NewsEdit Η υπόθεση Λιγνάδη έχει αποκτήσει πλέον μια ροπή που κλιμακώνεται σε πολιτισμικό πόλεμο με κείμενα κι από δω και από κει, και πρέπει να τον καλωσορίσουμε.
Του Αντώνη Λιάκου*
Εξελίσσεται σε ένα πολιτισμικό πόλεμο ο οποίος φέρνει μαζί μια σειρά ζητήματα που αφορούν παλιές και νέες ανισότητες και διακρίσεις, που είτε δεν φαίνονταν έως τώρα, όπως η σεξουαλική εκμετάλλευση και οι βιασμοί των αδύναμων και ευάλωτων, είτε τα βλέπαμε ασυσχέτιστα το ένα από το άλλο.
Χωρίς να ξεπεράσουν την ντροπή και την ενοχοποίηση αυτοί οι αδύναμοι με την καταγγελία τους, χωρίς να ανταποκριθεί η κοινωνία, το ζήτημα θα είχε κλείσει πριν καν προκύψει, όπως ένα σωρό ζητήματα.
Η υπόθεση αυτή φέρνει το ζήτημα της απονομής της δικαιοσύνης με ταξικά κριτήρια, την οποία μην κάνουμε πώς την ανακαλύπτουμε τώρα. Φέρνει το είδος της κουλτούρας που πρόβαλε και έγινε ο εκλεκτός της εξουσίας ο Λιγνάδης, ακροκεντρώας πειθαρχικής κουλτούρας με κέντρο μια προβολή της Αρχαιότητας.
Οι προεκτάσεις αυτής της υπόθεσης στους πολιτισμικούς θεσμούς και σε καλά ιδιωτικά σχολεία και στους μεσοαστούς γονείς που πρέπει να’ναι προσεκτικότεροι με τους ιδεολογικούς γκουρού, είναι στοιχεία αυτής της υπόθεσης. Κι από την άλλη όχθη ξεδιπλώνεται ένα λόγος περί «λαϊκών δικαστηρίων», δικαιώματος να κρίνονται οι δικαστικές αποφάσεις, ένας λόγος που καταλήγει στην καταγγελία του λαϊκισμού.
Μόνο που τώρα όλο και πιο χλωμή ακούγεται αυτή η κατηγορία.
Η υπόθεση Λιγνάδη είναι ένας καταλύτης. Είναι ένας πολιτισμικός πόλεμος που συνεχίζει την κινητοποίηση μετα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τη Χρυσή Αυγή, τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και τα πούπουλα που έπεσαν αυτοί που τη διέπραξαν, που συνεχίζει και ανανεώνει αντιπαραθέσεις που δημιουργούν μια νέα ταυτότητα, ένα νέο πλήθος, αστερισμούς ιδεών και συναισθημταων.
Η υπόθεση Λιγνάδη είναι μια συνάρθρωση παρα πολλών πραγμάτων, προσώπων, στάσεων και ιδεών και πολιτικής. Και έτσι είναι οι πολιτισμικοί πόλεμοι, δημιουργούν ταυτότητες. Ταυτότητες ανθεκτικές. Κάνουν όμως και καθαρό το πρόσωπο και τις διαστάσεις του αντιπάλου.
Μόνο τυχαίες δεν είναι οι συμπαρατάξεις από δω και από κει. Χρειάζεται επομένως να τη δούμε συνολικά και στη δυναμική της.
*ιστορικός
Πρώτη δημοσίευση στο Facebook