«ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ, ΔΕ ΖΗΤΙΑΝΕΥΩ ΠΑΤΡΙΔΑ»

στα 1912 γεννιέται στη μικρά Ασία ένα αγοράκι, ο Δημήτριος Μπαλάσογλου

………………………………………..

Μετά τη μικρασιατική καταστροφή, η οικογένειά του φτάνει στην Ελλάδα και αφου βολοδέρνει για λίγο καιρό,

Καταλήγει στα 1923 σε ένα χωριό της Έδεσσας.

………………………………………..

Αλλάζουν το επώνυμο τους σε “Βαλασιάδη” για λόγους ενσωμάτωσης

και αρχίζουν να παλεύουν,

με τη φύση,

το κράτος,

τη φτώχεια τους

………………………………………..

αν και εύπορη οικογένεια της μικράς Ασίας, στην Ελλάδα δεν είχαν μαντίλι να κλάψουν κι έτσι ο πιτσιρίκας Δημήτρης, κάνει οτι δουλειά μπορούν να αντέξουν τα μολις 10 του χρόνια…

απο λούστρος μέχρι να πλένει πιάτα

………………………………………..

Ένιωσε απο μικρός την αδικία και έτσι εντάχτηκε στο ΚΚΕ, το μοναδικό κόμμα που ευαγγελιζόταν την κοινωνική και οικονομική αλλαγή

………………………………………..

ομως σε μια εποχή που ο κομμουνισμός για το κράτος, ήταν ποινικό αδίκημα,

δεν άργησε να στοχοποιηθει και τελικά να αποβληθεί απ ολα τα γυμνάσια της χώρας

………………………………………..

αυτο του στοίχισε γιατί είχε πάθος με τη μελέτη και τη γνώση…

………………………………………..

δεν την άφησε ποτέ όμως,

διάβαζε και έγραφε ολη του τη ζωή

………………………………………..

επι Μεταξά καταλήγει στην Αθήνα και συνδέεται με φιλία με τους διανοούμενους της εποχής

Σικελιανό,

Μαλακάση,

Βάρναλη

(Βελουχιώτη μου θυμίζει που κάπως έτσι πήγε και η δικιά του πρώτη επαφή με την Αθήνα)

………………………………………..

εκει βλέπουν οι φίλοι του την κουλτούρα του, αλλά και την ανέχεια του

και ο Μαλακάσης τον βοηθάει να μπει ως βιβλιοθηκάριος στην Αθηναϊκή Λέσχη

Έτσι εξασφαλίζει τα προς το ζην

………………………………………..

οι επαφές του,

η βιβλιοθήκη

και η εξασφάλιση των τα προς το ζην

τον βοηθούν να γράφει…

………………………………………..

λιγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος αν και δεν εχει τελειώσει το γυμνάσιο ειναι ηδη κανονικός συγγραφέας

………………………………………..

ομως ο πόλεμος φέρνει τα πάνω κάτω κι έτσι ο ήρωας μας αν και εγγράμματος,

αν και μορφωμένος,

δεν έτρεξε να πάρει καρέκλα απ αυτές που μοίραζαν οι Γερμανοί.

αντίθετα,

Εντάσσεται σχεδόν αμέσως στο ΕΑΜ και γίνεται μάλιστα γραμματέας της οργάνωσης των διανοούμενων

………………………………………..

τον ξέρει πλέον όλη η Αθήνα αλλά αυτο δεν το λες και καλό

Γιατί;

μα διότι ο πόλεμος τέλειωσε,

οι Γερμανοί έφυγαν

και οι δωσίλογοι που ανέλαβαν τη χώρα στα πλαίσια του εμφυλίου, άρχισαν να χτυπούν με λύσσα όποιον ήξεραν που δεν ηταν δωσίλογος

………………………………………..

ετσι πολύ γρήγορα ο Δημήτρης Βαλασιάδης καταλήγει εξορία.

Ικαρία,

Μακρόνησο,

Άη Στράτη

………………………………………..

τα σπουδαιότερα μυαλά της Ελλάδας τοτε κατέληξαν στην εξορία

Μάνος Κατράκης,

Νίκος Κούνδουρος,

Θανάσης Βέγγος,

Λάκης Σάντας,

Δημήτρης Φωτιάδης,

Μίκης Θεοδωράκης

………………………………………..

Στην εξορία θα γράψει:

“Ένα παιδί μετράει τα άστρα”

“Οι κερασίες θα ανθίσουν και φέτος”

και το

“Βουρκωμένες μέρες”

Αυτό το τελευταίο θα τον οδηγήσει στο δικαστήριο

………………………………………..

το συγκεκριμένο διήγημα το κατηγόρησαν ως αντεθνικό γιατι

παρουσιάζει μια οικογένεια μεγαλοαστών

που έχουν μια 13χρονη υπηρέτρια κ ενα βράδυ μετά απο οινοποσία και χαρτοπαιξία, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού κ οι φίλοι του,

τύφλα στο μεθύσι,

επιτίθενται στην κοπέλα με σκοπό να την βιάσουν.

η κοπέλα τρέχει και βγαίνει στο μπαλκόνι με φωνές κ ουρλιαχτά.

την ακούνε εργάτες απ το απέναντι γιαπί και με μια σκάλα ανεβαίνουν και την σώζουν….

………………………………………..

Αφού διαβάστηκε το κατηγορητήριο ρώτησε ο πρόεδρος αν αποδέχεται την κατηγορία

και αυτός απάντησε:

«Ναι, είμαι ένοχος.

Όχι όμως γι’ αυτά που έγραψα, αλλά γι’ αυτά που δεν έγραψα και ακριβώς γιατί δεν τα έγραψα.

Κατηγορούμαι ότι έγραψα για τους απλούς ανθρώπους,

για τους ανθρώπους του μόχθου, για τους φτωχούς.

Μα για ποιους έπρεπε να γράψω;

Εγώ αυτούς γνώρισα,

αυτούς αγάπησα,

μαζί τους μοιράστηκα και τις χαρές και τις πίκρες μου.

Δίπλα τους γεύτηκα κι εγώ την πίκρα της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής αδικίας

και ήταν οι μόνοι που μου συμπαραστάθηκαν.

Γι’ αυτό και αισθάνομαι φταίχτης που δεν έγραψα όσα έπρεπε να γράψω γι’ αυτούς».

………………………………………..

Τέλος, ο Δημήτρης Βαλασιάδης καλείται να απολογηθεί και κάνει μια αναδρομή στη ζωή του και περιγράφει μαζί με το δράμα το δικό του το δράμα ενός ολόκληρου λαού.

Όταν φτάνει να περιγράψει το δράμα του παιδιού του όταν ο ίδιος βρισκόταν στη Μακρόνησο ο πρόεδρος του λεει:

«Απορώ … πώς δεν υπογράψατε μια δήλωση για να σώσετε από τη δοκιμασία εσάς και το παιδί σας…

«αν πράγματι νιώθεις στοργή για το παιδί και τη γυναίκα σου, θα ‘πρεπε να ‘χεις κάνει δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ».

Και τότε ο Βαλασιάδης απαντά:

«Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο.

Δεν θα τα κάμω πάλι τέσσερα εγώ».

………………………………………..

Τελικά το δικαστήριο απαγορεύει την κυκλοφορία των βιβλίων του

………………………………………..

Αργότερα και ενώ είναι στο εξωτερικό η χούντα του αφαιρεί την ελληνική ιθαγένεια

………………………………………..

ετσι παραμένει στο Βουκουρέστι μεχρι να επιστρέψει η δημοκρατία στη χώρα

………………………………………..

στα 1975, οταν πέφτει η χούντα, η κυβέρνηση του Καραμανλή βγαζει ενα νόμο που ελεγε οτι

οι Έλληνες πολιτικοί εξόριστοι που τους ειχε αφαιρεθεί η ιθαγένεια,

θα έπρεπε,

να κάνουν μια αίτηση για να έρθουν στην Ελλάδα και μετα να βρεθούν μπροστά σε μια επιτροπή δικαστών οπου θα τους δινόταν επίσημα η ιθαγένεια

………………………………………..

ολο αυτο ο ηρωας μας το θεωρεί εξευτελιστικό

λέει:

«ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ, ΔΕ ΖΗΤΙΑΝΕΥΩ ΠΑΤΡΙΔΑ»

………………………………………..

Τελικά μετά απο πίεση την κοινής γνώμης και των δικών του,

εγινε μια τυπική αίτηση και το κράτος την έκανε αμέσως δεκτή

………………………………………..

ο Δημήτρης Βαλασιάδης επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη όπου του έγινε μεγάλη υποδοχή.

Παρόντες πολλοί και νέοι σύντροφοι

ανάμεσα τους ο Μάνος Κατράκης

………………………………………..

Πέθανε ενα χρόνο μετά απο ανακοπή μια μέρα σαν και σήμερα 22 Γενάρη του 1977 σε ηλικία 65.

όμως ο Δημήτρης Βαλασιάδης θα μείνει αθάνατος πάντα μέσω του έργου του με το ψευδώνυμο του

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ…!!!

ένας απ’ τους καλύτερος Έλληνες που έχει βγάλει αυτός ο τόπος

………………………………………..

ΥΓ. η εικόνα απ την υποδοχή του στη Θεσσαλονίκη με το Μανο Κατράκη δίπλα του