Χρόνης Διαμαντόπουλος Το να δηλώνουν πανέτοιμοι για την δύσκολη πίστα της πολιτικής νέοι, με σημαντικές σπουδές, εμπειρία κι όραμα είναι μια μεγάλη νίκη απέναντι στη συγκυρία, που καθιστά δόκιμο πλείστοι άνθρωποι του λεγόμενου παραγωγικού ιστού να αδιαφορούν, πιστεύοντας στην παγίωση ενός τέλματος χωρίς όριο.
Συνέντευξη Χρόνης Διαμαντόπουλος
Η Διάνα Βουτυράκου, υποψήφια βουλεύτρια με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Δυτικη Αττική, μόλις 27 χρόνων, είναι ένας άνθρωπος με αξιοσημείωτη πορεία στον χώρο της επιστήμης και συγκεκριμένα στον τομέα της Ρομποτικής (είναι η πρώτη Ελληνίδα που έγινε δεκτή σε Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής ως μέλος κριτικής επιτροπής και η νεότερη ηλικιακά που βρέθηκε σε αυτή τη θέση).
Ιδρύτρια της ΜΚΟ Unique Minds, δεν θα πίστευε ποτέ στο περιεχόμενο που τείνει να έχει η έννοια της αριστείας, μια έννοια που εν τέλει συγκλίνει με την υπεροχή, αποκλείοντας την πιο ανθρώπινη εκδοχή «η αναγνώριση του καλού και της προσπάθειας όλων να γίνεται από όλους».
«Αυτή την ατομικιστική λοιπόν αριστεία που δεν αναγνωρίζει την προσπάθεια, αλλά το αποτέλεσμα ανεξαρτήτως της διαδρομής που χάραξε ο κάθε ένας για να φτάσει εκεί εγώ δεν την κατανόησα ποτέ», τονίζει για να συνεχίσει με έμφαση ότι μετρούν μόνο οι «εμπειρίες από το εκπαιδευτικό «ταξίδι» της προετοιμασίας, όχι η νίκη». Το ταξίδι πάντα θα εκφράζει μιαν απόπειρα να μετατρέψουμε το όνειρο σε πραγματικότητα. Κι αυτό από μόνο του είναι μια κορυφαία επαναστατική πράξη.
–Κυρία Βουτυράκου, επιτρέψτε μου μια προβοκατόρικη ερώτηση. Τι γυρεύει μια «άριστη» στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ;
Θα ξεκινήσω την απάντηση και εγώ με μία ερώτηση. Τι σημαίνει πραγματικά η λέξη αριστεία;
Δυστυχώς, το σύστημά μας έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο, που δεν είναι το ίδιο εύκολο ή δύσκολο για όλους μας να επιτύχουμε έναν στόχο μας ούτε οι ευκαιρίες και τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε είναι αντίστοιχα. Κι αυτό ξεκίνησα να το αντιλαμβάνομαι από τα πρώτα κιόλας σχολικά χρόνια, που αναρωτιόμουν γιατί επιβραβεύουμε μόνο το παιδί του 20, όταν αλλά παιδιά μπορεί να κατέβαλαν σημαντικά περισσότερη προσπάθεια για να φτάσουν π.χ. στο 15, δεδομένων των αντιξοοτήτων που αντιμετώπιζαν.
Η διαδρομή για να επιτύχουμε έναν στόχο ή η πρόοδος από την αφετηρία ως το σημείο που βρισκόμαστε κάθε στιγμή δεν είναι επίσης σημαντικά; Ταυτόχρονα, αδυνατούσα να καταλάβω πώς γίνεται να είμαστε ευχαριστημένοι με το να είμαστε οι καλύτεροι μαθητές στην τάξη, όταν για παράδειγμα ο μέσος όρος των υπολοίπων παιδιών μπορεί να ήταν 14 -15. Βελτίωνε κάπως το ότι ήμασταν εμείς καλοί την ποιότητα του μαθήματος για παράδειγμα;
Αυτή την ατομικιστική, λοιπόν, αριστεία που δεν αναγνωρίζει την προσπάθεια, αλλά το αποτέλεσμα ανεξαρτήτως της διαδρομής, που χαραξε ο κάθε ένας για να φτάσει εκεί, εγώ δεν την κατανόησα ποτέ.
Κι αυτή καθρεφτίζεται και στη συνέχεια στην κοινωνία μας, όταν αρκούμαστε στο να είμαστε εμείς καλά, παρά τις αντίξοες συνθήκες που μπορεί να βιώνουν συμπολίτες μας. Εγώ την αριστεία την αντιλαμβάνομαι ως κάτι συλλογικό, να εργαζόμαστε όλοι μαζί για ένα καλύτερο αύριο που θα συμπεριλαμβάνει κάθε πολίτη. Γιατί άριστος στο δικό μου μυαλό είναι ο άνθρωπος που είναι κοινωνικά χρήσιμος υπεύθυνος κι ενεργός πολίτης. Και με αυτή την κοινή αξία πορευόμαστε με τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στις επόμενες εκλογές.
–Γιατί τελικά ασχολείστε με την πολιτική; Είστε νέα και διακεκριμένη επιστήμονας. Δουλειά έχετε. Γιατί θέλετε να… μπλέξετε;
Γιατί κουράστηκα να μας λένε άλλοι με ποιον τρόπο θα ζήσουμε. Κουράστηκα να ακούω τους φίλους μου να αναρωτιούνται αν θα βγει ο μήνας με τους μισθούς που παίρνουν και να δουλεύουν δεκάωρα και με απλήρωτες υπερωρίες. Γιατί θλίβομαι, οπότε ακούω να υποβαθμίζουν τα πανεπιστήμια και την παιδεία μας, παρουσιάζοντάς τα ως μπαχαλα.
- Τα ίδια πανεπιστήμια, που μου έδωσαν τις γνώσεις για να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Γιατί οργίζομαι να ακούω τις κυβερνήσεις να δίνουν μεγάλες υποσχέσεις και κίνητρα στους νέους, χωρίς να ρωτάνε ποτέ εμάς τους νέους τι πραγματικά χρειαζόμαστε.
Και γιατί η πολιτική ορίζει τις ζωές μας και το να βελτιώσουμε τις ζωές όλων μας και τις προοπτικές που δίνει η Ελλάδα είναι υποχρέωσή μας. Δεν μπορεί να αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για το δικό μας μέλλον και δεν μπορεί εμείς οι νέοι να μην έχουμε τη θέληση να παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο.
–Το ερέθισμα να ξεκινήσετε την ενασχόλησή σας με την ρομποτική πώς προέκυψε;
Στο γυμνάσιο, ο καθηγητής που είχα στο μάθημα της τεχνολογίας, αποφάσισε να δημιουργήσει έναν όμιλο ρομποτικής, στον οποίο και συμμετείχα με ενθουσιασμό. Μέσω του ομίλου αυτού, δημιουργήσαμε μιαν ομάδα, με την οποία διαγωνιστήκαμε στον 1ο πανελλήνιο διαγωνισμό ρομποτικής και τον κερδίσαμε. Τότε μού δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψω στην Κορέα, όπου και εκπροσωπήσαμε τη χώρα στην παγκόσμια Ολυμπιάδα ρομποτικής.
Αυτή η εμπειρία μού άλλαξε τη ζωή και με έκανε να καταλάβω ότι η ρομποτική είναι αυτό με το οποίο θα ασχοληθώ στο μέλλον μου. Επιστρέφοντας από την Κορέα, δημιούργησα, με τη βοήθεια του πατέρα μου, Κώστα, ένα εργαστήριο στο σπίτι μας για να συνεχίσω να προπονούμαι για επόμενους διαγωνισμούς, ενώ αποφάσισα να σπουδάσω ρομποτική. Για να το πετύχω αυτό, πέρασα στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου, που ήταν και η μονή σχολή που δήλωσα, όταν συμπλήρωνα το μηχανογραφικό μου δελτίο.
Για την επιλογή μου αυτή, δικαιώνομαι καθημερινά κι ως φοιτήτρια συνέχισα τη συμμετοχή μου σε διαγωνισμούς ρομποτικής ως κριτής, διαγωνιζόμενη ή προπονήτρια, ενώ παράλληλα ξεκίνησα να διδάσκω ρομποτική σε μαθητές.
Μερικά χρόνια αργότερα, άρχισα να δουλεύω ως σύμβουλος εκπαιδευτικής ρομποτικής σε εταιρεία στη Μαγούλα και πλέον εργάζομαι στο Μόναχο σε πολυεθνική εταιρεία, όπου δημιουργούμε ρομποτικές λύσεις για χημικά και βιολογικά εργαστήρια.
–Πριν από τον ΣΥΡΙΖΑ, σας προσέγγισαν άλλα κόμματα;
Λόγω της δουλειάς αλλά και των βραβεύσεων που έχω λάβει, ανά τα χρόνια, έχω έρθει σε επαφή με διαφορετικά κόμματα και πολιτικούς. Ωστόσο, τα πιστεύω και οι αξίες μου με οδήγησαν στο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Αρχικά ως μέλος του think tank του προέδρου του και στη συνέχεια ως υποψήφια στις εκλογές.
- Όταν, λοιπόν, δέχομαι ανίστοιχες ερωτήσεις ή όταν άνθρωποι απορούν γιατί δεν πήγα π.χ στο κυβερνών κόμμα θέλω να απαντήσω απλώς να μην αντιμετωπίζουμε την πολιτική ως μια ποδοσφαιρική ομάδα.
Να μην αντιμετωπιζόμαστε δηλαδή ως παίκτες, που ψάχνουν σε ποια ομάδα θα πάρουν μεταγραφή κάθε φορά. Έχω την ανάγκη να παλέψω για τα δημόσια αγαθά που θεωρώ ότι θα πρέπει να λαμβάνει δωρεάν και σε καλή ποιότητα κάθε πολίτης και η ιδεολογία μου δε θα μού επέτρεπε πότε να συστρατευτώ με ένα κόμμα, που δεν ασπάζεται τις αρχές που έχω ως άνθρωπος για τη δημοκρατία εν γένει.
–Πηγαίνατε σε ιδιωτικό ή δημόσιο σχολείο;
Πήγαινα σε δημόσια σχολεία και σπούδασα σε δημόσια πανεπιστήμια. Χαίρομαι ιδιαίτερα που είχα την ευκαιρία, μέσα από το δημόσιο εκπαιδευτικό μας σύστημα, να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Το γυμνάσιό μου ήταν το Ράλλειο Πειραματικό στον Πειραιά, ενώ λύκειο πήγα στο 7ο Γενικό Λύκειο, στη Νέα Σμύρνη.
–Διαβάζοντας κάποιες συνεντεύξεις σας, είδα ότι τονίσατε ότι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο μπορεί να ανταγωνιστεί φημισμένα Πανεπιστήμια. Ισχύει αυτό; Τι λείπει από τα ελληνικά πανεπιστήμια;
Έχω παρακολουθήσει μαθήματα σε πανεπιστήμια όπως το Stanford, το UCSD, ενώ έκανα το μεταπτυχιακό μου στο Πολυτεχνείο του Μονάχου. Πότε δεν ένιωσα ότι οι γνώσεις που έλαβα από το ΕΜΠ υστερούν σε σχέση με αυτά τα πανεπιστήμια.
- Στα πανεπιστήμιά μας, έχουμε την τύχη να μας διδάσκουν εξαιρετικοί καθηγητές με μεγάλο ερευνητικό έργο, γι’ αυτό και δε θα πρέπει να τα απαξιώνουμε.
Εκεί που υστερεί ένα ελληνικό πανεπιστήμιο είναι στις υποδομές και στον εργαστηριακό εξοπλισμό, υστέρηση που απορρέει κυρίως από την διαρκή μείωση της κρατικής χρηματοδότησής του.
–Η ρομποτική σήμερα συνδυάζεται με την ιατρική κι εσείς το γνωρίζετε πολύ καλά. Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον σε αυτό τον τομέα;
Η ρομποτική βρίσκει εφαρμογές στην ιατρική τόσο για την πρόληψη, όσο και για τη θεραπεία και την αποκατάσταση. Μεγάλες προκλήσεις στο χώρο αυτόν, που θα δούμε να ξεπερνιούνται στο μέλλον, είναι αρχικά η μείωση μεγέθους ενός ρομποτικού συστήματος, ώστε να μεταφέρεται και να χειρίζεται με μεγαλύτερη ευκολία. Έπειτα η μείωση του κόστους παραγωγής κι άρα εν συνεχεία πώλησής του. Τέλος, η αύξηση του βαθμού αυτονομίας του, που ορίζει το πόσο και αν χρειάζεται να επεμβαίνει ο γιατρός σε μία ιατρική πράξη, που γίνεται από ρομπότ.
Μπορεί, για παράδειγμα, να ορίζει ο γιατρός το πλάνο/σχέδιο δράσης κι εν συνεχεία να το εκτελεί το ρομπότ. Μπορεί, όμως, και η αυτονομία να είναι ακόμα μικρότερη κι ο γιατρός να χειρίζεται το ρομπότ καθόλη τη διάρκεια της ιατρικής πράξης.
–Η ΜΚΟ, που ιδρύσατε η Unique Minds, θα συνεχίσει τη δραστηριότητά της αν εκλεγείτε;
Η ΜΚΟ ιδρύθηκε εξαρχής για να αντιμετωπίσει μιαν παθογένεια της κοινωνίας μας, που είναι η έλλειψη ευκαιριών και ερεθισμάτων στους μαθητές, προκειμένου να αποφασίσουν τι θέλουν να σπουδάσουν, καθώς και η πληθώρα στερεοτύπων και η παραπληροφόρηση, που συνοδεύουν την απόφαση αυτή. Η πρώτη κρίσιμη στιγμή για τη συνέχιση της λειτουργίας της ήταν, όταν αποφάσισα να φύγω για δουλειά στο εξωτερικό.
- Από τότε, ανέλαβε μια εξαιρετική ομάδα εθελοντών, που χάρη σε αυτούς συνεχίζουμε τη δράση μας και πολλαπλασιασαμε των αριθμό των μαθητών-ωφελούμενών μας. Το υπάρχον ανθρώπινο δυναμικό εγγυάται τη συνέχιση του έργου μας και στο δυναμικό αυτό προστίθενται διαρκώς νέα μέλη.
Σήμερα, ο οργανισμός αριθμεί 700 περίπου εθελοντές φοιτητές, εκ των οποίων το 70% είχαν συμμετάσχει στο παρελθόν ως μαθητές σε δράσεις μας κι έτσι γνώρισαν τις σχολές, στις οποίες σπουδάζουν. Κι αυτό το δυναμικό θα διασφαλίσει ότι η δράση μας θα συνεχιστεί και στο μέλλον.