ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ To σκάνδαλο Γουότεργκέιτ στην Αμερική είχε ξεκινήσει περίπου ως αστυνομικό μονόστηλο, με την σύλληψη κάποιων περίεργων τύπων που έκαναν διάρρηξη στα γραφεία του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος.
Κατέληξε, το 1974, στην πτώση ενός αμερικανού προέδρου, του Ρίτσαρντ Νίξον και στην αποκάλυψη του πιο πολύκροτου ίσως σκανδάλου πολιτικών υποκλοπών, παρακολουθήσεων και χειραγώγησης στα παγκόσμια χρονικά. Ο μηχανισμός του Νίξον είχε στήσει μια δική του CIA έξω από την CIA, παρακολουθούσε συστηματικά τους Δημοκρατικούς, και αξιοποιούσε τα στοιχεία των υποκλοπών για να χτυπήσει τους αντιπάλους του και να έχει πολιτικό πλεονέκτημα. Ηταν ο ορισμός του παρακράτους.
Πάσα ομοιότητα και σύγκριση με τα τεκτενόμενα στην ημεδαπή 48 χρόνια μετά, είναι αυθαίρετη, ενδεχομένως και ανύπαρκτη. Κατ’ αρχάς διότι ακόμη κι εάν υπήρχε σύγχρονο και ελληνικό Γουότεργκέιτ, δεν θα υπήρχαν τα μέσα για να αποκαλυφθεί. Δεν διαθέτουμε Washington Post, ο Μπομπ Γουντογυορντ και ο Καρλ Μπερνστάιν μπορεί και να είχαν βρεθεί κατηγορούμενοι ως «συνωμότες» εάν – θεωρητικά πάντοτε – είχαν αποφασίσει να ασκήσουν ερευνητική δημοσιογραφία στην Ελλάδα και, εν πάση περιπτώσει, ο εγχώριος Τύπος έχει πολύ πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθεί από το να ψάξει ποιοι προσπαθούσαν να παρακολουθήσουν το κινητό ενός πολιτικού αρχηγού, του αρχηγού του τρίτου μεγαλύτερου κοινοβουλευτικού κόμματος της χώρας.
Κατά δεύτερον, οι εν Ελλάδι και εν έτι 2022 υποκλοπές και παρακολουθήσεις δεν μοιάζουν με το Γουότεργκέιτ διότι δεν τεκμαίρεται από πουθενά – και προσώρας – εμπλοκή κυβερνητικών, κρατικών και ημι-κρατικών μηχανισμών και παραγόντων. Τεκμαίρονται όμως σοβαρές σκιές, παραθεσμική δράση, και μείζονα ερωτήματα που, λογικά, θα απαντήσει μέχρι κεραίας η κυβέρνηση – ως η έχουσα την ευθύνη της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος και ως είθισται να συμβαίνει σε όλες τις δημοκρατίες του κοσμου. Πόσο μάλλον, αφού ο ίδιος ο πρωθυπουργός φρόντισε από την επομένη κιόλας της εκλογής του να αναλάβει προσωπικά την ευθύνη και την πολιτική ηγεσία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Το πρώτο ερώτημα που, προφανώς, θα απαντήσει η κυβέρνηση είναι εκείνο που θέτει η ίδια η Κομισιόν. Το θέτει, σύμφωνα με το Euractiv, εκπρόσωπος της Κομισιόν ζητώντας, ουσιαστικά και συνοπτικά, εγγυήσεις και διαβεβαιώσεις πως πίσω από τις παράνομες παρακολουθήσεις δεν υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας. «Οποιαδήποτε προσπάθεια των υπηρεσιών εθνικής ασφάλειας να αποκτήσουν παράνομη πρόσβαση σε δεδομένα πολιτών, συμπεριλαμβανομένων δημοσιογράφων και πολιτικών αντιπάλων, εφόσον επιβεβαιωθεί, είναι απαράδεκτη» φέρεται να δήλωσε στο Euracti=v ο εν λόγω εκπρόσωπος προσθέτοντας ότι «η Επιτροπή αναμένει από τις εθνικές αρχές να εξετάσουν διεξοδικά τυχόν τέτοιους ισχυρισμούς και να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών».
Ετερο θέμα το οποίο επίσης θα απαντήσει και θα διαψεύσει τεκμηριωμένα η κυβέρνηση είναι το ζήτημα που έχει ανοίξει εδώ και μήνες η Google υποστηρίζοντας – προφανώς αυθαίρετα – ότι το παράνομο και πανάκριβο λογισμικό Predator με το οποίο επιχειρήθηκε να χακαριστεί το κινητό του Νίκου Ανδρουλάκη χρησιμοποιείται στην Ελλάδα από κρατικούς κύκλους. Ελεγε τότε, πριν από λίγους μήνες, η ανακοίνωση της Google πως «με υψηλό επίπεδο βεβαιότητας, σε χώρες όπως η Ελλάδα το Predator έχουν αγοράσει παράγοντες με κυβερνητική υποστήριξη».
Εξηγήσεις αναμένονται – και είναι σίγουρο πως θα δοθούν – και ως προς το ποιοι ακριβώς είναι οι λόγοι εθνικής ασφάλειας που ώθησαν την κυβέρνηση να ψηφίσει, και πάλι πριν από λίγους μήνες, τροπολογία με αναδρομική ισχύ που δεν επιτρέπει στην Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών να δίνει στοιχεία για την παρακολούθηση πολιτικών, δημοσιογράφων και πολιτών από κρατικές υπηρεσίες. Παρεμπιπτόντως, η τροπολογία ψηφίστηκε αφού ο δημοσιογράφος Θανασης Κουκάκης – ο οποίος είχε επίσης πέσει θύμα του Predator – είχε απευθύνει ερώτημα στην ΑΑΔΕ για να μάθει αν το κινητό του παρακολουθείτο από κρατική υπηρεσία ή από άλλους μηχανισμούς.
Μαζί με όλα αυτά θα απαντηθεί και το τι απέδωσε η έρευνα – που προφανώς και έχει γίνει – για τις συνακροάσεις που εντόπισε και κατήγγειλε το ΚΚΕ στο τηλεφωνικό του κέντρο τον περασμένο Απρίλιο.
Η μόνη περίπτωση να μην απαντηθούν όλα αυτά είναι να αποτελεί κεντρική κυβερνητική θέση η θέση του βουλευτή της ΝΔ Μπάμπη Παπαδημητρίου ότι οι υποκλοπές και οι παρακολουθήσεις αποτελούν, λίγο ως πολύ, «κανονικότητα». Θεωρείται εκ προοιμίου απίθανο – όσο απίθανο είναι και να υπάρχει σκάνδαλο Γουότεργκέιτ αλά ελληνικά…