NewsEdit «Απλά να βάλουμε ένα παιδί και να το τσουβαλιάσουμε σε ένα αναμορφωτήριο δεν θα οδηγήσει κάπου γιατί δεν δουλεύουμε την ουσία του. Προφανώς θα πρέπει να αλλάξουμε και κάτι στα μέτρα. Προφανώς θα έχει ένα νόημα και στο κομμάτι της ποινής, για να καταλάβω και τις συνέπειες αυτού που κάνω, αλλά μόνο και μόνο να κάνω αυτό δεν θα οδηγήσει κάπου, αν δεν δουλέψω από πίσω ψυχοθεραπευτικά, τόσο στο παιδί όσο και στους γονείς. Αυτό είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Δεν φτάνει μόνο μια αυστηροποίηση ποινών».
Την άποψη αυτή, εξέφρασε η Άννα Κανδαράκη, Κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Πρωινές Διαδρομές στο Πρώτο» σχετικά με την παραβατικότητα μεταξύ ανηλίκων και τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
«Πρώτα απ’ όλα, δεν θα κουραστώ να το λέω, ότι θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι πίσω από έναν θυμωμένο έφηβο είναι ένας φοβισμένος έφηβος, ο οποίος νιώθει μοναξιά, θέλει να δημιουργήσει κάτι, να νιώσει ότι κάπως υπάρχει. Δεν υπάρχει ουσιαστική δηλαδή αιτία για αυτή την επίθεση. Δηλαδή αν ρωτήσουμε αυτά τα παιδιά για ποιο λόγο πήγατε να παίξετε ξύλο, θα ακούσουμε ανόητους λόγους. Δεν υπάρχει λόγος. Υπάρχει μια συσσωρευμένη ενέργεια, μια συσσωρευμένη επιθετικότητα, η οποία μάλιστα σε ένα βαθμό η επιθετικότητα κατά τη διάρκεια της εφηβείας είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι, είναι μια μεταβατική φάση. Όλα είναι πολύ δύσκολα. Γίνονται πολλές βιολογικές και συναισθηματικές αλλαγές. Αν δεν υπάρχει ένα προστατευτικό πλαίσιο μέσα στην οικογένεια για να μπορέσει να απορροφήσει αυτές τις αλλαγές, να απορροφήσει όλη αυτή την εσωτερική ένταση που υπάρχει και την ενέργεια και σε συνδυασμό με τις πολύ σκληρές και πολύ σε ποσότητα και ποιότητα εικόνες βίας που λαμβάνει και ουσιαστικά βλέπει καθημερινά ένας έφηβος, μην ξεχνάμε ότι γίνεται καθημερινά παθητικός θεατής σε μικρές και μεγάλες οθόνες καθημερινά ο έφηβος και ακριβώς επειδή δεν μπορεί να τις κατανοήσει αυτές τις εικόνες, στο τέλος τις οικειοποιείται και τις αναπαράγει» τόνισε η κ. Κανδαράκη.
«Οι έφηβοι και τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. (…) Όλοι μας έχουμε εξοικειωθεί με το κομμάτι της βίας και έχει σημασία να πω, γιατί το συναντάω καθημερινά στους ανθρώπους που έρχονται, ότι υπάρχουν και πολλές νέες μορφές βίας, κρυφή βία, όπως την ονομάζω εγώ στην οικογένεια, η κρυφή βία δεν είναι μόνο η λεκτική ψυχολογική είναι η αμέλεια, είναι η απουσία, είναι η αδιαφορία στο ζευγάρι, είναι η σιωπή που υπάρχει μέσα σε ένα σπίτι. Ξέρετε πόσο πολύ θερίζει η σιωπή που υπάρχει μέσα σε ένα σπίτι όπου απλά συνυπάρχουμε και δεν επικοινωνούμε;» συμπλήρωσε η κ. Κανδαράκη.