ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ Τελικά, θέλει ή δεν θέλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να πάει σε πρόωρες εκλογές; Με βάση το κυβερνητικό αφήγημα δεν έχει κανέναν λόγο να θέλει.
Αυτό το αφήγημα λέει ότι η χώρα βρίσκεται σε φάση αναπτυξιακού boom – καλπάζει το ΑΕΠ με αύξηση 7% -, ότι η έξοδος από την ενισχυμένη εποπτεία θα δώσει ακόμη περισσότερες «ευκαιρίες ευημερίας σε όλους» και ότι η ανάκτηση της περίφημης επενδυτικής βαθμίδας, την επόμενη άνοιξη, θα απογειώσει ολοκληρωτικά και την οικονομία και την κοινωνία.
Επιπλέον, οι δημοσκοπήσεις λένε ότι η ΝΔ έχει αδιαμφισβήτητο και άνετο προβάδισμα και πως ο έτερος βασικός πόλος εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν χτίζει ρεύμα. Αρα, γιατί να θέλει να πάει άρον – άρον σε εκλογές η κυβέρνηση, είτε τον Σεπτέμβρη είτε τον Οκτώβρη, και να ρισκάρει μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτει σήμερα με μια νέα οριακή (λόγω του μειωμένου μπόνους των 40 εδρών για το πρώτο κόμμα στον νέο νόμο της ενισχυμένης αναλογικής); Και γιατί να μην περιμένει να ωριμάσει η εν εξελίξει οικονομική απογείωση, να διαχυθεί στην κοινωνία, και να την κεφαλαιοποιήσει η ίδια πολιτικά και εκλογικά την άνοιξη;
Η ανάγνωση των τελευταίων, όμως, κυβερνητικών κινήσεων μάλλον λέει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να πάει σε εκλογές αλλά δεν θέλει να το πει – να το πει ευθέως, τουλάχιστον.
Είτε διότι η βούλησή του δεν υπαγορεύεται μόνον από δικούς του σχεδιασμούς αλλά και από εξωγενείς παράγοντες και πιέσεις, είτε διότι εάν το πει θα ακυρώσει το ίδιο το δικό του αφήγημα του οικονομικού success story και της προσωπικής πολιτικής του κυριαρχίας.
Εξ ου και μεταθέτει την ευθύνη για τυχόν πρόωρες κάλπες στην «τοξική πόλωση» που προκαλεί η αντιπολίτευση – εξ ου, επίσης, λέει πως «ό,τι ήταν να ειπωθεί για τις εκλογές έχει ειπωθεί ήδη». Ητοι, δεν λέει τίποτα που να φρενάρει ουσιαστικά την εκλογολογία. Ενδεχομένως διότι πια οι κάλπες του φθινοπώρου έρχονται περίπου ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία, ενδεχομένως διότι πρέπει να έχεις νωπή λαϊκή εντολή για να πεις αυτά που είπε, για παράδειγμα, η κυβέρνηση Σολτς στην Γερμανία: Ότι, δηλαδή, ο χειμώνας που έρχεται για όλη την Ευρώπη θα είναι χειμώνας μιας, άνευ προηγουμένου κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, και πως απειλείται πλέον κατάρρευση των ενεργειακών αγορών αντίστοιχη με το κραχ της Lehman Brothers.
Στο Μαξίμου, όπως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, γνωρίζουν πως αυτός ο χειμώνας δεν βγαίνει εύκολα. Για καμία κυβέρνηση.
Όπως γνωρίζουν και ότι μια και μοναδική εκλογική σταθερή υπάρχει αυτή την στιγμή: το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις, ανεξαρτήτως εύρους διαφοράς και ποιοτικών στοιχείων, εξακολουθούν να δείχνουν την ΝΔ σταθερά πρώτη. Δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι αυτό θα συνεχίσει να ισχύει και στις αρχές του 2023. Και εάν χαθεί και η αύρα της, δημοσκοπικής έστω, κυριαρχίας, τότε όλα μπορεί να συμβούν.
Ητοι, εάν τώρα η πρώτη απειλή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η απώλεια της αυτοδυναμίας, τότε μπορεί να διακυβεύονται πολλά περισσότερα.
Οπερ, ο πρωθυπουργός αυτή την στιγμή δεν έχει άλλη επιλογή από το να… θέλει άμεσα εκλογές.
Ακόμη κι εάν του χαλάει το έτερο αφήγημα, εκείνο της θεσμικής συνέπειας. Το ένα πρόβλημα όμως για είναι πως έχει χάσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και της διαμόρφωσης της πολιτικής ατζέντας. Το δεύτερο πρόβλημα είναι πως στα τέλη Αυγούστου μπορεί να εξακολουθεί να θέλει εκλογές αλλά να μην μπορεί να τις κάνει – έχει συνδέσει την εκλογική του τύχη με το ενδεχόμενο «ατυχήματος», είτε στο μέτωπο των πυρκαγιών, είτε στα ελληνοτουρκικά…