ΜΑΡΙΑ ΔΕΔΟΥΣΗ Είδα τη σειρά του Νetflix για τον Αλέξανδρο, αυτή που κάποιοι φρικάρουν επειδή ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ Έλληνας ήρωας να ήταν γκέι και κάποιοι άλλοι χαίρονται που ήταν και βάλτε τώρα την ομοφοβία σας εκεί που ξέρετε. Και δώστου κουβέντες.
Στο μεταξύ, μέχρι τα 32 του που πέθανε, ο Αλέξανδρος είχε γίνει βασιλιάς της Μακεδονίας, φαραώ της Αιγύπτου, αυτοκράτορας της Περσίας, είχε αναγνωριστεί ως γιος του Δία και γιος του Άμμωνος Ρα (δύο μπαμπάδες alert), λατρευόταν ως θεός ο ίδιος σε τρεις ηπείρους, είχε συντρίψει όποιον στρατό είχε βρεθεί στο δρόμο του, είχε σπείρει Αλεξάνδρειες σε όλον τον κόσμο, είχε ανέβει στα Ιμαλάια, είχε φτιάξει στόλο από 1.000 πλοία για να κατέβει μια γρήγορη τον Ινδό ποταμό, είχε πολεμήσει σε ερήμους και μουσώνες, εναντίον πεζικού, ιππικού και ελεφάντων και αν δεν πέθαινε είχε σκοπό να πάει να κατακτήσει την Αραβία, την Καρχηδόνα και να ρίξει μια ματιά σε κάτι καινούργιους που του είχαν σφυρίξει ότι έπαιρναν το πάνω τους εδώ πιο δίπλα.
Δεν θα σταματούσε πουθενά. Κυρίως επειδή τότε αυτό έκαναν οι άνθρωποι, κατακτούσαν μέχρι να σβήσει ο ήλιος ή μέχρι να έρθει κάποιος άλλος να τους κατακτήσει.
Έτσι εξερευνήθηκε άλλωστε ο κόσμος. Δια της κατακτήσεως.
Κι εμείς συζητάμε αν ήταν γκέι, μπάι, ή στρέιτ. Κι αν ήταν σφαγέας ιμπεριαλιστής, λολ, ας πήγαινες το 350 π.Χ. να τους πεις, παιδιά ναι, αλλά σε 2.200 χρόνια θα μας πει ο Μαρξ ότι είναι κακό πράγμα ο ιμπεριαλισμός, μην τα κάνετε αυτά, δεν είναι σωστό. Και μην κάνετε σεξ μεταξύ σας, ντροπή, θα σας αφορίσει αναδρομικά ο Άνθιμος.
Αναλύουμε τον Αλέξανδρο και την εποχή του με όρους ιμπεριαλισμού, αποικιοκρατίας και χριστιανικής ηθικής.
Σαν να ερμηνεύουμε τους Νεάντερνταλ με όρους βιγκανισμού είναι αυτό.
Ή αμέμπτου ηθικής εθνικός ήρωας, ή σιχαμένος ιμπεριαλιστής και γκέι. Άσπρο-μαύρο. Στο μεταξύ, στον κόσμο του δεν υπήρχε καμία από αυτές τις έννοιες.
Αναρωτιέμαι, όταν διαβάζουν ιστορία κάποιοι, έτσι τη σκέφτονται; Με τους όρους του σήμερα;
Ο Αλέξανδρος παραμένει αινιγματική και πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και θα παραμείνει, επειδή ήταν πολυδιάστατος, πολύ απρόβλεπτος (στη ζωή και στη στρατηγική), αλλά κυρίως ήταν εξαιρετικά ανήσυχο πνεύμα. Πολύ διαβασμένος ο ίδιος, ήθελε να δει και να γνωρίσει τον κόσμο. Επ’ ευκαιρία τον κατέκτησε κιόλας.
Δεν πήγε εκεί που πήγε για να διαδώσει τον ελληνικό πολιτισμό, αντιθέτως, ο ίδιος ρουφούσε σαν σφουγγάρι τους πολιτισμούς που συναντούσε, γεγονός που τον έφερνε σε τριβή με τους επιτελείς του. Ο ελληνικός πολιτισμός διαδόθηκε επειδή με τον Αλέξανδρο ταξίδευαν 30.000 Μακεδόνες και νότιοι Έλληνες.
Φυσικά ήταν και μεγαλομανής και αμετροεπής. Αν δεν είσαι δεν ξεκινάς με 30.000 άντρες να κατακτήσεις τον κόσμο. Ήταν και λίγο κάθαρμα; Ε, δεν θα ήταν; Τα έκανες όλα αυτά αν δεν ήσουν και λίγο κάθαρμα; Και έσφαξε και τους δικούς του αποδεκάτισε όταν είχε φάει παράνοιες από την εξουσία στο τέλος. Και λίγα έκανε σε σχέση με άλλους «στρατηλάτες» της ιστορίας.
Η εποχή των αυτοκρατοριών, στην πρώιμη περίοδο της οποίας εμφανίστηκε ο Αλέξανδρος, τελείωσε μόλις στις 15 Αυγούστου 1947, προχθές δηλαδή.
Στο μέλλον, η ιστορία θα τη μελετάει, όπως και τους πρωταγωνιστές της, πιο αποστασιοποιημένα, με λιγότερες αγκυλώσεις και πιο σωστά. Με πλαίσιο και ψυχραιμία.
Ελπίζω.
Για τη σειρά, τώρα, αν θέλετε διαβάζετε εδώ
(Ααναδημοσίευση από το Facebook)
