NewsEdit «Ο φασισμός της δεξιάς ή της αριστεράς και μη μου πουν εμένα δεν υπάρχει φασισμός ή μάλλον ο ολοκληρωτισμός. Ο ολοκληρωτισμός από οποιονδήποτε και αν προέρχεται είναι η πικραγγουριά μπροστά σε μία περίπλοκη ασθένεια των σύγχρονων κοινωνιών και την ανεπάρκεια των πολιτικών. Η ανεπάρκεια των πολιτικών οφείλει να αντιμετωπιστεί με πολιτικές, όχι με πικραγγουριές» τόνισε ο Θεοδόσης Τάσιος, ακαδημαϊκός, πολιτικός μηχανικός, αρθρογράφος και συγγραφέας, μιλώντας στον Θάνο Σιαφάκα και στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας», στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8, για τα φαινόμενα ολοκληρωτισμού που υπάρχουν και στην χώρα μας.
«Η θεραπεία μέσω ολοκληρωτικού καθεστώτος δεν συνιστά θεραπεία και επομένως δεν είναι μέσον διαμαρτυρίας. Είναι μέσον δήλωσης πολιτικής αμορφωσιάς και απόκτηση μιας τεράστιας ευθύνης απέναντι του μέλλοντος του τόπου. Επομένως, αν θέλεις να είσαι εναντίον του Μητσοτάκη ή εναντίον του Τσίπρα, θα πρέπει να ασκήσεις συγκεκριμένη πολιτική, συγκεκριμένη κρίση για συγκεκριμένα μέτρα και να απαιτήσεις συγκεκριμένες μεταβολές με τη θέση σου, με την ψήφο σου, με την αποχή σου, αλλά να ισχυρίζεσαι ότι θα λύσεις αυτά τα προβλήματα ή τις παραλείψεις των άλλων μέσω μιας εμφανώς και ιστορικώς εμφανούς ψευδούς λύσεως που είναι ο ολοκληρωτισμός, ε αυτό είναι κάτι το οποίο με συγχωρείτε πάρα πολύ, δεν το δέχομαι.
«Ο φασισμός εκδηλώνεται μεν και ως πολιτική επιδίωξη, αλλά είναι μια ασθένεια. Είναι μια παθολογία. Και δεν υπάρχει καμία κοινωνία οπουδήποτε που να μην έχει τέτοια φαινόμενα» επισήμανε ο κ. Τάσιος.
Ο ολοκληρωτισμός είναι φασισμός τόνισε ο κ. Τάσιος.
«Δεν υπάρχει καμία χώρα στην οποία να μην υπάρχει πολιτικά αμόρφωτος από αυτό το κομμάτι του λαού, που να μην γνωρίζει την απέραντη περιπλοκή της τέχνης της συμβίωσης που είναι η πολιτική, που να μην τη γνωρίζει, να μην τη συνειδητοποιεί και να νομίζει ότι, εντάξει ρε παιδιά με το αποφασίζομεν και διατάσσομεν, είτε διότι έχουμε μία επιφοίτηση από το Θεό είτε διότι έχουμε επιφοίτηση από μία “επιστημονική”, μην πω τίποτα βαρύτερο, από κάποια πολιτική θεωρία, η οποία προαναγγέλλει ότι η εφαρμογή της σαν το ματζούνι από την πικραγγουριά θα λύσει όλα τα προβλήματα και δεν χρειάζεται παρά η εφαρμογή της και τίποτα άλλο, δεν χρειάζονται πολιτικές δράσεις, δε χρειάζεται δημοκρατία, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, αυτά πρέπει να τα εφαρμόσεις και αν χρειαστεί και με το ξύλο και με το ξύλο, αφού είναι για το καλό του λαού. Λέω λοιπόν αυτού του είδους η πολιτική αμορφωσιά υπάρχει σε μεγάλα τμήματα μικρά ή μεγάλα τμήματα λαών σε όλη την οικουμένη. Το ζήτημα είναι το πώς μπορούμε να αμβλύνουμε τον κίνδυνο και να αυξήσουμε την πολιτική μόρφωση του λαού μας ή των λαών όλων, έτσι ώστε αυτά τα φαινόμενα να μην δημιουργούν τέτοιους κινδύνους» ανέφερε ο κ. Τάσιος.
«Το ουσιώδες είναι η παιδεία, η ευρύτερη παιδεία. Το 51% του αποτελέσματος της παιδείας εν προκειμένω το κάνει το νηπιαγωγείο διότι εκεί διαμορφώνονται οι αξίες έτσι ώστε να γίνει γνωστόν ότι η τέχνη της κοινωνικής συμβίωσης που είναι η πολιτική είναι μια πάρα πολύ περίπλοκη υπόθεση και ότι η τεράστια πείρα της ανθρωπότητας δείχνει ότι το λιγότερο κακό σύστημα είναι η δημοκρατία και όλα τα άλλα έχουν δημιουργήσει μεγάλες δυστυχίες στους λαούς της γης. Επομένως να μπορέσουμε να τους φωτίσουμε, αν επιτρέπεται αυτός ο όρος, εκ των κάτω και συστηματικά. Αυτή είναι η ελπίδα».
Η δημοκρατία δεν είναι ένα πράγμα, είναι μια διαδικασία εν πορεία, είναι μια πολύ μεγάλου εύρους διαδικασία που αποκτάται με συνεχείς οπισθοδρομήσεις και προόδους και με αγώνες και με συνεχή εγρήγορση, προσέθεσε ακόμα ο κ. Τάσιος, επομένως είναι εύλογο να μην είναι κανείς ικανοποιημένος από τον βαθμό της δημοκρατίας που έχει αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει δημοκρατία. «Ας αφήσουμε αυτά τα παιχνίδια του λόγου τα οποία κατά βάθος υπηρετούν τον ολοκληρωτισμό» προειδοποίησε ο κ. Τάσιος.
Σχετικά με την συζήτηση περί ηθικού πλεονεκτήματος, σύμφωνα με τον κ. Τάσιο, εκπορεύεται από το παρελθόν, καθώς «τον παλιό καιρό, μόνο η Αριστερά ρητώς περιέγραφε την ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη και οι άλλοι αναφέρονταν βεβαίως στην ευημερία του λαού, αλλά για το σύνολο χωρίς ειδική αναφορά σε ένα τμήμα του λαού».
«Σήμερα όμως όλα τα κόμματα του Κέντρου και τα περισσότερα κόμματα της Δεξιάς περιέχουν ρητώς στα προγράμματά τους τον στόχο της κοινωνικής δικαιοσύνης και εν πολλοίς μάλιστα τον υπηρετούν. Από αυτή λοιπόν την άποψη μάλλον δύσκολα μπορεί κανείς να έχει το χρηστικό μονοπώλιο στην Αριστερά για ηθικό πλεονέκτημα» συμπλήρωσε ο κ. Τάσιος.
Όντως τα αριστερότερα κόμματα απαιτούν συνήθως περισσότερα και αμεσότερα μέτρα υπέρ των κοινωνικώς αδικημένων από τα δεξιότερα, κυρίως αμεσότερα.
«Εγκυμονεί κινδύνους αυτός ο μαξιμαλισμός διότι μπορεί να έχει συνέπειες για την ανάπτυξη, άρα για την επόμενη γενιά, εις βάρος της οποίας να αποβούν τα αμεσότερα κοινωνικά μέτρα που λαμβάνεις τώρα. Αυτό το είδαμε με την αύξηση του δανεισμού. Η χρήση του όρου ηθικό πλεονέκτημα θα γίνει πιο ορθολογική, αν κάποιος επιμένει να τη χρησιμοποιεί, αν γίνεται με σύγχρονη αποδεικτική αναφορά στις συνέπειες. Τα παίρνω αυτά τα μέτρα και τι συνέπειες θα έχουν και στη μελλοντική γενιά. Όχι μόνον αύριο το πρωί αλλά και μεθαύριο το βράδυ. Πρέπει να υπάρχουν αυτές οι λεγόμενες εκτεταμένες τεχνικοοικονομικές μελέτες από τα κόμματα με τα όποια να συνοδεύουν τις πολιτικές τους προθέσεις. Αλλά αυτό το πράγμα δεν το βλέπουμε από κανένα κόμμα» σημείωσε ο κ. Τάσιος.
Είναι και η άλλη πλευρά της ηθικής, συμπλήρωσε ο κ. Τάσιος, δηλαδή «εάν τα δρώντα μέλη ενός κόμματος είναι συκοφάντες είναι δωροδέκτες, χρησιμοποιούν βία, αυτά τα φαινόμενα παραδείγματος χάριν νομίζω ότι αφ’ ενός μεν είναι μεμονωμένα, δεν μπορούν να χρωματίσουν το σύνολο μιας παράταξης, αφετέρου δε είναι μάλλον διακομματικά».