“Εάν θεωρηθεί πως δημιούργησα πρόβλημα, η παραίτησή μου είναι στη διάθεση του πρωθυπουργού”, τόνισε πριν λίγο στον realfm και στους Μάνο Νιφλή και Άκη Παυλόπουλο, ο αναπληρωτής Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού Θάνος Ντόκος, μετά την θύελλα που προκάλεσαν οι νέες δηλώσεις του ( “Φιλελεύθερος” Κύπρου) σχετικά με το ενδεχόμενο συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου με την Τουρκία στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.
Ο κ. Ντόκος επέμεινε πως όσα είπε περί συνεκμετάλλευσης είναι ένα υποθετικό σενάριο και υπήρξε απολογητικός σχετικά με τις δηλώσεις του. Να σημειωθεί πως ο αναπληρωτής Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας έθεσε το θέμα δύο φορές, την πρώτη πριν λίγο καιρό με συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Και τότε είχαν προκληθεί ερωτήματα και αντιδράσεις αλλά επανήλθε στην κυπριακή εφημερίδα.
Αναφερόμενος στο θέμα μιας προσφυγής στη Χάγη είπε πως υπό τις προϋποθέσεις που έχουν δημιουργηθεί κάτι τέτοιο είναι πρακτικώς ανέφικτο.
Τον κ. Ντόκο, πάντως, κάλυψε πολιτικά σήμερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος
Ο Στέλιος Πέτσας ρωτήθηκε και για το ενδεχόμενο συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο ξεκαθαρίζοντας ότι «δεν τίθεται κανένα τέτοιο θέμα. Το μόνο θέμα με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Άλλωστε ο κ. Ντόκος με δηλώσεις του σήμεραξήγησε ότι εξέφρασε προσωπικές απόψεις».
Για δύο λάθη στην διατύπωση της «καθαρά προσωπικής» θέσης περι συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου μίλησε στον ΘΕΜΑ 104,6 ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού, Θάνος Ντόκος.
«Δεν είναι καινούργια δήλωση» σημείωσε αρχικά για όσα είπε στην κυπριακή εφημερίδα Φιλελεύθερος. «Όμως έκανα δύο λάθη. Το πρώτο επειδή η συνήθεια είναι δεύτερη φύση και επειδή επί 20 χρόνια εξέφραζα προσωπικές απόψεις ως καθηγητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ έκανα το λάθος να θεωρήσω ότι αυτό σε ένα βαθμό ισχύει. Το δεύτερο λάθος ήταν οτι χρησιμοποίησα ένα υποθετικό και ακραίο σενάριο για να πω κάτι απλό: αν η Τουρκία αλλάξει συμπεριφορά μπορούμε να γίνουμε φυσιολογικοί γείτονες».
«Πρόκειται για καθαρά προσωπική άποψη την οποία κάποιοι εξέλαβαν ως θέση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Δεν είναι έτσι» είπε ο κ. Ντόκος.
Εξηγώντας γιατί χρησιμοποιεί τους χαρακτηρισμούς «υποθετικό και ακραίο» ο Θάνος Ντόκος είπε «ούτε η Τουρκία δείχνει διάθεση να αλλάξει συμπεριφορά. Για να συζητήσει συνεκμετάλλευση πρέπει να υπάρχει αντικείμενο, να έχει κάτι βρεθεί. Οι πιθανότητες να χρησιμοποιηθεί αυτό το σενάριο είναι πολύ χαμηλές, κακώς το χρησιμοποίησα».
Κληθείς να αναλύσει το περιεχόμενο της συνεκμετάλλευσης, ο κ. Ντόκος είπε ότι «πρώτα θα κάναμε διευθέτηση σε διεθνές δικαστήριο και αν τυχόν βρισκόταν κάτι μπορούσαμε να κάτσουμε να μιλήσουμε για συνεκμετάλλευση με βάση ποσοστά. Όλα αυτά προϋποθέτουν ότι έχουμε πάει στη Χάγη ή έχουμε συμφωνήσει για την οριοθέτηση αποκλειστικών οικονομικών ζωνών. Ούτε κοντά στη Χάγη είμαστε ούτε έχει βρεθεί κάτι. Αν συμβεί και το ένα και το άλλο θα το συζητήσουμε».
Σε ερώτηση για την ανησυχία του σχετικά με «θερμό επεισόδιο» στο Αιγαίο ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας είπε ότι «η ανησυχία είναι δεδομένη, η προετοιμασία είναι σε εξέλιξη. Προφανώς και η άλλη πλευρα καταλαβαίνει ότι δεν είναι απλό. Έχουν σταλεί μηνύματα και από τις ΗΠΑ ότι θα υπάρξουν συνέπειες αν παραβιάσει την κόκκινη γραμμή».
Θάνος Ντόκος στον Φιλελεύθερο Κύπρου: Υπό ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για συνεκμετάλλευση
Να «τα βρούμε» με την Τουρκία είπατε και έπεσαν πολλοί πάνω σας. Προτείνατε συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο;
-Η συγκεκριμένη φράση, που δυστυχώς παρερμηνεύθηκε, ήταν η ακόλουθη: «Ακόμη και η συνεκμετάλλευση θα μπορούσε να συζητηθεί, υπό την προϋπόθεση της πρότερης οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο». Αυτό σημαίνει μια ξεκάθαρα εμπροσθοβαρή, υπέρ ημών, συμφωνία. Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα εξασφαλίζει αυτό που επεδίωξαν διαδοχικές ελληνικές Κυβερνήσεις, δηλαδή την προσφυγή των δύο χωρών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Τα επόμενα βήματα είναι υποθετικά: εφόσον ανακαλυφθούν σημαντικά κοιτάσματα στο Αιγαίο ή (το πιο πιθανόν) στην Ανατολική Μεσόγειο, εφόσον το κοίτασμα εκτείνεται στις θαλάσσιες ζώνες και των δύο χωρών (περίπτωση Κατάρ-Ιράν), εφόσον η ποσότητα, η τιμή και οι τάσεις απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα επιτρέψουν την εμπορική εκμετάλλευση του κοιτάσματος και, τέλος, εφόσον η Ελλάδα αποφασίσει ότι αυτό τη συμφέρει, τότε θα μπορούσε να διαπραγματευθεί μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης με ποσοστά που θα καθοριστούν σύμφωνα με τα συμφωνημένα θαλάσσια σύνορα. Η Ελλάδα εξασφαλίζει λοιπόν τη βασική της επιδίωξη (οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών) με ένα υποθετικό αντάλλαγμα που έτσι κι αλλιώς δεν θα τη βλάψει, καθώς θα στηρίζεται στα δεδομένα της οριοθέτησης που θα έχει προηγηθεί.