ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Εβδομήντα τρία χρόνια μετά την ήττα των Ναζί, οι γερμανικές εκλογές -σε δύο εβδομάδες από σήμερα- αναδεικνύονται σε ένα θερμό περιβάλλον ικανό να επωάσει μία εφιαλτική εξέλιξη. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι «Εναλλακτικοί για τη Γερμανία» (AfD) είναι πιθανό να αναδειχθούν τρίτο κόμμα στην Μπούντεσταγκ με ποσοστό κοντά στο 10% και μόνο το αριστερό Die Linke φαίνεται να μπορεί να αφήσει την ακροδεξιά στην τέταρτη θέση.
Δεν πρόκειται για ένα μοντέρνο κόμμα της Δεξιάς, όπως οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται.
Ούτε καν (μόνο) για ένα ξενοφοβικό που οφείλει ην άνοδό του στα λάθη της προσφυγικής πολιτικής της Μέρκελ. Οι σοβαροί αναλυτές επισημαίνουν πως το AfD είναι ένα κεκαλυμμένα φασιστικό κόμμα που περιλαμβάνει στις τάξεις του πλήθος νεοναζί που απλώς προτιμούν για ευνόητους λόγους τα γκρι κοστούμια από τα μαύρα τι- σερτ με τη σβάστικα. Μόλις προ ημερών η Die Welt αποκάλυψε ηλεκτρονικά μηνύματα που αντάλλαξαν παλαιότερα κορυφαία στελέχη του κόμματος με ρητορική η οποία ευθέως παραπέμπει στο…Άουσβιτς.
Η γερμανική πολιτική ελίτ και ολόκληρη η Ευρώπη υποτιμά, για ακόμα μία φορά, και τον κίνδυνο του «εξευγενισμένου» φασισμού αλλά και τις αιτίες που τον καθιστούν πολιτικά προσβάσιμο σε μεγάλα τμήματα του εκλογικού ακροατηρίου. Από τις ευρωεκλογές του 2014 που το «κύμα» έγινε τυφώνας η ευρωπαϊκή πολιτική γραφειοκρατία εμφανίζεται από αμήχανη έως αδιάφορη. Επαναπαύτηκε στην οριακή νίκη του Μαρκ Ρούτε έναντι του Βιμ Βίλντερς στην Ολλανδία και στη σύμπραξη των Γάλλων στην υποψηφιότητα Μακρόν έναντι της Μαρίν Λεπέν και δεν είδε ότι η υπονόμευση του ευρωπαϊκού πολιτικού οικοδομήματος συνεχίζεται και εντείνεται παρά την οικονομική ανάκαμψη.
Ο νεοπαγής γερμανικός φασισμός, όμως, είναι κάτι χειρότερο. Διότι συμβαίνει όχι σε μια χώρα της ζώνης της κρίσης αλλά στην πλουσιότερη ευρωπαϊκή χώρα με το υψηλότερο εμπορικό πλεόνασμα και με σχεδόν ανύπαρκτη ανεργία. Η παράλληλη πολιτική ενίσχυση των (ακραία) φιλελεύθερων του FDP (που είναι σφόδρα πιθανό να αποτελέσει τον κυβερνητικό εταίρο των Χριστιανοδημοκρατών) και η ηγεμονική παρουσία των σκληρών Χριστιανοκοινωνιστών (GSU) αλλάζουν τους συσχετισμούς. Η Γερμανία που ξέραμε και η οποία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την αποσύνθεση του ευρωπαϊκού ιστού θα γίνει ακόμα χειρότερη. Κι αυτά δεν είναι καλά νέα για την ίδια την Ευρώπη και, φυσικά, για την Ελλάδα.