Η μεγαλύτερη αλήθεια, ίσως και η μόνη, που ειπώθηκε από κυβερνητικής πλευράς τις τελευταίες ημέρες ήταν αυτό που είπε η υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Σοφία Βούλτεψη σε τηλεοπτικό σταθμό: «Η κλιματική αλλαγή ήρθε απότομα, την περιμέναμε αργότερα».
Μία δήλωση που δεν αφορά μόνο τις πυρκαγιές που κατακαίνε τη χώρα απ’ άκρου εις άκρον αλλά το σύνολο των κυβερνητικών πολιτικών εδώ και δεκαετίες με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ετσι δεν περίμεναν την οικονομική κρίση του 2008 λέγοντας πως η οικονομία μας είναι θωρακισμένη και θα αντέξει, μέχρι που χρεοκοπήσαμε. Ετσι μπήκαμε στα μνημόνια. Ετσι νόμιζαν πως δεν θα συμβεί σύντομα κάποια ενεργειακή κρίση. Ετσι και τώρα με την κλιματική κρίση…
Κάτι είχαν διαβάσει για όλα αυτά κατά τύχη. Κάτι τους είχαν πει κάποιοι ειδικοί αλλά θεώρησαν πως αυτά είναι φιλολογικές συζητήσεις ή κινδυνολογίες. Κάτι είχε πάρει το αυτί τους αλλά δεν πίστευαν πως αυτά θα συμβούν σύντομα. Γι αυτό και δεν υπήρξε καμιά προετοιμασία, κανένα εναλλακτικό σχέδιο, η παραμικρή επένδυση στο μέλλον έτσι ώστε να αντιμετωπισθεί η όποια καταστροφή.
Και οι καταστροφές ήλθαν η μία μετά την άλλη και σάρωσαν τη χώρα, την οικονομία, την κοινωνία, τους ανθρώπους, τώρα την φύση. Απλώς ήλθαν λίγο πιο νωρίς από όσο υπολόγιζαν οι διαχειριστές της εξουσίας οι οποίοι είχαν άλλες προτεραιότητες, πιο σημαντικές: να διορίσουν, να αναθέσουν, να πάρουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια και να τα μοιράσουν, να εξασφαλίσουν την εξουσία τους και για την επόμενη τετραετία. Κι όταν συνέβαινε το κακό, η χρεοκοπία, η πανδημία, ο πληθωρισμός να τα αντιμετωπίσουν με το δόγμα του “βλέποντας και κάνοντας”. Και ρίχνοντας το φταίξιμο αλλού. Στην παγκόσμια κρίση, στις νυχτερίδες της Γιουχάν, στον «στρατηγό άνεμο», στους μετανάστες, στον «απομονωμένο» Ερντογάν, στην προηγούμενη κυβέρνηση, στην κάθε “Δούρου”, στην κακιά στιγμή, στο κισμέτ, στην έλλειψη ατομικής ευθύνης, σε κάτι «αλητήριους» ή και σε όλα τα παραπάνω.
Ετσι πολιτεύεται το πολιτικό προσωπικό της χώρας, κλωτσώντας το τενεκεδάκι παραπέρα, από τετραετία σε τετραετία και σε όποιον κάτσει ο “μουτζούρης”. Αρκεί να μην κάτσει σε αυτούς η στραβή. Αλλά και τότε την έχουν έτοιμη τη δικαιολογία: “Την περιμέναμε -τη στραβή!- αλλά όχι τόσο σύντομα!”.
Ας το πάρουμε απόφαση -το έχουμε ξαναγράψει: ΑΥΤΟ είναι το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ανίκανο να διαχειριστεί συνοικιακό mini-market. Οι εξαιρέσεις υπάρχουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους αλλά είτε “πνίγονται” είτε παραγκωνίζονται στο όνομα των μικροκομματικών και ατομικών συμφερόντων. Κι αν επιμείνουν τότε θα “εξοριστούν” (ή θα “αυτοεξοριστούν”) από το πολιτικό σκηνικό μετά από μανιασμένες επιθέσεις από τα ΜΜΕ και τα κάθε λογής μέτωπα.
Οσοι παραμένουν γνωρίζοντας το τι έρχεται δεν τολμούν να μιλήσουν ούτε καν πίσω από κλειστές πόρτες γιατί η απάντηση είναι η ίδια: “Δε βαριέσαι! Ας κλωτσήσουμε το τενεκεδάκι να πάει παραπέρα. Εμείς θα βγάλουμε το φίδι από την τρύπα;”.
Το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο για όλους όσους εκπροσωπούν το παλιό status quo. Είναι η επέλαση του Φασισμού. Και θα έλθει πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι νομίζουν. Μόνο που τότε θα είναι πια αργά για όλους μας και όχι μόνο για τους τενεκέδες και τα τενεκεδάκια…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
