NewsEdit Η πορεία είναι γνωστή: Μισθοδικείο και στη συνέχεια Ελεγκτικό Συνέδριο.
Του Δημήτρη Παξινού*
Το Μισθοδικείο με την 255/2021 απόφασή του είχε κρίνει ότι το Σύνταγμα επιβάλλει σταθερή αναλογία των συντάξεων και των αποδοχών ενέργειας των δικαστικών λειτουργών, ενώ σε άλλο σημείο υπογράμμιζε ότι με τη μείωση των συντάξεων που έγινε το 2012 παραβιάζεται πλειάδα συνταγματικών διατάξεων, καθώς οι συντάξεις σε σχέση με τις αποδοχές των εν ενεργεία δικαστών υπολείπονται κατά ποσοστό σαφώς ανώτερο του 40%. Ο κ. Αγγελάρας, πρώην πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, είχε προσφύγει στο Ανώτατο Δημοσιονομικό Δικαστήριο, διότι όφειλε η πολιτεία να υπολογίσει τη σύνταξή του, μη εφαρμόζοντας τις κριθείσες από το Μισθοδικείο ως αντισυνταγματικές διατάξεις του νόμου 4387/2016 αλλά τις προϊσχύσασες αυτών! Οι σύμβουλοι του Ελεγκτικού Συνεδρίου αποφάνθηκαν ότι είναι μη νόμιμη και ακυρωτέα η σιωπηρή άρνηση της διοίκησης πολιτείας για επανακανονισμό της σύνταξης του πρώην προέδρου – ήτοι, για τον καθορισμό του ύψους των συντάξεων πρώην δικαστών, εισαγγελέων και μελών του Νομικού Συμβουλίου είναι οι προϊσχύσασες διατάξεις του νόμου Κατρούγκαλου. Δηλαδή, με την απόφαση αυτή επανέρχονται στα επίπεδα τα οποία ίσχυαν προ του 2012, δηλαδή του καθεστώτος που είχε διαμορφωθεί πριν από το νόμο 4093/2012.
Ασύλληπτο πράγματι για τον κοινό νου, όχι όμως για τους δικαστές του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Και δεν είναι μόνον αυτό. Γαλαντόμοι στην προσφορά τους, αποφάνθηκαν ότι το ποσό της σύνταξης υπόκειται μόνο σε περικοπές και κρατήσεις, που δεν αντίκεινται σε υπερνομοθετικής ισχύος κανόνες, σύμφωνα με όσα έχουν κριθεί από το Μισθοδικείο και το Ελεγκτικό Συνέδριο. Για άλλες απαλλαγές από την εφορία ουδεμία άλλη προσθήκη είχαμε. Εκτός εάν κάποιος συνταξιούχος το θυμηθεί και προσφύγει αρμοδίως, όταν κατακαθίσει ο κουρνιαχτός απ’ την παραπάνω απόφαση. Οταν δηλαδή το θέμα δεν είναι στις προτεραιότητες των ΜΜΕ, π.χ. νέες πλημμύρες ή κάτι ανάλογο.
Κάποιοι λένε ότι είναι θέμα αξιοπρέπειας και τιμής. Είμαστε, όμως, σε άλλες εποχές, πολύ πιο πραγματιστικές, επιφανειακές. Του φαίνεσθαι. Ο ατομισμός κυριαρχεί και νοθεύει την καλή πίστη στην καθημερινή ζωή, στην οποία κυριαρχούν η πεζότητα, το πρακτικό πνεύμα, η υποκρισία
Ο βαθύς στοχασμός θεωρείται περιττή πολυτέλεια κι ανεδαφική απώλεια χρόνου. Η επιθυμία για κέρδος τα έχει σκεπάσει όλα. Μα εδώ έχουμε μια απόφαση του δικαστηρίου και πρέπει να τη σεβαστούμε, όσο άδικη και προκλητική για το σύνολο των Ελλήνων πολιτών είναι. Εστω κι αν δεν υπάρχει νουνεχής που θα την επιδοκιμάσει.
Ετσι λοιπόν το ύψος των συντάξεων των δικαστών θα φθάσει στο 70% με 80% των αποδοχών των εν ενεργεία. Το κόστος επιβάρυνσης είναι τεράστιο για τους απλούς φορολογούμενους, που βλέπουν μια συντεχνία να ευνοείται σκανδαλωδώς. Μαζί με την πολιτική συντεχνία, που δήθεν αντιδρά, αλλά κατά βάση τούς συνιστά να περιμένουν να περάσει λίγος καιρός «κι εδώ είμαστε». Μοιάζει με κοροϊδία για όλους αυτούς που αγόγγυστα υφίστανται θυσίες, προκειμένου να ευνοηθούν οι ίδιοι. Δίνεται έτσι κι ένα μήνυμα – απάντηση και στους εν ενεργεία, που ήταν βασικό συνδικαλιστικό τους αίτημα: να μην ανησυχούν και όλα γίνονται. Μόνο που γίνονται στις πλάτες των υπολοίπων εργαζομένων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα και των πληβείων συνταξιούχων.
Αιδώς, Αργείοι! Πρότυπα αναζητούν τα νέα παιδιά και γι’ αυτό απεχθάνονται την πολιτική. Και μετά δήθεν απορούν που εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κάποιος που ήλθε απ’ το πουθενά. Και ας μην απορούν όλοι αυτοί οι κήνσορες, τα παγώνια με τα πλουμιστά φτερά και τη διάχυτη αλαζονεία, με αυτά που έρχονται, συνεπεία των άλογων έργων τους.
Δεν φθάνουν όλα αυτά, αλλά η επίμαχη απόφαση αναφέρει ότι «αρμόδιο για τον καθορισμό του χρονικού σημείου έναρξης των αποτελεσμάτων της απόφασης επί τρίτων προσώπων, στα οποία εκτείνεται κατά το Σύνταγμα η δικαιοδοσία του, είναι το Ειδικό Δικαστήριο κατά το άρθρο 88. παρ. 2 του Συντάγματος». Οπως δε επισημαίνει το Ε.Σ. σε ανάρτησή του, «σε υποθέσεις συνταξιούχων δικαστικών λειτουργών το Ελεγκτικό Συνέδριο υποχρεούται να σέβεται τις επί νομικών ζητημάτων κρίσεις του Μισθοδικείου που έχει την πρωτογενή εκ του Συντάγματος δικαιοδοσία». Το δε Μισθοδικείο, στο οποίο οι δικαστές αποτελούν μειοψηφία, είχε κρίνει ότι η συνταγματική προστασία, η οποία αναφέρεται στον εν ενεργεία δικαστικό λειτουργό, διασφαλίζει και το συνταξιοδοτικό του καθεστώς, διότι και αυτό αποτελεί εγγύηση της προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας του. Μόνο δεν ξέρουμε αν χάριν της προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας θα δοθεί κάποιο μπόνους και στους απογόνους.
* Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)