Ο Βραζιλιάνος πρόεδρος Λούλα, μια από τις σημαντικότερες παγκόσμια προσωπικότητες της αντισυστημικής κεντροαριστεράς, πρότεινε την δημιουργία κοινού νομίσματος για τις χώρες των BRICS. Η ιδέα αυτή είναι σημαντική, αλλά δεν έρχεται ως έκπληξη.
Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Ο Βραζιλιάνος πρόεδρος έχει ρίξει μία αντίστοιχη ιδέα και στην ετήσια σύσκεψη των χωρών της Λατινικής Αμερικής. Στα θετικά της ιδέας, τονίζεται η μη υποχρέωση των χωρών να κρατάνε αποθεματικά δολαρίου. Αντίστοιχα, οι κίνδυνοι σε ότι αφορά τις μεταβολές στις συναλλαγματικές ισοτιμίες μειώνονται αισθητά.
Η ιδέα του προέδρου της Βραζιλίας, δεν είναι απόλυτα παράλογη. Πράγματι, η πρόσδεση σειράς χωρών σε ενιαίο νόμισμα έχει μεγάλα πλεονεκτήματα. Σε ο,τι αφορά τα BRICS ένα ενιαίο νόμισμα θα μπορούσε να αποτελέσει άμεση απειλή για το δολάριο. Η οικονομική ισχύς των χωρών αυξάνεται, και η ανεξαρτησία από τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές των ΗΠΑ και άλλων χωρών, ενδυναμώνεται.
Όμως, υπάρχουν και σημαντικά μειονεκτήματα που δεν πρέπει να παραβλεφτούν. Καταρχήν, οι οικονομικές κρίσεις που ξεκίνησαν από νομισματικές ισοτιμίες, δεν οφείλονται σε κάποια ‘επίθεση Αμερικανών κερδοσκόπων’, αλλά απλά κατέληξαν σε αυτή.
Οι κρίσεις αυτές ξεκίνησαν από την ‘σταθερή ισοτιμία’ και την πρόσδεση οικονομιών σε σκληρά νομίσματα, δολάριο ή ΕΥΡΩ, με πρόσφατο παράδειγμα την Ελλάδα αλλά και λιγότερο πρόσφατο τις κρίσεις στο Μεξικό και την Αργεντινή κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Σε αντίστοιχη κρίση και ύφεση μπήκε ακόμη και η ισχυρότατη Ιαπωνία, όταν με πίεση των ΗΠΑ μετά τη συνάντηση της ‘Πλαζα’ (1985), υιοθέτησε την πολιτική σκληρού νομίσματος που οδήγησε σε οικονομική φούσκα και 40ετη κρίση. Ακόμη και χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία που επίσης μπήκαν σε σκληρό νόμισμα (ΕΥΡΩ) έχασαν σημαντική θέση ανταγωνιστικότητας.
Η πρόσδεση λοιπόν των χωρών σε ενα σκληρό νόμισμα, αποστερεί τις χώρες αυτές από την δυνατότητα να βοηθάνε την οικονομία τους υποτιμώντας το νόμισμα σε κρίσεις, και υπερτιμώντας το σε περίοδο ανάπτυξης, κάτι που, για παράδειγμα η Βρετανία έχει χρησιμοποιήσει με επιτυχίες επι εκατονταετίες, έχοντας την βραχύτερη οικονομική κρίση μεταξύ των μεγάλων Ευρωπαϊκών χωρών.
Για τους παραπάνω αντικειμενικούς λόγους, θα ήταν δύσκολο αλλά και παράτολμο να υιοθετηθεί ένα ενιαίο νόμισμα. Ομως, αντίθετα, είναι εξαιρετικά πιθανό να υπάρξει ένα πιο σαφές πλαίσιο συγχρονισμού των χωρών BRICS σε ο,τι αφορά τους όρους εμπορίου τους, που σαφέστατα μόνο οφέλη μπορεί να έχει.
Αυτό εξάλλου υπονοήθηκε από Ινδούς αξιωματούχους, και θα αποτελέσει ένα ακόμη σημαντικό βήμα στην αποδυνάμωση του ηγεμονικού ρόλου των ΗΠΑ και την σταδιακή αποδολαριοποίηση τόσο των BRICS όσο και της παγκόσμιας οικονομίας.
*Κωνσταντίνος Βέργος, καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ, Μεγάλη Βρετανία
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
by
NewsEdit
