NewsEdit Όσο ανίκανο είναι το ελληνικό κράτος, εδώ και δεκαετίες, να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές που κατακαίουν κάθε καλοκαίρι τη χώρα, άλλο τόσο ικανά είναι τα επικοινωνιακά επιτελεία στον να εφευρίσκουν δικαιολογίες για τα αίτια των καταστροφών.
Τι δεν έχουμε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια. Οι «βιβλιοθήκες» των λογογράφων είναι γεμάτες με γενικόλογες κοινοτοπίες (“φταίει η κλιματική κρίση”, “φταίνε τα φλεγόμενα κουκουνάρια”, “φταίνε τα μελτέμια”, “φταίει το hot dry windy”), επιστημονικοφανείς όρους (“φαινόμενο της καμινάδας”, “πυρονέφος νύχτας”, “πυροκλαστικο φαινόμενο”), απίθανες θεωρίες (“ο Υμηττός που είναι σαν μπακλαβάς”) και λυρικές παρομοιώσεις (“ο στρατηγός άνεμος”, “το γεράκι εμπρηστής”).
Η δικαιολογία για το καλοκαίρι του 2024 λέγεται «κηλιδώσεις» και έχει ήδη γίνει “καραμέλα” για τα ΜΜΕ που την αναπαράγουν σε αλλεπάλληλα κύματα copy-paste!
Παρόμοιες “βιβλιοθήκες” με πλήθος αντίστοιχων “επιχειρημάτων” επιστρατεύονται και όταν βρέχει για μισή ώρα και πνίγονται πόλεις και χωριά, όταν κλείνει η Αττική οδός “διότι χιόνισε μεσημέρι”. Κι από δίπλα έχουμε την “εισαγόμενη” πανδημία, τον “εισαγόμενο” πληθωρισμό, την “εισαγόμενη” ακρίβεια.
Κι αν όλα αυτά δεν πιάνουν, παίζουν εναλλάξ με την “ατομική ευθύνη” και τον “λαϊκισμό”. Ίσως κάποιος να αναλάβει και την πολιτική ευθύνη. Να παραιτηθεί και μετά από λίγο καιρό να επιστρέψει σε άλλη υπεύθυνη κυβερνητική θέση.
Το θέμα είναι πως όλα αυτά δείχνουν να “πιάνουν” καθώς πείθουν ένα μέρος της κοινής γνώμης που λέει “για να το λένε τα κανάλια, έτσι θα είναι!”.
Ως πότε όμως; Ως πότε θα κρύβουν τη μοναδική εξήγηση αυτών των καταστροφών που δεν είναι άλλη από τη λέξη “ανικανότητα”.
Ως τότε το μόνο που μας απομένει είναι να προσευχόμαστε μην μας συμβούν τα χειρότερα. Αλλά αλήθεια, τι νόημα έχει η ύπαρξη κυβερνήσεων αν προσευχόμαστε για να σωθούμε;