα που δρόσισε, να φρεσκάρει λίγο και ο αέρας στο σπίτι. Έρχεται αύξηση ενοικίου, από τις συζητήσεις με τον ιδιοκτήτη. Ας το δροσίσουμε λίγο φυσικά γιατί μάλλον και με το νέο κλιματιστικό, που θα μπει περίπου στα μέσα με τέλη καλοκαιριού, δεν θα προλάβει να δροσιστεί.
Τυχεροί είμαστε που πέντε από τα δέκα πράγματα που θέλουμε να αγοράσουμε από το σούπερ μάρκετ, ακόμα μπορούμε να τα βάλουμε στο σπίτι. Ένα γάλα, δυο κριτσίνια, κανένα ζυμαρικό, έξι αυγά, μπόλικο πιπέρι καυτερό γιατί έρχεται και χειμώνας και πώς θα ζεσταθούμε;
Η επιδοματική πολιτική κάποτε λοιδορήθηκε από την παράταξη που τώρα βρίσκεται στο τιμόνι αυτού του έρμου τόπου. Από το “Τσοβόλα δωσ’ τα όλα” έχουμε καταλήξει, έως καταντήσει, στο “Κυριάκο πάρ’ τα όλα και δώσε πέντε καθρεφτάκια στους ιθαγενείς”.
Οι ψηφοφόροι που απείχαν στις προηγούμενες εκλογές κοιμούνται άραγε με το συνείδησή τους καθαρή; Κάθε νύχτα; Σε κάθε πληρωμή λογαριασμού; Σε κάθε ζητιάνεμα επιδόματος;
Στην “καταπληκτική ποιότητα ζωής” της Ελλάδας, αλλά και παγκοσμίως, δεν είδε ποτέ κανείς, κανέναν, να παίρνει επιδόματα, επειδή ευημερεί. Ουδείς στήθηκε σε ουρά συσσιτίου επειδή βαρέθηκε να μαγειρέψει στο σπίτι του. Έχουμε μπερδέψει το “καταπληκτικά” με την “καταπληξία”.
Δρόσισε έξω αυτές τις ημέρες και ο αέρας μυρίζει βροχή και εκλογές. Η αποχή είναι ευθύνη των απεχόντων και η συμμετοχή υποχρέωση όλων.
Αν δεν σπάσεις αυγά, λέει, δεν κάνεις ομελέτα. Κι αν τα αυγά δεν τα βράσεις φέτος, τουλάχιστον βάλτα στην κατάψυξη. Διότι αν ιστορικά η παράταξη που κυβερνά έχει ρίζες και εκπροσώπους που νοσταλγούν απολυταρχικά καθεστώτα, η τυπική μέθοδος πολιτικής πειθαρχίας ίσως αναγεννηθεί.
Στη μασχάλη θα καταλήξουν για ατομική θερμορύθμιση χειμώνα – καλοκαίρι.