NewsEdit Όσο η κριτική για τα κακώς κείμενα στο ΣΥΡΙΖΑ σιωπά και όσο η αυτοκριτική παραμένει μια άγνωστη λέξη σε πολιτικούς που θεωρούνται ριζοσπάστες, τόσο το ενδεχόμενο μιας νέας ήττας είναι πιθανό. Και η επικοινωνιακή πολιτική του αντιπάλου δεν ερμηνεύει από μόνη της κάθε δυσμενή εξέλιξη.
Του Δημήτρη Μάρδα
Οι ήττες του ΣΥΡΙΖΑ και στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές ως συνέχεια του αποτελέσματος των βουλευτικών εκλογών του 2019 και 2023 είναι καιρός να μπουν στις ράγες της κριτικής. Όσοι επιρρίπτουν ευθύνες για την πρόσφατη ήττα στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές στη νέα ηγεσία του κόμματος, και όχι στο παλιό περιτύλιγμα της πρώην ηγεσίας του, ψάχνουν για το άλλοθι της αποτυχίας και όχι για τις αιτίες.
Η αποτυχία στην ουσία βαρύνει την αρχηγική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που χάρασσε μια λάθος στρατηγική από την περίοδο της ήττας του 2019. Η χρήση ξύλινου λόγου, η πρόταξη των θέσεων του προγράμματος που δεν προκάλεσαν, το ενδιαφέρον, την προσοχή μη πείθοντας τον κόσμο, οι λάθος τακτικές και επικοινωνιακή πολιτική είναι οι αιτίες του κακού. Πηγή όμως της πολιτικής είναι τα άτομα και οι ομάδες στις οποίες εντάσσονται, έχοντας ένα ιδεολογικό περίβλημα ή αποτελώντας μέσο κυριαρχίας. Οπότε εκεί εντοπίζονται οι όποιες ευθύνες της ήττας.
O νέος πρόεδρος έχει πολλή δουλειά, προτάσσοντας αρχικά μέτρα πολιτικής, και υποβαθμίζοντας από την άλλη υποδεέστερα στοιχεία μιας καθημερινής ζωής αδιάφορα για τους πολίτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε χρειάζεται διαχειριστές της εξουσίας. Ηγεσία χρειάζεται!
Ουδείς είναι ιδιοκτήτης στο ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιοκτησία υπάρχει σε άλλους πολιτικούς χώρους, εκεί όπου πολιτικές φαμίλιες και βαρόνοι της πολιτικής λυμαίνονται κόμματα και δομές μέσα από τη γραφειοκρατία, τους τακτικισμούς και τους μηχανισμούς που κτίζουν για την επιβίωσή τους. Η λογική αυτή δεν είναι παράδειγμα προς αντιγραφή. Είναι έκφραση κουλτούρας που οδηγεί στην κατάρρευση.
Παλαιότερα θέταμε πολλοί από εμάς το ακόλουθο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν οι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που βύθισαν τη χώρα στη κρίση να την οδηγήσουν σε έξοδο από αυτήν; Σήμερα τίθεται εύλογα ένα άλλο ερώτημα: Πως είναι δυνατόν οι πρωταγωνιστές της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ των εκλογών του 2019 και 2023 να τον οδηγήσουν πάλι σε νέα νίκη; Ακόμη και αν ο Στέφανος δεν τα καταφέρει, η κουλτούρα που πρεσβεύουν οι βαρόνοι της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, ενταγμένοι στην «ομπρέλα», στους 6+6, στους 53 και οπουδήποτε αλλού δεν πρόκειται να δώσει διεξόδους.
Συμπερασματικά, η ευθύνη για τις δυο ήττες δε βαρύνει μόνο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλα τα στελέχη της πρώτης γραμμής που συμμετείχαν ενεργά στην καθοδήγηση του κόμματος προτείνοντας ακατάλληλα μέτρα πολιτικής και επικοινωνίας. Από την άλλη βέβαια, με την κριτική και την αυτοκριτική δεν κτίζεται η νέα αριστερά. Απλώς είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης. Οι προσαρμογές που οφείλει να κάνει η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι απαραίτητο να κινούνται σε ένα περιβάλλον πολύ διαφορετικό από εκείνο του άμεσου παρελθόντος όχι μόνο σε θέματα προγράμματος αλλά και τακτικής διάχυσης των θέσεών του. Απόψεις που δεν κουράζουν και δεν θεωρούνται παρωχημένες καιρός είναι να δώσουν τη θέση τους σε ένα νέο σύνολο μέτρων πολιτικής με καινοτόμες λύσεις που να προκαλούν τουλάχιστον την περιέργεια των πολιτών και χωρίς φυσικά να θεωρούνται συνέχεια ή μπάλωμα επιλογών του παρελθόντος με περιορισμένη επιτυχία.
*Καθηγητής Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, π. Αν. Υπουργού Οικονομικών και Υφ/γού Εξωτερικών