Από πού προήλθε ο κοροναϊός;

Και ναι, ο πρόεδρος Τραμπ είναι γνωστό ότι αναζητεί αποδιοπομπαίους τράγους για να αποποιηθεί τις ευθύνες του. Στην Ουάσιγκτον ωστόσο υπάρχουν και άλλοι που ζητούν διαλεύκανση χωρίς να έχουν οπωσδήποτε τη φήμη ότι πιστεύουν, αβίαστα και χωρίς δεύτερη κουβέντα, όσα λέει το αφεντικό τους. Το Πεκίνο πρέπει να ανοίξει τα χαρτιά του και να δώσει στη δημοσιότητα όλες τις πληροφορίες διότι από αυτές εξαρτάται η ζωή δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, τώρα και στο μέλλον. Και δεν χρειάζεται καν να αναφέρουμε ότι από τη στάση της Κίνας στο ζήτημα αυτό εξαρτάται ακόμα και η διεθνής αξιοπιστία της χώρας. Είναι πάντως αξιοπερίεργο το Πεκίνο να πανηγυρίζει επιτυχίες αντιμετώπισης της πανδημίας στη χώρα, γνωρίζοντας ότι όλα ξεκίνησαν από εκεί και ότι ο κορωνοϊός απειλεί ολόκληρο τον πλανήτη».

Η μάσκα σύμβολο ελπίδας

Με αφορμή τη δημόσια συζήτηση στη Γερμανία για την υποχρεωτική χρήση μάσκας στους δημόσιους χώρους η Süddeutsche Zeitung επισημαίνει σε σχόλιο με τίτλο «Ύφασμα του μέλλοντος»: «Η πλήρης ή μερική κάλυψη του προσώπου ή του σώματος έχει προκαλέσει πολλές αντιπαραθέσεις στη χώρα. Για μεγάλο διάστημα η μαντίλα των μουσουλμάνων, ακόμα και η χειραψία είχαν αναχθεί σε μείζον ζήτημα στις συζητήσεις. Η κρίση του κορωνοϊού διαφοροποιεί ωστόσο την κατάσταση, μιας και δεν έχουμε πια να κάνουμε με πιστεύω και θέσεις. Οι γερμανοί πολιτικοί δεν θα πρέπει να δώσουν ιδεολογική χροιά στις συζητήσεις για την χρήση μάσκας. Με αυτό τον τρόπο θα διασφαλίσουν τη στήριξη μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού ακριβώς επειδή θα αποφύγουν να κατηγορήσουν τους “ξένους” ή την “παγκοσμιοποίηση” ή κάποιον άλλο φανταστικό εχθρό ως υπεύθυνο για την πανδημία. Έτσι η κρίση του κορωνοϊού ίσως να συμβάλει στη γεφύρωση του χάσματος στη γερμανική κοινωνία. Η χρήση μάσκας είναι ένα πρώτο, θαρραλέο βήμα. Ίσως η μάσκα να μετατραπεί από σύμβολο απομόνωσης σε προάγγελο μιας ενδεχόμενης νίκης κατά της πανδημίας».

Διόγκωση του χρέους σε Ελλάδα και ευρωζώνη

Τα μέτρα αντιμετώπισης των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας του κορωνοϊού ωθούν τις βιομηχανικές χώρες να αυξήσουν υπέρμετρα τον νέο δανεισμό, όπως γίνεται μόνο σε καιρό πολέμου. Περισσότερο ωστόσο πλήττεται ο ευρωπαϊκός νότος, σημειώνει η Handelsblatt σε άρθρο με τίτλο «Δραματική διόγκωση του χρέους διεθνώς». Η οικονομική εφημερίδα παρατηρεί: «Καμία άλλη βιομηχανική χώρα δεν θα στηρίξει την οικονομία της με τόσα χρήματα όσο η Γερμανία. Παρά όμως τη μεγάλη άνοδο του δημοσίου χρέους, που ανακοίνωσε φέτος για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας ο υπ. Οικονομικών Όλαφ Σολτς, σε αντίθεση με τις άλλες βιομηχανικές χώρες τα δημοσιονομικά της Γερμανίας παραμένουν υγιή. Στην υπόλοιπη ευρωζώνη ωστόσο το χρέος εκτοξεύεται. Στην Ελλάδα για παράδειγμα: Σύμφωνα με τους ειδικούς του ΔΝΤ το χρέος θα αυξηθεί το 2020 από 179% του ΑΕΠ στο 200%. Ας σημειωθεί ότι όταν η χώρα διολίσθησε στην κρίση χρέους το αντίστοιχο ποσοστό βρίσκονταν περίπου στο 130%. Στην Ιταλία, όπου το χρέος ήταν ήδη υψηλό πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας, αναμένεται να φθάσει φέτος από το 135% στο 155% του ΑΕΠ, ενώ σε Γαλλία και Ισπανία το χρέος αναμένεται να ξεπεράσει το φράγμα του 100%. Κατά συνέπεια και αυτές οι χώρες θα έχουν υψηλότερο χρέος από ότι στο ξεκίνημα της ευρωκρίσης.

Τα τελευταία χρόνια ωστόσο έχουν αλλάξει πολλά. Η ευρωζώνη το 2020 δεν έχει και πολλά κοινά με την ευρωζώνη του 2010. Σήμερα υπάρχει ο ΕΜΣ, το πρόγραμμα μαζικής αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ που συμβάλλει στην αναχρηματοδότηση κρατών, αλλά και τα μηδενικά επιτόκια στις χρηματαγορές, με τα οποία ο νέος δανεισμός καθίσταται υπερβολικά φθηνός παρά το υψηλό χρέος. Η διόγκωση του χρέους προκαλεί ωστόσο ανησυχία στους ειδικούς. Πριν από αρκετά χρόνια ένα δημόσιο χρέος υψηλότερο του 90% του ΑΕΠ θεωρούνταν προβληματικό. Πολλοί οικονομολόγοι εκτιμούν πλέον ότι για να διαπιστωθεί η βιωσιμότητα του χρέους είναι πιο αξιόπιστο το κριτήριο των πραγματικών επιτοκίων που καταβάλλονται».