Αττικό, Σωτηρία, Γεννηματάς, Ευαγγελισμός, Τζάνειο, Σισμανόγλειο, Παπαγεωργίου, Παπανικολάου και ων ουκ έστι αριθμός προκεχωρημένων φυλακίων στην μάχη “ζωής και θανάτου” κατά του κοροναϊού. Γιατροί και νοσηλευτές κατάκοποι, μια μάσκα, ένα ζευγάρι πλαστικά γάντια, μαζί η αγωνία για την οικογένεια στο σπίτι και για τον ασθενή στην μονάδα εντατικής θεραπείας.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Στην εποχή του Covid 19, αν μάθαμε κάτι είναι πως το Εθνικό Σύστημα Υγείας –ή κρατικό, αν θέλετε να το πείτε έτσι– είναι το μόνο ασφαλές καταφύγιο. Και ότι η κοινωνική μέριμνα δεν είναι πεδίο ασκήσεων πειραματισμών του κυνικού νεοφιλελευθερισμού.
Το είπε, εύστοχα, ο “λαϊκοδεξιός” Νικήτας Κακλαμάνης. Πολιτικός και γιατρός. Γιατρός και πολιτικός.
Η προτροπή του στα –όπως τα αποκάλεσε– “νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια” να μην ξεχάσουν μετά την πανδημία ποιος και πόσο προσέφερε πραγματικά στην κοινωνία, ισοδυναμεί με χιλιάδες χειροκροτήματα στα μπαλκόνια.
Διότι, σε πείσμα του life style της ατομικής και κοινωνικής ευθύνης, ο γιατρός και ο νοσηλευτής του διπλανού…θαλάμου, το μόνο που χρειάζονται είναι αναγνώριση, καλές συνθήκες εργασίας και έντιμες αμοιβές.
Ας σκάσουν, πια, όλοι εκείνοι που μέχρι πρότινος απειλούσαν να…γκρεμίσουν νοσοκομεία, δήλωναν “βαθυστόχαστα” πως “πλεονάζουν οι γιατροί”, αμφισβητούσαν έμμεσατην αξιοσύνη και την επαγγελματική επάρκεια όλων αυτών των ανθρώπων που έλλοιωσαν παντελόνια σε αμφιθέατρα, αγροτικά ιατρεία, κλινικές και εργαστήρια για να σταθούν στο ύψος τους όταν όλοι εμείς το ζητήσουμε.
Ο Covid 19 αποκάλυψε –μαζί με άλλα– την γύμνια των επιχειρημάτων όλων εκείνων που ενίσχυσαν σε σημείο υπερδιόγκωσης το ιδιωτικό σύστημα υγείας, αφήνοντας στην τύχη του, ρημαγμένο και αδύναμο στα χρόνια των μνημονίων, το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το ίδιο που αυτά ακριβώς τα συστήματα δίνουν αγώνα στην Ιταλία, την Ισπανία και αλλού.
Δεν αμφισβητεί κανείς την προσφορά των γιατρών και νοσηλευτών των ιδιωτικών νοσοκομείων κλινικών, διαγνωστικών κέντρων. Απολύτως χρήσιμοι και άνθρωποι της προσφοράς κι αυτοί.
Όμως, ας το σκεφτούμε, την ώρα της μεγάλης ανασφάλειας, στην εποχή της πανδημίας, ποιος ή ποια από εμάς σκέφτεται πραγματικά να σπεύσει στην θαλπωρή της πολυτέλειας του ιδιώτη; Και όχι επειδή μπαίνουν κανόνες. Είναι η φυσική ροπή και ανάγκη του πάσχοντος να εμπιστευθεί. Κι αυτή την εμπιστοσύνη την αναζητά στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Η πανδημία ας αφήσει τουλάχιστον αυτή την παρακαταθήκη. Να αναδιατάξουμε, να ενισχύσουμε, να στελεχώσουμε καλύτερα, να θωρακίσουμε το δημόσιο σύστημα υγείας. Το μεγάλο “ευχαριστώ” στους γιατρούς και τους νοσηλευτές μας αυτό πρέπει να είναι. Τα μπαλκόνια… έπονται!
Μπράβο κ. Κακλαμάνη…
Αυτό το κουμουνι ο Κακλαμάνης σε ποιο κόμμα ανήκει ? pic.twitter.com/AIULPC0C0e
— Ιερώνυμος boss (@JeronymoBoss) March 17, 2020
Και, στο τέλος, ας ανακαλέσουμε στην μνήμη μας ποιοι στήριξαν το ΕΣΥ. Το θέμα δεν είναι μόνο ιδεολογικό. Είναι ζήτημα ζωής και κοινωνικής ευθύνης…