Η κοινωνία και η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης ορίζει τους «κανονικούς». Οι «μη κανονικοί» είναι αυτοί που ξεφεύγουν από τη νόρμα, ως προς την εμφάνιση, τον τρόπο ζωής κτλ. Αυτοί οι «διαφορετικοί» τελικά στοχοποιούνται και οδηγούνται στην εξόντωση για να… αποκατασταθεί η τάξη.
«Όσα συνέβησαν στον πεζόδρομο της Γλάδστωνος είναι ένα σημάδι μεγάλης βαρβαρότητας. Μια ιστορία σε δύο πράξεις. Η μία με το λιντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου από τον κοσμηματοπώλη και τον φίλο του αλλά και το ξύλο από τους αστυνομικούς και η άλλη, ο τρόπος που παρουσιάστηκε η υπόθεση από τα ΜΜΕ.
Στο σημείο βρισκόταν πολύς κόσμος που έμεινε εκεί σαν θεατής. Παρακολουθούσε το «θέαμα» ενός σώματος καταματωμένου, ανήμπορου, πεσμένου στο έδαφος. Με την απάθεια που δημιουργεί το κλίμα φόβου για τους «επικίνδυνους», τους απειλητικούς. Ο φόβος τους μετατρέπεται σε οργή κατά των διαφορετικών. Αυτών που η κυρίαρχη ιατρική χαρακτηρίζει «ασθενείς», κάτι που στο μυαλό των πολλών σημαίνει «μιάσματα». Ο Ζακ παρουσιάστηκε ως επίδοξος ληστής, τοξικομανής, σε επιθετικό αμόκ για να δικαιωθεί ο θύτης.
Η κρίση έχει επιδεινώσει τα πράγματα, έχει οδηγήσει σε ακραίες μορφές βαρβαρότητας. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που αντιστέκονται. Το φως έρχεται από αυτούς, από τις κινητοποιήσεις που έγιναν, από το γεγονός ότι εξακολουθούμε να συζητάμε γι αυτό, εξακολουθούμε να αντιδρούμε.
ΠΗΓΗ: sto kokkino.gr