NewsEdit Ένας άντρας πηγαίνει στα βράχια στην άκρη του νησιού του και μαζεύει αλάτι. Το γαϊδουράκι του τον περιμένει στο τέλος του δρόμου.
Μία γυναίκα φροντίζει τις κότες και τις γαλοπούλες της στο κοτέτσι της αυλής της, ενώ λίγα σπίτια παραπέρα, κάποιος άλλος, δίνει σανό στις αγελάδες του. Την ίδια ώρα, ένας νεαρός κατευθύνει τα πρόβατά του στα καταπράσινα λιβάδια της περιοχής. Πρόκειται για εικόνες που δύσκολα κάποιος θα αντιστοιχούσε με το κοσμοπολίτικο νησί της διασκέδασης, τη Μύκονο. Κι όμως… Το ντοκιμαντέρ της Ελιάνας Αμπραβανέλ «Mykonian Pastoral», που συμμετέχει στο 25ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, προβάλλει τους συνεχιστές των παραδόσεων μιας άλλης εποχής, που επιβιώνουν στη Μαού, τη μοναδική αγροτική περιοχή που έχει απομείνει στο δημοφιλέστερο ίσως νησί των Κυκλάδων.
«Πιστεύω ότι ενδεχομένως αυτή η ταινία θα παραμείνει για να δείχνει έναν τρόπο ζωής που σιγά -σιγά εξαφανίζεται, διότι είναι η καταγραφή μιας πλευράς της Μυκόνου που ελπίζω να μην χαθεί, αλλά είναι λίγο δύσκολο», δηλώνει η κ. Αμπραβανέλ στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Η ίδια, αν και δεν γεννήθηκε στο νησί, χαρακτηρίζει τον εαυτό της «εξ επιλογής Μυκονιάτισσα», αφού είναι ένας τόπος τον οποίο διάλεξε για να ζει, από την πρώτη φορά που τον επισκέφθηκε, την εποχή της εφηβείας της. «Άρχισα να περνώ τα καλοκαίρια μου στο νησί στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Σαράντα χρόνια μετά, συνεχίζω να ανακαλύπτω κάθε φορά κάτι καινούργιο», επισημαίνει η σκηνοθέτης, που σταδιακά περνούσε όλο και περισσότερο χρόνο εκεί, με αποτέλεσμα να αποκτήσει σπίτι στην περιοχή της Άνω Μεράς, το μοναδικό χωριό που υπάρχει -εκτός από τη χώρα της Μυκόνου.
Τα όσα έχει αποκομίσει από τη διαβίωσή της εκεί, δεν μπορεί να τα περιγράψει, αλλά όπως τονίζει, θεώρησε υποχρέωσή της να δημιουργήσει αυτήν την ταινία, ώστε με κάποιον τρόπο, να δώσει πίσω ένα μέρος όσων παίρνει.
«Επικρατεί μία εικόνα για τη Μύκονο, όπως προβάλλεται κατά κόρον από τα μέσα, ως το νησί της διασκέδασης με τους πάρα πολλούς τουρίστες και ένα νησί το οποίο καταστρέφεται σιγά-σιγά. Αυτή είναι η επιφανειακή ματιά όμως, που αφορά κυρίως το καλοκαίρι, γιατί κατά τ’ άλλα, υπάρχει ένας μικρόκοσμος ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούν -αποκλεισμένοι και κατ’ επιλογή θα έλεγα, να διατηρήσουν έναν ρυθμό και μία ηρεμία πέραν αυτής της τρέλας που συμβαίνει στο νησί», εξηγεί.
Με τους ανθρώπους αυτούς συγχρωτίζεται η Ελιάνα Αμπραβανέλ τα τελευταία χρόνια κι έχει αναπτύξει πολύ δυνατούς δεσμούς φιλίας μαζί τους. Τη δική της ματιά, μας παρουσιάζει μέσα από το «Mykonian Pastoral». «Οι άνθρωποι αυτοί με εμπιστεύτηκαν γιατί είναι οι φίλοι μου, είναι οι άνθρωποι με τους οποίους περνάω πολύ χρόνο, τους οποίους βλέπω καθημερινά βγαίνοντας να περπατήσω, να τρέξω, να κάνω τα ψώνια μου, αλλά και τα βράδια του χειμώνα. Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους έχω περάσει πάρα πολύ διάστημα, έχουμε ανταλλάξει απόψεις, έχουμε γελάσει, έχουμε κλάψει μαζί και είναι αυτοί που με στήριξαν και στις δύσκολες περιόδους της ζωής μου», λέει.
Ο Δημητράκης, ο Γιάννης, ο Τζώρτζης, η Ζαμπέτα, η Λίζα λοιπόν, γίνονται οι πρωταγωνιστές της και οι άνθρωποι που παρατηρεί μέσα από το ντοκιμαντέρ της η Ελιάνα Αμπραβανέλ. «Είναι απλώς η δική μου ματιά στα πράγματα. Η μάτια κάποιου ο οποίος δεν γεννήθηκε στη Μύκονο, αλλά τον τράβηξε μία πλευρά του νησιού που αυτή τη στιγμή ενδεχομένως δεν ενδιαφέρει κάποιον επιχειρηματία, κάποιον τουρίστα που έρχεται αμιγώς για τη διασκέδαση», σημειώνει.
Το ντοκιμαντέρ Mykonian Pastoral εντάσσεται στο τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες και θα προβληθεί αύριο (Σάββατο 4 Μαρτίου) στις 22:00 στην Αίθουσα Τζον Κασσαβέτης, στην Αποθήκη 1 του λιμανιού. Από τις 10 το πρωί της επόμενης μέρας θα είναι διαθέσιμο στη διαδικτυακή πλατφόρμα του Φεστιβάλ, έως τη λήξη του ή την εξάντληση των 500 θεάσεων.