NewsEdit Και κάποια σημάδια μέλλοντος…
Του Αντώνη Παπαγιαννίδη
Πρώτο, και πιθανότατα κύριο: «υπό Ελληνικές συνθήκες», και μάλιστα τέλους του 2023, μπορεί αν υπάρξει debate μεταξύ πολιτικών προσώπων/εκφραστών πολιτικών θέσεων. Μπορεί! Και μάλιστα στην κρατική τηλεόραση, με όλα όσα αυτό συνεφέλκει ως περιορισμούς.
Η χθεσινή διασταύρωση απόψεων Κώστα Μπακογιάννη – Χάρη Δούκα απετέλεσε (ας επιτραπεί το δημοσιογραφικό στερεότυπο…) αποκάλυψη υπ’ αυτήν την έννοια: δυο νέοι – για τα ελληνικά μέτρα – συντελεστές του πολιτικού παιχνιδιού συζήτησαν. Ναι, με περιορισμούς και ακαμψίες της διοργάνωσης, την οποία ωστόσο ο Γιώργος Κουβαράς εύστοχα (και το δίδυμο Λήδας Μπόλα – Μάκη Προβατά, πιο μαγκωμένα μεν αλλά με προσαρμοστικότητα) έκανε να βοηθήσει την συζήτηση αντί – όπως με τα συνήθη debate των εκλογών – να την πνίξει με την υπερ-πλαισίωση.
Αυτό που επισημαίνουμε θα ήταν, ωστόσο, μια ενδο-μηντιακού μόνον ενδιαφέροντος διαπίστωση. Που μπορεί κανείς να την θεωρήσει πρόδρομο σημάδι αλλαγών στην ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά βρισκόμαστε στο «θα δείξει». Όμως από την χθεσινή βραδιά προέκυψαν και αιχμές ουσίας, που – θαρρούμε – δείχνουν μέλλον.
Σημαντική αιχμή, μέρες που ζούμε, εκείνη που αφορά την ασφάλεια και μάλιστα με την μορφή της διάστασης απόψεων για την χρήση καμερών. Η σαφής, σε επίπεδο χαλαρότητας, συνηγορία Μπακογιάννη στην γενίκευση των καμερών – αστείο, πικρό αστείο: υπάρχει υποτίθεται ένα ζήτημα άδειας χρήσης που, με δεδομένες τις πρόσφατες περιπέτειες της ΑΔΑΕ προδήλως ανήκει πλέον στα non-issues! – βρήκε απέναντι έναν Χάρη Δούκα που προσπαθούσε να αποφύγει αυτό το ζήτημα. ενώ ταυτόχρονα προσερχόταν στο ζήτημα της ασφάλειας με αναφορές στην αστυνόμευση γειτονιάς, τον δημοτικό αστυνομικό, την ανθρώπινη παρουσία στις παιδικές χαρές, την εναντίωση στην μικρο-εγκληματικότητα.
Κάτι μας λέει ότι το ζήτημα αυτό, το πώς βλέπει δηλαδή η καθεμία και ο καθένας, την ευθύνη για την ασφάλεια – αλήθεια, πόσοι αισθάνονται «ασφαλείς» με την κυρίως Αστυνομία μας, όχι την όποια Δημοτική, στην κατάσταση που βρίσκεται; πόσοι πιστεύουν ότι με την όποια χρήση καμερών αλλά με την σημερινή λειτουργία της Αστυνομίας θα αποδώσει «ασφάλεια»; – θα διαδραματίσει από δω και πέρα όλο και κεντρικότερο ρόλο στην δημόσια συζήτηση. Και, συνεπώς, στο πόσο και πώς θα γεμίζει το διαφανές κουτί με την σχισμή επάνω: η κάλπη.
Επόμενος σταθμός, η αποχή. Το κατάφεραν, Μπακογιάννης και Δούκας, να απευθύνουν ειλικρινοφανή τουλάχιστον έκκληση για μεγαλύτερη συμμετοχή την δεύτερη Κυριακή. Με δεδομένη ήδη την εκλογή Nick Hard στην Περιφέρεια, αν βελτιωθεί η προσέλευση των Αθηναίων στις κάλπες θα είναι ένα μικρό θαύμα. [Παρένθεση: η προσέλευση Κ. Μπακογιάννη, την νύχτα της περασμένης Κυριακής, στα επινίκια Νίκου Χαρδαλιά την είχε μια σκηνική αμηχανία. Ας είναι].
Ως «νέον αίμα» στην πολιτική σκηνή – μην αυταπατώμεθα: η δημαρχία της Αθήνας είναι και θα παραμείνει κεντρική πολιτική σκην.ή ήταν ακόμη και επί Μπέη, ας πούμε – ο Χάρης Δούκας μπόρεσε και αυτοσυστήθηκε στην κοινή «του» γνώμη. Με πολιτική καθαρότητα αλλά και με μετριοπάθεια τίμησε την στήριξη που έλαβε από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ/Κώστα Ζαχαριάδη, υποτάσσοντας ωστόσο την στήριξη αυτή σε προγραμματικές/δημοτικής λογικής συγκλίσεις. Και τονίζοντας την ευρύτερη συστράτευση πράσινων, κοινωνικών, ευρύτερων αριστερών ευαισθησιών. «Φροντιστήριο» για μελλοντικές εξελίξεις ΚεντροΑριστεράς; Η υπερενασχόληση των Μέσων με αυτήν την διάσταση, λόγω των κλονισμών που έφερε στον χώρο η Κασσελακιάδα, είναι κατανοητή. Όμως μάλλον ανατινάζει, παρά σταθεροποιεί εξελίξεις σύγκλισης.
Και ένα τελευταίο. Ο Κ. Μπακογιάννης, σχεδόν σε κάθε στροφή – και με προσεγμένα φιλικό ύφος – φρόντιζε να βάζει στον λόγο του το «γιατί αυτό να μην το πάμε μαζί;», το «αφού πάντως εδώ συμφωνούμε…». Μαζί με τον τρόπο με τον οποίο αμύνθηκε μεν, παραδέχθηκε δε το μπάχαλο – συγγνώμην για την διατύπωση, αλλά είναι η μόνη που αρκεί – για την Πανεπιστημίου, αυτή η προσέγγιση Μπακογιάννη έδειξε κάτι που ίσως του δώσει την λυσιτελέστερη άμυνα απέναντι στον ανερχόμενο αστέρα Χάρη Δούκα σ’ αυτήν την κάλπη της ερχόμενης Κυριακής.
Καθώς μάλιστα του έδωσε και την σαφή αντίστιξη προς τις πρακτικές Κυριάκου Μητσοτάκη στην κεντρική πολιτική σκηνή – πρακτικές αντιπαραθετικότητας ακόμη κι όταν μικραίνουν οι διαφορές (παράδειγμα; Μακεδονικό!) κάποια στιγμή ίσως από εκεί του προκύψει κεντρικό πολιτικό στίγμα [Ναι, ναι, ξέρουμε. Και ο Κώστας Μπακογιάννης και ο Χάρης Δούκας θα συμπληρώσουν πλήρη δημοτική θητεία . Και δεν λοξοκοιτούν προς την κυρίως πολιτική. Όμως, ας κρατηθεί κι αυτό].
[Πρώτη δημοσίευση στο www.andro.gr]